Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Τρεις πετυχημένες ιστορίες (success stories κατά Σαμαρά)

Παναγιώτης Μαυροειδής
‘’Μου δίνεις 10 πεντόβολα,
σου δανείζω μετά τα 5 από αυτά,
άρα μου χρωστάς αυτά τα 5 πεντόβολα.
Μου είχες δώσει 10 συνολικά, σου έχω επιστρέψει (μέσω δανεισμού) τα 5,
συνεπώς σου χρωστάω άλλα 5 πεντόβολα,
πατσίζουμε τα χρέη μας και είμαστε εντάξει. Σύμφωνοι;’’

Ήταν μια συνηθισμένη σπαζοκεφαλιά που συντρόφεψε πολλούς στα παιδικά τους χρόνια, ανάλογη της ερώτησης ‘’τι είναι βαρύτερο, πέντε κιλά βαμβάκι ή πέντε κιλά σίδερο;’’
Και όμως, όποιος νόμισε ότι αυτά ανήκουν στο δωματιάκι των παιδικών ασυννέφιαστων αναμνήσεων, πρέπει να το ξανασκεφτεί.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΒΑΛΕΔΕΣ

kartesios270713

Φτάσαμε και σε αυτό το σημείο. Να ειρωνεύεται ο Άκης Παυλόπουλος τους κυβερνητικούς. Ακούστε τον πως σπάει πλάκα ο Παυλόπουλος με αυτό το μέγα πολιτικό κεφάλαιο του τόπου, τον Υφυπουργό Ανάπτυξης, Νότη Μηταράκη.

ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΔΑΠ

eydap399wsΠρο των πυλών βρίσκεται η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, καθώς η έκτακτη γενική συνέλευση των μετόχων τροποποίησε το καταστατικό της εισηγμένης, αίροντας και το τελευταίο τυπικό «εμπόδιο» που προέβλεπε πλειοψηφικό ποσοστό του Δημοσίου στην εταιρεία.

Παράλληλα, με τροπολογία που κατατέθηκε στο νομοσχέδιο του υπουργείου Τουρισμού «Απλούστευση διαδικασιών για την ενίσχυση της τουριστικής επιχειρηματικότητας, αναδιάρθρωση του ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και λοιπές διατάξεις» αφενός ανοίγει ο δρόμος να ρυθμιστούν τα κρατικά «φέσια» προς την ΕΥΔΑΠ, τα οποία ξεπερνούν τα 800 εκατ. ευρώ, αφετέρου προβλέπονται μεγάλες περικοπές στα εφάπαξ των εργαζομένων της εισηγμένης.

Υπάρχουν φτωχοί στη Γερμανία;

Σάββατο, 27 Ιουλίου 2013
 
 
 
Στις αρχές αυτού του μήνα,  ο κ. Τόμσεν με το θράσος που διακρίνει τους ανόητους και τους αμετροεπείς, απαίτησε περαιτέρω μείωση των συντάξεων για το λόγο ότι ένας γερμανός συνταξιούχος δεν μπορεί να παίρνει λιγότερα από τον έλληνα ομόλογό του. Και για του λόγου το αληθές μάς έτριψε στη μούρη και το αντίστοιχο αποδεικτικό: 830 ευρώ η μέση σύνταξη στη Γερμανία, 907 στην Ελλάδα.

Συλλυπητήρια στους αισιόδοξους

Saturday, July 27, 2013


(Επενδυτής, 27/7/2013)
Έχουμε ανακαλύψει έναν ιδιότυπο τρόπο να αποτιμούμε τα πράγματα, ν’ ανησυχούμε ή να αισιοδοξούμε για την κατάστασή μας. Κάποιοι επιμένουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, άλλοι το βλέπουν μισοάδειο. Αλλά σε τελική ανάλυση, μαθηματικά, το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό: από το ποτήρι εξακολουθεί να λείπει τουλάχιστον το μισό του περιεχόμενο. Οι αισιόδοξοι (συγχαρητήρια στους αισιόδοξους!) θέλουν να πιστεύουν ότι είμαστε στη διαδικασία πλήρωσης του ποτηρίου, οι απαισιόδοξοι βλέπουν μια ταχεία διαδικασία εξάτμισης του περιεχομένου του. Δεν πρόκειται για τρικυμία εν ποτηρίω, περισσότερο είναι τρικυμία εν κρανίω, που σχετίζεται με το απλούστατο γεγονός ότι καθένας αντιλαμβάνεται την αντικειμενική κατάσταση μέσα από την υποκειμενική του πραγματικότητα, μετρημένη κι αυτή σε μισοάδεια και μισογεμάτα ποτήρια. Για κάποιους εντελώς άδεια. Και για άλλους χωρίς καν ποτήρια.

Επιχείρηση “union-busting”: Τσακίστε τα συνδικάτα! (Επίκαιρα 18-24/7/2013)


KXLRallyDC

Μια παλιά τακτική έχει κάνει ξανά την εμφάνισή της στον επιχειρηματικό κόσμο των Ηνωμένων Πολιτειών την τελευταία διετία: η αμφισβήτηση των εργατικών συνδικάτων με επιθετικό τρόπο. Union-busting αποκαλείται στην καθημερινή γλώσσα ή, με άλλα λόγια, τσάκισμα των συνδικάτων. Ως πρακτική των επιχειρήσεων, με στόχο να θωρακίσουν την θέση τους έναντι της εργατικής πλευράς, δεν είναι καινούργια. Στον αγγλοσαξονικό κόσμο υπάρχουν άπειρα παραδείγματα που η εργοδοσία διέλυσε τα συνδικάτα αξιοποιώντας «επαγγελματικές μεθόδους», προσλαμβάνοντας για παράδειγμα εξειδικευμένες εταιρείες που είχαν αναπτύξει προχωρημένη «τεχνογνωσία» σε αυτό το θέμα, παραβιάζοντας έτσι το σύνταγμα, την εργατική νομοθεσία ακόμη και την παγκόσμια διακήρυξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων που κατοχυρώνει στο άρθρο 22 το δικαίωμα δημιουργίας και συμμετοχής σε συνδικάτα.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Ουτοπικός και ριζοσπαστικός ρεαλισμός

Παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, η αίσθηση ενός αυξανόμενου κοινωνικού και πολιτικού αδιεξόδου εντείνεται καθημερινά. Αναπόφευκτα λοιπόν δημιουργείται σε τμήματα της κοινής γνώμης και των πολιτικών δυνάμεων η πεποίθηση ότι πρέπει να ανιχνευθεί η δυνατότητα μιας «ενδιάμεσης λύσης» της ελληνικής κρίσης. 
.feed-links {display: none;}