Στου δρόμου τα μισά η Αργεντινή; (Πριν, 22 Ιουνίου 2014)

Η απόφαση του ανωτάτου αμερικανικού δικαστηρίου την Δευτέρα 17 Ιουνίου εναντίον της Αργεντινής δικαίωσε την φήμη της Νέας Υόρκης ως πρωτεύουσα και προστάτιδα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Το συμπέρασμα είναι πως πολύ σωστά οι πιστωτές επιβάλουν στα αδύναμα κι αναξιόχρεα κράτη να εκδίδουν τα κρατικά τους ομόλογα με το δίκαιο της Νέας Υόρκης. Η στάση των δικαστών υπογράμμισε πως όταν τα πράγματα φτάσουν στα άκρα και πρέπει να επιλέξουν μεταξύ ενός κυρίαρχου κράτους ή των ιδιωτών κατόχων ομολόγων, ακόμη κι αν πρόκειται για άγριους κερδοσκόπους, η στάση τους πρέπει να θεωρείται δεδομένη: υπέρ των πιστωτών! Ακόμη κι αν τεκμηριωμένα οι προσφεύγοντες στην δικαιοσύνη ουδέποτε δάνεισαν το δημόσιο του οποίου κατέχουν τα ομόλογα, αλλά τα απέκτησαν στην δευτερογενή αγορά στο πλαίσιο ενός στοιχήματος υψηλού ρίσκου όπως συνέβη με το κερδοσκοπικό κεφάλαιο NML Capital που αγόρασε τα αργεντίνικα ομόλογα το 2008, όταν είχαν φτάσει στο ναδίρ της αξίας τους 48 εκ. δολάρια και σήμερα ζητάει να πληρωθεί στο ακέραιο την ονομαστική τους τιμή, 832 εκ., αξιώνοντας δηλαδή ένα κέρδος που αγγίζει το 1.600%. Η αμερικάνικη δικαιοσύνη είναι εκεί για να τους το εγγυάται κι ας είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι πρόκειται για μια ειδική κατηγορία κεφαλαίων που ειδικεύονται σε ακριβώς αυτή την επένδυση: να αγοράζουν φθηνά ομόλογα όταν η τιμή τους έχει καταποντιστεί με απώτερο στόχο όταν θα γίνει αναδιάρθρωση να μην ενταχθούν και με την βοήθεια στρατιάς δικηγόρων να απαιτήσουν την αποπληρωμή στο ακέραιο. Εξ ου και  ο χαρακτηρισμός τους ως “κεφάλαια γύπες”. Το πρώτο συμπέρασμα που εξάγεται επομένως από την ιστορικής σημασίας απόφαση στην υπόθεση Δημοκρατία της Αργεντινής εναντίον NML Capital σχετίζεται με την ποιότητα της αμερικανικής δικαιοσύνης, καθώς αποκαλύφθηκε ότι είναι ο πιο πιστός υπηρέτης των πιο αδίστακτων αεριτζήδων.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Ο πολύς κύριος Γκίκας Χαρδούβελης

Cogito ergo sum

Επ' ευκαιρία του Γιούρογκρουπ (για όσους δεν γνωρίζουν, έτσι αποκαλείται η άτυπη σύσκεψη των υπουργών οικονομικών των χωρών τής ευρωζώνης), όπου η χώρα μας εκπροσωπείται για πρώτη φορά από τον κύριο Γκίκα Χαρδούβελη, θέλω να διατυπώσω μερικές απορίες σχετικά με τον διάδοχο του -αλήστου μνήμης- τέως υπουργού οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα. Έτσι, για να βγάλω το άχτι μου, μιας κι από τότε που έγινε ο ανασχηματισμός, μας βομβαρδίζουν με πληροφορίες σχετικές τόσο με τους τίτλους σπουδών τού -εν πολλοίς άγνωστου μέχρι χτες- αξιότιμου κυρίου Χαρδούβελη όσο και με τις υψηλά ευρισκόμενες θέσεις ευθύνης στις οποίες υπηρέτησε το παρελθόν.

Μεταξύ άλλων, ο κύριος Χαρδούβελης διετέλεσε επί σειρά ετών (από το 2005) επί κεφαλής τού τμήματος οικονομικών μελετών τής Γιούρομπανκ. Τέτοια τμήματα, στελεχωμένα με αδρά αμειβόμενους επιστήμονες, διαθέτουν όλες οι τράπεζες. Σκοπός τους είναι η μέσω της καθημερινής μελέτης τής οικονομικής πραγματικότητας παροχή συμβουλών προς τις διοικήσεις των τραπεζών. Αυτές οι συμβουλές μπορεί να είναι είτε προτρεπτικές (π.χ. να συστήνουν άνοιγμα θέσης σε μια επένδυση) είτε αποτρεπτικές (π.χ. να υποδεικνύουν τον αυξημένο κίνδυνο μιας θέσης και να προτείνουν το κλείσιμό της).

Ευρώ: Ο ρυθμιστής του διαλόγου για την εξουσία

Kώστας Λαπαβίτσας

Την εβδομάδα που πέρασε φάνηκε ότι ή συζήτηση για το ευρώ παραμένει κυρίαρχη στην ελληνική πολιτική ζωή και στο δημόσιο λόγο.

Από τη μια, ο νέος Υπουργός Οικονομικών, κ. Γ. Χαρδούβελης, διόρισε ως επικεφαλής του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνώμων τον κ. Χ. Στεφανάδη του Πανεπιστημίου Πειραιώς, ο οποίος προτιμήθηκε αντί του κ. Ε. Μαματζάκη του Πανεπιστημίου του Σάσεξ. Μέχρις εδώ πρόκειται απλώς για μια ακόμη περίπτωση συντηρητικών οικονομολόγων από σχετικά γνωστά πανεπιστήμια, οι οποίοι μοιράζονται θέσεις ευθύνης στην κρατική μηχανή. Διέρρευσε όμως ότι ο κ. Στεφανάδης είχε γράψει άρθρο στην Καθημερινή το Δεκέμβριο του 2011 λέγοντας ότι - άκουσον, άκουσον - η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, αν και προτιμότερη, ήταν εξαιρετικά επισφαλής και άρα η χώρα θα έπρεπε να εξετάσει και τη συντεταγμένη επιστροφή στη δραχμή.

Έχουν ρημάξει τα πάντα!

του Γιώργου Δελαστίκ

 prin.gr

Αποκαταστάθηκε η προ… τεσσαρακονταετίας τάξη πραγµάτων! Χάρη στα Μνηµόνια και τις άοκνες προσπάθειες των µνηµονιακών κυβερνήσεων της χώρας µας οι Έλληνες ξανάγιναν οι µπατίρηδες της ∆υτικής Ευρώπης! Από τις 15 χώρες της ξαναγίναµε ακόµη και στα τρόφιµα οι πιο φτηνοί, προτελευταίοι, µε τελευταίους τους Πορτογάλους. Όπως και τη δεκαετία του 1960, του 1970 και του 1980, πριν από µας οι Ισπανοί και πριν από τους Ισπανούς οι Ιταλοί. Οι µπατίρηδες του ευρωπαϊκού Νότου! Οι µόνιµοι µετανάστες. Κι αν τα λεφτά της ΕΕ είχαν αλλάξει προσωρινά κάτι, η παλιά Τάξη Πραγµάτων αποκαταστάθηκε. Φρόντισε γι’ αυτό η Γερµανία, η οποία φυσικά αποφασίζει για την κατάληξη που θα έχει η κάθε επαρχία του Τέταρτου Ράιχ και στον τοµέα της ευηµερίας.

Φυσικά, η υποβάθµιση του βιοτικού επιπέδου και η φτώχεια δεν ισοκατανέµονται ποτέ. Όπως δείχνουν τα στοιχεία του ΟΟΣΑ για τη διετία 2010 και 2011, διευρύνθηκε η εισοδηµατική ανισότητα στην Ελλάδα κατά την περίοδο της κρίσης. Τα δύο αυτά χρόνια το φτωχότερο 10% του ελληνικού πληθυσµού έχασε το 33% (!) του εισοδήµατός του. Αντιθέτως, το πλουσιότερο 10% των Ελλήνων έχασε µόνο το 13% του εισοδήµατός του! Μαύρη φτώχεια και απέραντη δυστυχία για τους φτωχούς, µια «λογική» και πρακτικά ασήµαντη για το βιοτικό τους επίπεδο συρρίκνωση εισοδήµατος για τους πλούσιους. Και µιλάµε για το 2010 και το 2011, ενώ το 2012 και το 2013 η πτώση ήταν πολύ πιο βίαιη στα κοινωνικά τάρταρα. Πρώτο θύµα βέβαια οι εργαζόµενοι. Οικονοµική «πανούκλα» όµως έχει πέσει και στους µικροµεσαίους. ∆εν είναι µόνο το γεγονός ότι από τις 819.423 µικροµεσαίες επιχειρήσεις που υπήρχαν το 2009 έχουν αποµείνει σήµερα περίπου 740.000, δηλαδή 80.000 λιγότερες, καθώς έκλεισαν 120.000 και άνοιξαν 40.000 νέες. Το σηµαντικότερο είναι ότι ενώ το 2007 ασφαλιστική ενηµερότητα είχε το 85%, στα τέλη του 2013 ασφαλιστική ενηµερότητα είχε µόνο το 50%. Με άλλα λόγια οι µισοί επαγγελµατοβιοτέχνες είναι αυτή τη στιγµή ανασφάλιστοι! Κοινωνική τραγωδία!

Η ολοκλήρωση της καταστροφής του Ιράκ από την Υ/Ε

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 22 Ιουνίου 2014

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

 

Μέσα στον ορυμαγδό του αποπροσανατολισμού από την Υπερεθνική Ελίτ (στον οποίο, όπως πάντα με τους πολέμους της, μετέχει σύσσωμη και η εκφυλισμένη “Αριστερά”) η πραγματική σημασία των γεγονότων στο Ιράκ θάβεται κάτω από τόνους αναληθών και ημί-αληθών ισχυρισμών. Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει σήμερα στο Ιράκ δεν είναι ούτε θρησκευτικός πόλεμος μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών, ούτε αντιτρομοκρατικός πόλεμος κατά των τζιχαντιστών (ISIS). Αντίθετα, η Υ/Ε μπήκε τώρα στην τελική φάση ολοκλήρωσης του σχεδίου καταστροφής των Αραβικών καθεστώτων που στηριζόντουσαν σε εθνικό-απελευθερωτικά κινήματα (Μπααθικά καθεστώτα στο Ιράκ και στη Συρία, Γκανταφικό καθεστώς στη Λιβύη) ή υποταγής τους στη ΝΔΤ (Ιράν). Ο βασικός στόχος ήταν  η πλήρης ενσωμάτωσή τους στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Τα μέσα περιελάμβαναν από τη στρατιωτική εισβολή, μέχρι τους κτηνώδεις ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς και «επαναστάσεις από τα κάτω».

 

Η συνέχεια εδώ.

Πανεπιστήμια: Ιδιωτικοί Μύθοι και Ανακρίβειες

tovima.gr 

 

Γκόγκας Περικλής

 Οι επιστήμονες πρέπει να είμαστε ακριβείς. Ό,τι λέμε να το βασίζουμε στα δεδομένα και τις παρατηρήσεις και να μην αναπαράγουμε άκριτα ότι ακούμε. Ένας πολύ trendy μύθος είναι εδώ και χρόνια η πανάκεια των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Πώς η ίδρυσή τους θα φέρει ανταγωνισμό με τα υπόλοιπα και έτσι όλα θα πάνε πολύ καλύτερα, θα έχουμε ανάπτυξη, πλούτο, κλπ και ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα. Όπως όλοι οι μύθοι βέβαια και εδώ υπάρχουν ανακρίβειες, υπερβολές και πράγματα που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Παρακάτω αναλύω συνοπτικά τα βασικά επιχειρήματα υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων.

ΣΕ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟ ΙΡΑΝ, ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΗΠΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ

http://iskra.gr

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Σε άκρως επικίνδυνη παγίδα έχει πέσει η ιρανική ηγεσία με τη φιλοαμερικανική στροφή της: έχει την αυταπάτη ότι η αμερικανική κυβέρνηση την έχει απόλυτη ανάγκη για να ελέγξει την κατάσταση στη Μέση Ανατολή! Μετατρέπει δηλαδή τη δική της υποχώρηση και την υποχώρηση ολόκληρης της ιρανικής κοινωνίας σε δήθεν αδήριτη ανάγκη του μέχρι τώρα εχθρού! Επιχειρεί έτσι την ιδεολογική συγκάλυψη της δικής της ήττας! Η ισλαμική ηγεσία του Ιράν δείχνει έτσι ότι δεν έχει πάρει κανένα μάθημα από τα παθήματα ηγετών κρατών της αραβικής κοινότητας. Πρώτα πρώτα δεν έχει καταλάβει το θεμελιώδες: Νομίζει ότι αυτή, η ισλαμική ηγεσία, θα διαχειριστεί την προσέγγιση με τις ΗΠΑ. Είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα νυχτωμένη! Αν όντως υλοποιήσει στην πράξη την αρχή της συνεργασίας με τις ΗΠΑ, πολύ σύντομα οι ίδιοι οι Αμερικανοί θα πετάξουν με αμείλικτο τρόπο στα σκουπίδια της ιστορίας τούς αγιοταλάχ του Ιράν και θα τους αντικαταστήσουν με Ιρανούς αστούς πολιτικούς, οι οποίοι δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο από την ισλαμική εξουσία! Θα τους γδάρουν ζωντανούς τους αγιοταλάχ! Ετσι νόμιζε και ο Σαντάμ, όταν διέτασσε την επίθεση του Ιράκ εναντίον του Ιράν τον Σεπτέμβριο του 1980, ενάμιση μόλις χρόνο μετά την ισλαμική επανάσταση που είχε φέρει τον Χομεϊνί στην εξουσία. Εξυπηρετούσε τους Αμερικανούς που ήθελαν να ανατρέψουν το νέο ιρανικό καθεστώς. Οκτώ ολόκληρα χρόνια πολεμούσε ο Σαντάμ εναντίον του Ιράν, θυσιάζοντας πολλές εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες του για χάρη των Αμερικανών. Είχε την αυταπάτη ότι θα αμειβόταν για τις υπηρεσίες του.