Ανακοίνωση Δημήτρη Καζάκη

http://dimitriskazakis.blogspot.gr

 

Αγαπητοί συναγωνιστές,

Θέλω να σας ευχαριστήσω από βάθους καρδιάς για τον αγώνα που δώσαμε όλοι μαζί. Ήταν ένας αγώνας τίμιος και αυθεντικός από κάθε άποψη. Ένας αγώνας αντάξιος όλων των μελών και των φίλων του Μετώπου που με καθαρή καρδιά, αφοσίωση και ανυστεροβουλία έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Παρά τις γνωστές αντιξοότητες και την τρομακτική έλλειψη μέσων και πόρων. Για όλα αυτά οφείλουμε να είμαστε υπερήφανοι. Δεν κρεμάσαμε για ξένον φούντα στο σπαθί κι αυτό κανείς δεν μπορεί να μας το στερήσει.

Αλαβάνος για ευρωεκλογές : Το λαϊκό μήνυμα ελήφθη, διαφωνώ όμως πλήρως»

http://sxedio-b.gr

«Οι ευρωεκλογές αποτελούν μια ήττα.  Όχι για το Σχέδιο Β, που μετρά ένα χρόνο ζωής, και τα λίγα μέλη του έδωσαν τη μάχη με ένα δημιουργικό, μαχητικό και ειλικρινή τρόπο. Τις θεωρώ μια μεγάλη προσωπική ήττα, δεδομένου ότι ο προεκλογικός αγώνας, παρά τις αρχές μας, είχε σε μεγάλο βαθμό προσωποποιηθεί, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σπάσουμε το τείχος της άγνοιας της κοινωνίας για την ίδια την ύπαρξή του Σχεδίου Β.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΔΕΝ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ ΠΙΑ;

http://iskra.gr

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗ*

Τον Δεκέμβριο του 2008 μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από έναν "ειδικό φρουρό" η ελληνική νεολαία και κυρίως οι μαθητές πρωτοστάτησαν σε μία σειρά από διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες σε μία χώρα με μακρά παράδοση στη συμμετοχή των νέων σε κοινωνικά και πολιτικά κινήματα. Πολύ ήταν οι σχολιαστές που την περίοδο εκείνη έκαναν λόγο για "εξέγερση της νεολαίας".

Το 2009 έγινε ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα ζούσε μια ψευδαίσθηση ευημερίας ενώ επί της ουσίας και με τον εναγκαλισμό της από την Τρόικα η χώρα εισέπραττε τις επιπτώσεις μίας πτώχευσης. Τα σκληρά μέτρα λιτότητας του 2010 -11 ακολούθησαν μαζικές διαδηλώσεις και απεργίες, διαμαρτυρίες και σχηματισμοί συλλογικοτήτων διαμαρτυρίας, όπως το κίνημα των πλατειών, με διακριτή τη συμμετοχή των νέων.

ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ!

http://iskra.gr


Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Αυτή κι αν ήταν «ιστορική» στιγμή! Ήταν το βράδυ της έλευσης του ευρώ στην Ελλάδα. Με τον κύριο Σημίτη, πρωθυπουργό τότε, να ποζάρει πανευτυχής, αφού είχε ήδη κάνει την πρώτη ανάληψη μέσω ΑΤΜ και με τον κύριο Παπαδήμο, τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, να χειροκροτεί για το... επίτευγμα.

Το γεγονός εκείνο αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως αφορμή ώστε ο δημόσιος βίος να κατακλυσθεί από μια ανελέητη προπαγάνδα που ως συνήθως επιδιώκει να παρουσιάσει το συμφέρον του τραπεζίτη και του εργολάβου σαν «εθνικό» και πολύ περισσότερο σαν «λαϊκό» συμφέρον...

Πανευρωπαϊκό Δημοψήφισμα ενάντια στην ΕΕ

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία,

  24 -25 Μαΐου 2014

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Οι εκλογές της 25 Μάη θα μείνουν ιστορικές για το πανευρωπαϊκό κύμα ενάντια στην ΕΕ που, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις, θα βγάλουν ως αποτέλεσμα. Εάν, παρά τον πακτωλό κονδυλίων που ξόδεψε η ΕΕ και τον μαζικό και απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ, τελικά, σχεδόν το 1/3 των Ευρωπαίων πολιτών καταφέρει να ρίξει καθαρή ψήφο ενάντια στην ΕΕ ―που αποτελεί τον κύριο εκφραστή της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ) στον γεωγραφικό χώρο μας― αυτό θα είναι μια ιστορική επιτυχία των λαών της Ευρώπης. Μιλώ για «καθαρή» ψήφο ενάντια στην ΕΕ, (σαν αυτή που φαίνεται θα ρίξουν οι ψηφοφόροι στη Γαλλία, όπου μόνο το 39% θεωρεί θετική τη συμμετοχή στην ΕΕ!) για να την διακρίνω από τις απατηλές απομιμήσεις της. Δηλαδή, τη ψήφο σε κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, όπου ανήκει και ο ΣΥΡΙΖΑ, που καταδικάζουν την «ΕΕ της Μέρκελ», λες και θα μπορούσε να υπάρξει και άλλη ΕΕ που θα εφάρμοζε διαφορετικές πολιτικές από αυτές που επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Όμως, τότε, γιατί άραγε η ΕΕ, πολύ πριν την Μέρκελ, επέβαλλε με τις συμφωνίες Μάαστριχτ, Λισσαβόνας κ.λπ. τις ίδιες αυτές πολιτικές που εφάρμοσαν πιστά οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ήδη από την δεκαετία του ’90, δηλαδή:

• την δραστική συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, με τον διαρκή στραγγαλισμό των κοινωνικών δαπανών (Υγεία, Παιδεία, συντάξεις κ.λπ.);
• την ριζική αποδιάρθρωση του ευρύτερου δημοσίου τομέα μέσα από το ξεπούλημα κάθε εθνικοποιημένης επιχείρησης;
• την απελευθέρωση (δηλαδή την ελαστικοποίηση) της αγοράς εργασίας, μέσα από την ουσιαστική κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων;
• το άνοιγμα της ίδιας αγοράς που έχει δημιουργήσει μαζικά μεταναστευτικά ρεύματα από την περιφέρεια της ΕΕ προς τα μητροπολιτικά κέντρα, τα οποία συμπιέζουν τους μισθούς παντού προς όφελος των κερδών;
• την γενική απελευθέρωση των αγορών κεφαλαίου που επιτρέπει στις πολυεθνικές, που κυβερνούν σήμερα την παγκόσμια οικονομία, να επιβάλλουν τον σημερινό εργασιακό Μεσαίωνα και το πετσόκομμα των μισθών, με την απειλή να μετακομίσουν σε άλλους επενδυτικούς «παραδείσους» (τύπου Ινδίας, Κίνας κ.λπ.);
• την απελευθέρωση των αγορών εμπορευμάτων (αγαθών και υπηρεσιών), δήθεν για να βοηθήσουν τους καταναλωτές, κατακλύζοντας τις αγορές με εισαγόμενα προϊόντα από επενδυτικούς «παραδείσους» ―πράγμα που σημαίνει μαζική ανεργία, (ή την συγκάλυψή της με «συμβόλαια μηδενικών ωρών», όπου ο εργαζόμενος είναι στο απόλυτο έλεος του εργοδότη αν και πότε θα εργαστεί) και φτώχεια για τους πολλούς, προς όφελος των λίγων ευνοημένων από την παγκοσμιοποίηση; 

Και για να έλθουμε στην Ελλάδα, είναι αλήθεια ή ψέματα ότι οι παραπάνω «ελευθερίες» που μας επέβαλλε η ΕΕ οδήγησαν:

• στην αποδιάρθρωση του αγροτικού τομέα, όπου είχαμε αυτοδυναμία σε πολλά βασικά προϊόντα πριν από την ένταξή μας, και στην μαζική ερήμωση της υπαίθρου, καθώς και στο κλείσιμο της δασμοβίωτης βιομηχανίας μας, με αποτέλεσμα να εισάγουμε σήμερα σχεδόν τα πάντα;
• στην «παγίδα του Χρέους» στην οποία μπήκε η Ελλάδα ήδη από την πρώτη δεκαετία της ένταξής μας, εφόσον η αυξανόμενη κατανάλωση, χωρίς αντίστοιχη παραγωγική δομή, αναγκαστικά καλυπτόταν από τις φθηνές εισαγωγές;
• στην Χρεοκοπία, όταν την προηγούμενη δεκαετία πολλαπλασιάσαμε τον δανεισμό μας, χάρη στο ισχυρό νόμισμα που μας έδωσαν οι «εταίροι» μας, παίρνοντας για αντάλλαγμα κάθε ίχνος οικονομικής και επομένως εθνικής κυριαρχίας μας, με αποτέλεσμα σήμερα η χώρα μας να είναι ένα καθαρό προτεκτοράτο της ΕΕ και της Υ/Ε;

Αυτό σημαίνει ότι, ακόμη και αν αύριο μας χάριζε κάποια «καλή» Μέρκελ όλο το Χρέος, θα ήταν ζήτημα ελαχίστου χρόνου να επανέλθουμε στην ίδια παγίδα του Χρέους, όσο οι αγορές μας είναι ανοικτές και απελευθερωμένες και η παραγωγική δομή κατεστραμμένη. Απλώς τότε οι νέες πολιτικές λιτότητας θα είχαν στόχο την αναγκαστική προσαρμογή των καταναλωτικών δαπανών στα τουριστικά έσοδα, την μόνη, σχετικά σίγουρη, πηγή εσόδων μας.

Για όλους αυτούς τους λόγους αποτελεί εξαπάτηση του λαού να αποκρύπτει σύσσωμη η Αριστερά μας, (εκτός του ΚΚΕ), την πραγματική αιτία της σημερινής καταστροφής ―δηλαδή την ίδια την ένταξή μας στην ΕΕ― και να μέμφεται απλώς τις πολιτικές λιτότητας, τα Μνημόνια, το Χρέος, την κακή διαχείριση του κ.λπ. Άλλοι πάλι (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ κ.λπ.), αντί να εξηγούν στον λαό ότι η βασική αιτία της καταστροφής είναι η ένταξή μας στην ΕΕ και η παγκοσμιοποίηση, μιλούν απλά για έξοδο από το Ευρώ (που από μόνη της, τελικά, θα ήταν επίσης καταστροφική, όπως άλλωστε και η δραχμή στο παρελθόν), και για «απεμπλοκή» ή «ρήξη» με την ΕΕ, σε τρία τέρμινα, χωρίς βέβαια να αναφέρονται καν στην παγκοσμιοποίηση που είναι η απώτερη αιτία των πολιτικών της ΕΕ! Τέλος, οι διάφοροι οικολόγοι οδύρονται για το ξεπούλημα των παραλιών μας, λες και δεν είναι οι ίδιες οι πολιτικές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που υλοποιεί η ΕΕ (στο όνομα της οποίας οι ίδιοι πίνουν αγιασμό!) που επιβάλλει το γενικό ξεπούλημα, όχι βέβαια μόνο σε εμάς αλλά και σε κάθε Ευρωπαϊκό λαό που διαθέτει «εκμεταλλεύσιμες» παραλίες (Ιταλία, Ισπανία κ.λπ.)

Είναι αυτή ακριβώς η χρεοκοπία της Αριστεράς, καθώς και το γεγονός ότι ακόμη δεν έχουν οργανωθεί «από κάτω» παλλαϊκά Μέτωπα Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (με στόχο την έξοδο από την ΕΕ και την οικονομική αυτοδυναμία, στο πλαίσιο νέων οικονομικών Ενώσεων, εθνικά και οικονομικά, κυρίαρχων λαών), αυτό που οδηγεί τα λαϊκά στρώματα σε κόμματα που υιοθετούν άμεσα ή έμμεσα αντί-ΕΕ στάση. Οι ελίτ, μαζί με την «Αριστερά», ονομάζουν τα κόμματα αυτά «λαϊκίστικα» , ακροδεξιά κ.λπ., αλλά τα λαϊκά στρώματα που στρέφονται σε αυτά δεν το κάνουν βέβαια γιατί ξαφνικά έγιναν «φασίστες», όπως βολεμένοι «αριστεροί» θρασύτατα τους χαρακτηρίζουν. Μολονότι σε κάποια από τα κόμματα αυτά υπάρχουν Ισλαμοφοβικές και ρατσιστικές τάσεις, τα λαϊκά στρώματα έλκονται βασικά από αυτά γιατί αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης στη ΝΔΤ και την ΕΕ, στην οποία η Αριστερά (που κάποτε τα εκπροσωπούσε) είναι σήμερα πλήρως ενσωματωμένη…

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

- See more at: http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2014/2014_05_25.html#sthash.7ZfMnDo4.dpuf

Κινδυνεύει η...υδρόγειος

Cogito ergo sum

"Θα ήταν λάθος να αφήσουμε να δημιουργηθεί αστάθεια ξανά, εξαιτίας των ευρωεκλογών. Γιατί η αστάθεια μπορεί να έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες...Χρειάστηκαν πολλές θυσίες για να σηκωθεί η Ελλάδα στα πόδια της. Αλλά θα αρκούσε ένα "ατύχημα" ή μια χαλαρή στάση στην εκλογική αναμέτρηση για να πάνε όλα στράφι. (...)"

Αυτά είναι λόγια που βγήκαν από το στόμα πρωθυπουργού ευνομούμενης και δημοκρατικής χώρας. Αν μη τι άλλο, ο πρωθύ παραδέχεται -εμμέσως πλην σαφώς- ότι αυτό το κωλοπολίτευμα που λέγεται "δημοκρατία" -και πρέπει να το φυλάμε ως κόρη οφθαλμού επειδή υποτίθεται πως είναι "το καλύτερο πολίτευμα του κόσμου"- έχει κι αυτό τα προβληματάκια του.

Η ΕΕ μηχανισμός διαρκούς λιτότητας (Ουτοπία, Μάρτιος – Απρίλιος 2014)

 

Επί τάπητος θα τεθεί στις προσεχείς ευρωεκλογές το θέμα της ελληνικής συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσο κι αν τα μεγάλης κυκλοφορίας Μέσα Ενημέρωσης, στηρίζοντας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και μέσω αυτών μια στρατηγική επιλογή της ελληνικής άρχουσας τάξης, εμφανίσουν την ένταξη και παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ ως άθλο και μια αναντίρρητα και καθολικά επωφελή διαδικασία, η πραγματικότητα διαρκώς θα πιέζει για μια συνολική αποτίμηση των συνεπειών.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ