Θέμα χρόνου και μάλιστα πολύ λίγων μηνών είναι να ξεκινήσει η
επιχείρηση ιδιωτικοποίησης των αστικών λεωφορείων της Αθήνας, που θα
σηματοδοτήσει μια δραματική επιδείνωση των συνθηκών μετακίνησης για
εκατομμύρια κατοίκους του Λεκανοπεδίου. Και μάλιστα όχι για όλους, αλλά
τους πιο φτωχούς: συνταξιούχους, έφηβους, εργάτες – εργάτριες και
νοικοκυρές, όλους δηλαδή αυτούς που στερούνται του δικού τους,
ιδιόκτητου μεταφορικού μέσου και χρησιμοποιούν τα δημόσια μέσα ή αυτά
τέλος πάντων που όφειλαν να είναι δημόσια για τις μετακινήσεις τους.
Έτσι, η επικείμενη ιδιωτικοποίηση των αστικών λεωφορείων, 22 χρόνια μετά
την αποτυχημένη προσπάθεια του Κ. Μητσοτάκη που ξεσήκωσε θύελλα
οργισμένων διαμαρτυριών στην ελληνική κοινωνία αποτελώντας μέχρι σήμερα
ένα επιτυχές παράδειγμα για το αποτέλεσμα που μπορεί να έχει ένας αγώνας
εναντίον της ιδιωτικοποίησης, θα σημάνει οικονομική αιμορραγία για το
πενιχρό και διαρκώς συρρικνούμενο εισόδημα αυτών των στρωμάτων και μια
απερίγραπτη καθημερινή ταλαιπωρία, με ατελείωτες ουρές στις στάσεις και
πολύ …ποδαρόδρομο.