του Θάνου Ανδρίτσου
Το κοινό χαρακτηριστικό
των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών από την Ασία μέχρι την Λατινική Αμερική
είναι ότι δημιουργήθηκαν μετά τηνκρίση του ’70, δείχνοντας την σημασία
που είχε για τον καπιταλισμό η υπέρβαση των προηγούμενων εργατικών
διεκδικήσεων, κι επίσης το γεγονός ότι αποτελούσαν μια εξαίρεση απέναντι
στα ισχύοντα (εργατικό και φορολογικό δίκαιο, πχ) στη χώρα φιλοξενίας.
Με τις οδηγίες του Μάρτιν Σουλτς
Συμπληρώνεται σχεδόν ένας χρόνος από τη
συνέντευξη που έδωσε στα τέλη του περασμένου καλοκαιριού στο Σπίγκελ, ο
Γερμανός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σούλτς, στην οποία
παρουσίασε τη θέση του υπέρ της δημιουργίας Ειδικών Οικονομικών Ζωνών
(ΕΟΖ) στην Ελλάδα, καθώς «οι περικοπές από μόνες τους δε φέρνουν
ανάπτυξη». Μάλιστα, ανέφερε ότι η νεοεκλεγείσα τότε κυβέρνηση έχει
καταθέσει πρόταση στην ΕΕ για συγκεκριμένες περιφέρειες που θα μπορούσαν
να υιοθετήσουν συγκεκριμένα κίνητρα για επενδύσεις των οποίων τα
προϊόντα θα πήγαιναν στην ευρωπαϊκή αγορά. Λίγες μέρες αργότερα, ο
υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης, επισημοποίησε τη θέση της ελληνικής
κυβέρνησης κάνοντας λόγο για «Ζώνες με ειδικά φορολογικά και διοικητικού
χαρακτήρα κίνητρα» οι οποίες μάλιστα δε χρειάζεται να είναι και χωρικά
ορισμένες αλλά μπορούν να αφορούν τομείς και κλάδους.