Αναρτήθηκε από τον/την leonidasvatikiotis στο 27/01/2013
Η
κατάσταση θα προσφερόταν άνετα για διακωμώδηση αν δεν συνοδευόταν από
δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις. Ο λόγος γίνεται για την συνέχιση της
εφαρμογής ενός εξοντωτικού και ατελέσφορου (στις ονοματικές του
επιδιώξεις!) προγράμματος λιτότητας, την στιγμή που οι λόγοι επί των
οποίων κρίθηκε αναγκαία η εφαρμογή του αποδείχθηκαν προϊόν εξόφθαλμης
απάτης και αποτέλεσμα ακραίας χειραγώγησης, δηλαδή τα στοιχεία του
δημοσιονομικού ελλείμματος για το 2009, ενώ το μοντέλο επί του οποίου
βασίστηκαν οι προβλέψεις των επιπτώσεων της λιτότητας στην μεγέθυνση,
απλώς …λάθος! Κι αυτό δια στόματος του επικεφαλής οικονομολόγου του
Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και πολυγραφότατου, Ολιβιέ Μπλανσάρ, ο
οποίος ομολόγησε ότι λάθος εκτιμούσαν επί τόσες δεκαετίες πως μια μείωση
κατά 1% στις δημόσιες δαπάνες ή μια αύξηση κατά 1% στα φορολογικά έσοδα
επιφέρει μείωση κατά 0,5% στους ρυθμούς μεγέθυνσης μιας οικονομίας. Το
σωστό είναι μείωση ακόμη και 1,7%, δηλαδή τρεις φορές μεγαλύτερος
συντελεστής από τις αρχικές εκτιμήσεις.
