Τα υψηλά επίπεδα
των στρατιωτικών δαπανών έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην τρέχουσα ευρωπαϊκή κρίση χρέους· συνεχίζουν μάλιστα να υποβαθμίζουν τις όποιες προσπάθειες εξομάλυνσής
του.
Αυτή ακριβώς τη
σχέση, ανάμεσα στην υπερβολική στρατιωτικοποίηση και την κρίση χρέους, εξετάζει
στη νέα έκθεση του «Όπλα, Χρέος και
Διαφθορά: Στρατιωτικές Δαπάνες και η κρίση της Ε.Ε.» η δεξαμενή σκέψης Transnational Institute.
Εδώ και πέντε περίπου χρόνια,
υπάρχει ένας «ελέφαντας» στις Βρυξέλλες για τον οποίο ελάχιστοι κάνουν λόγο.
Πρόκειται για τις δαπάνες που γίνονται για οπλικά συστήματα την ίδια στιγμή που
τα συστήματα κοινωνικής δομής διαλύονται καθημερινά, με μισθούς και συντάξεις
να περικόπτονται συνεχώς.
Η βιομηχανία όπλων συνεχίζει να
εμφανίζει κέρδη από τις παραγγελίες που γίνονται καθώς το συνολικό ποσό που
δαπανάται αντιστοιχεί στα 194 δισεκατομμύρια ευρώ το 2010 – ποσό ίσο με τα
ελλείμματα της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Ισπανίας.
Αναφορικά με την ελληνική
περίπτωση, η χώρα, αναλογικά, έχει ξοδέψει τα περισσότερα χρήματα στην Ευρώπη
τις προηγούμενες τέσσερις δεκαετίες – την ίδια στιγμή έχει δαπανήσει περίπου το
διπλάσιο του ΑΕΠ της σε σχέση με το μέσο όρο της Ε.Ε. Και ενώ χώρες όπως η
Γερμανία επιμένουν σε σκληρότερες περικοπές κοινωνικών δαπανών για κράτη που πρέπει
να ξεπληρώσουν τα χρέη τους, δεν εμφανίζονται το ίδιο εμφατικές όταν η συζήτηση
έρχεται στις περικοπές δαπανών άμυνας. Γαλλία και Γερμανία έχουν ασκήσει πιέσεις
στην ελληνική κυβέρνηση να μην μειώσει τις σχετικές δαπάνες την ώρα που η Γαλλία
κανονίζει συμφωνία leasing με την Ελλάδα για δύο από τις πιο ακριβές ευρωπαϊκές
φρεγάτες.