Ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετούσε η απεργία στο Μετρό; Ποιους είχε (ή έπρεπε να είχε) μαζί της και ποιους απέναντι;
Δεν
θα σταθούμε σε ότι εκστομίστηκε από πλευράς των ΜΜΕ: Οι απεργοί
απεργούσαν και πληρώνονταν. Οι απεργοί ήταν πελατειακά βύσματα
παλαιότερων κυβερνήσεων. Οι απεργοί ήταν μια συντεχνία και ζητούσαν να
εξαιρεθούν από το ενιαίο μισθολόγιο. Οι απεργοί τουλάχιστον έχουν
δουλειά ενώ τόσοι άλλοι είναι άνεργοι.
Καμιά
φορά τα «κήτη» δείχνουν «κατανόηση». Να μια απόδειξη: Το ΔΝΤ (το
«κήτος», δηλαδή), «κατανοεί» την ανάγκη για νέο «κούρεμα» του ελληνικού
χρέους. Το είπε ο κ. Τσίπρας. Χωρίς πάντως να διευκρινίσει αν ο ίδιος
κατανοεί ποιος θα κληθεί να πληρώσει και το νέο «κούρεμα» (την ανάγκη
του οποίου «κατανοεί» το ΔΝΤ).
Αλλά τα «κήτη» (ακόμα και
εκείνα τα «κήτη» που δείχνουν «κατανόηση») πότε πότε κάνουν και «λάθη».
Αυτό αναφέρει στην έκθεσή του για την Ελλάδα ο επικεφαλής οικονομολόγος
του ΔΝΤ, ο κ. Μπλανσάρ. Οτι το ΔΝΤ έκανε «λάθος». Στον... «πολλαπλασιαστή».
Η συγκέντρωση έξω από τον τηλεοπτικό σταθμό MEGA στην οποία καλεί η Πρωτοβουλία Εργαζομένων στα ΜΜΕ, για την Τρίτη 29 Ιανουαρίου, δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο. Όπως εξηγεί ο διάσημος Καναδός δημοσιογράφος Avi Lewis παρόμοιες
συγκεντρώσεις πραγματοποιούνταν έξω από μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς
της Αργεντινής την περίοδο της κρίσης του 2001.
Το πρώτιστο καθήκον κάθε εθνικής ηγεσίας είναι η υπεράσπιση των
συμφερόντων της χώρας – άλλωστε από την επάρκειά τους σε αυτό το πεδίο
κρίνονται εν τέλει όλοι.
Στα τέλη του 2010, λίγους μόνο μήνες μετά την απόφαση
της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για υπαγωγή της χώρας στον διεθνή οικονομικό
έλεγχο υπό την επίβλεψη της τρόικας των δανειστών της, ο Γ.Α. Παπανδρέου
εισέπραττε, χωρίς φειδώ και επιφυλάξεις, τα θερμά συγχαρητήρια όλων των μεγάλων οικονομικών και γεωστρατηγικών παικτών του πλανήτη.
Η Ελλάδα που βιώνουμε έχει αποκτήσει πια τα χαρακτηριστικά μιας χώρας μεταμνημονιακής. Το πειραματόζωο δεν βρίσκεται πλέον στην μεταιχμιακή κατάσταση να δεχτεί το πείραμα ή να αντισταθεί. Το έχει ήδη υποστεί.
Τα σημερινά χαρακτηριστικά φωτογραφίζουν την επόμενη μέρα.
Οι δανειακές
δεσμεύσεις θα εξυπηρετούνται αφαιμάσσοντας την κοινωνία που θα βαλτώνει
σε κατάσταση πτώχευσης και ενδημικής ανεργίας, η διακυβέρνηση θα
ασκείται με ένα μείγμα κυνισμού και βίας που εξαϋλωσε τη δημοκρατία, οι
όποιες επενδύσεις θα επιχειρούνται στη γκρίζα περιοχή μεταξύ νομιμότητας
και ανομίας, και η ακροδεξιά θα φουσκώνει με τα περισσεύματα του
αδιέξοδου θυμού.
Στο σχέδιο νόμου "Νόμος
περί ναρκωτικών και άλλες διατάξεις" που έχει κατατεθεί στη Βουλή
υπάρχει το προτεινόμενο άρθρο 97, κατά το οποίο τροποποιείται ο
Ν.1178/1981 περί της αστικής ευθύνης του Τύπου. Στην ουσία προτείνεται η
κατάργηση των νομικά προβλεπόμενων ελάχιστων ποσών αποζημιώσεων (30.000
ευρώ για εφημερίδες Αθήνας - Θεσ/νίκης, 6.000 ευρώ για άλλες εφημερίδες
και περιοδικά)
Αδιάβατη
πλέον η Αθήνα. Κίνδυνος θάνατος για τους φιλήσυχους πολίτες και
οικογενειάρχες. Βόμβες στη μια γωνία, καλάσνικοφ στην άλλη. Κτίρια
ανατινάσσονται μέσα στις φλόγες. Οι επιχειρήσεις, ιδιωτικές και δημόσιες
βρίσκονται στο έλεος αδίσταχτων συνδικαλιστών. Η δημοκρατία, η τάξη, η
κανονικότητα, είναι σε κίνδυνο. Αν αυτά συμβαίνουν στις τηλεοράσεις μας
και στα πολεμικά ανακοινωθέντα της ΝΔ και της κυβέρνησης, ποιος ξέρει
τι άλλο εξυφαίνεται πίσω από τις πλάτες μας;
Η
στρατιωτική επιχείρηση ενάντια στους απεργούς του ΜΕΤΡΟ, σε αυτό το
πλαίσιο, εμφανίστηκε σαν άμυνα της θεσμοθετημένης δημοκρατίας.
Τι
αποκρυσταλλώνεται αλήθεια στην πολιτική αντιπαράθεση το τελευταίο
διάστημα;
Για την ΝΔ, αποκαλύπτεται η σκοτεινή διασύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με
πρακτικές βίας, αλλά και τρομοκρατικών ενεργειών. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο
για αστόχαστη εκτροπή της ΝΔ από τους κανόνες μιας έντιμης
κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης, διολισθαίνοντας σε πρακτικές
συκοφάντησης και προβοκάτσιας σε βάρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το ΚΚΕ, καταγγέλλει μια ‘’στημένη’’ αντιπαράθεση, στο πλαίσιο ενός νέου
δικομματικού παιγνίου.
