Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Μελαγχολική που είναι φέτος η 40ή επέτειος της «επανάστασης των γαριφάλων»
της 25ης Απριλίου του 1974 στην Πορτογαλία! Σαράντα ολόκληρα χρόνια
πέρασαν από τότε που το τραγούδι «Grandola, Vila morena» έδωσε το
σύνθημα για να κινηθούν οι προοδευτικοί αξιωματικοί του στρατού και να ανατρέψουν μια δικτατορία που είχε διαρκέσει μισόν αιώνα. Το στρατιωτικό αυτό κίνημα εξελίχθηκε στην «επανάσταση των γαριφάλων» καθώς όχι μόνο αποκατέστησε τις δημοκρατικές ελευθερίες στη
χώρα, αλλά έδωσε απλόχερα στον πορτογαλικό λαό δικαιώματα κοινωνικά που
ουδέποτε είχε. Την τελευταία εβδομάδα του Απρίλη έγινε το κίνημα, τον
Μάιο, πριν καν κλείσει μήνας, εισήγαγε για πρώτη φορά στην ιστορία της
Πορτογαλίας τον κατώτατο μισθό. Τον καθόρισε μάλιστα στα 3.300 εσκούδος,
όπως λεγόταν τότε το εθνικό νόμισμα της χώρας. Μιλάμε για κοινωνικά
επαναστατικό μέτρο, και για τη θέσπιση κατώτατου μισθού, αλλά και για το
ύψος του, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι πριν από την «επανάσταση των
γαριφάλων» οι Πορτογάλοι εργάτες αμείβονταν με... 1.000, το πολύ 1.500 εσκούδος! Οπως
υπολόγισε η στατιστική υπηρεσία της Πορτογαλίας, λαμβάνοντας υπ' όψιν
της τον ετήσιο πληθωρισμό όλα αυτά τα σαράντα χρόνια, από πλευράς
αγοραστικής αξίας τα 3.300 ευρώ του 1974 αντιστοιχούν σε όσα μπορεί να
αποκτήσει κανείς σήμερα με 535 ευρώ στη χώρα αυτή, εννοείται. Ο αριθμός
προκαλεί σοκ - γιατί ο κατώτατος μισθός στην Πορτογαλία σήμερα είναι... 485 ευρώ! Σαράντα
ολόκληρα χρόνια μετά την «επανάσταση των γαριφάλων», ο κατώτατος μισθός
των Πορτογάλων εργαζομένων είναι 50 ευρώ μικρότερος από το... 1974! Από
το 2011 δε που «σώθηκε» από την ΕΕ και το ΔΝΤ η Πορτογαλία, ο κατώτατος
μισθός παραμένει «παγωμένος».