Όταν το νερό πωλείται

 

Δεκεμβρίου 14, 2012 από seisaxthiablog

Της Φραγκίσκας Μεγαλούδη

Οι ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών εταιρειών ύδρευσης ανά τον κόσμο έχουν σχεδόν πάντα ένα κοινό παρανομαστή: γίνονται υπό την πίεση των διεθνών δανειστών σε χώρες με μεγάλο δημόσιο χρέος ή υπό την πίεση πολυεθνικών και πολιτικών σε χώρες με εύρωστη οικονομία.

Το κυρίαρχο επιχείρημα είναι πως το κράτος καθυστερεί πολύ να προσφέρει τις απαραίτητες υπηρεσίες οι οποίες κρίνονται αναποτελεσματικές, στην ουσία όμως οι χώρες που εφάρμοσαν το δόγμα αυτό οδηγήθηκαν στη δημιουργία ενός πανίσχυρου ιδιωτικού μονοπωλίου όπου εξαγορές και συγχωνεύσεις κατέλυσαν κάθε έννοια ανταγωνισμού και κάθε ελπίδα για μειωμένα τιμολόγια.

«Το σκάνδαλο των ιδιωτικοποιήσεων και η φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση» - Μαρία Σουάνη

«Το σκάνδαλο των ιδιωτικοποιήσεων και η φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση» - Μαρία Σουάνη 

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ : Το παράδειγμα της ΔΕΗ

Καθημερινά βιώνουμε  τη συκοφάντηση των εννοιών «κρατικός τομέας», «δημόσιο», «πολιτική δράση». Η προπαγάνδα  αυτή στηρίζεται σε σκάνδαλα, κακή διαχείριση, ρουσφέτια, που το ίδιο το σύστημα οργανώνει, προκειμένου να εξασφαλίσει  κέρδη για το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.

Τα μεγαλύτερα σκάνδαλα αφορούν παγκοσμίως στις ιδιωτικοποιήσεις και τα περισσότερα από αυτά είναι νομοθετημένα και νόμιμα:  Π.χ. η τιμή εισαγωγής της ΔΕΗ στο χρηματιστήριο (στο ¼ της πραγματικής  της αξίας, παράλληλα με την εξαφάνιση των ασφαλιστικών αποθεμάτων, αλλά και η τιμή πώλησης της Ο.Α, του ΟΠΑΠ, του ΟΛΠ, κλπ).