Παναγιώτης Μαυροειδής
http://aristeroblog.gr
Έκανε το γύρο της Ελλάδας το βίντεο
με την ηλικιωμένη γυναίκα στην Ιερισσό, να υπερασπίζει τον αγώνα και να
εξευτελίζει τον στρατό εισβολής των ΜΑΤ στο μικρό χωριό της Χαλκιδικής.
Η
γυναίκα με τα μαύρα ρούχα και τα άσπρα μαλλιά δεν κρατούσε ούτε πλακάτ,
ούτε όπλο, ούτε μολότοφ. Ίσως δεν το επέτρεπε η ηλικία της και το
ασταθές βάδισμά της.
Απλά,
τραγουδούσε, μέσα από τη μάσκα της, με σθένος, έμπλεη από δίκιο και
θάρρος, μπροστά στους κρυμμένους πίσω από τις ασπίδες και στολές,
άντρες των δυνάμεων καταστολής.
Δεν
τραγούδησε ούτε τη Μασσαλιώτιδα, ούτε τη Διεθνή, ούτε κανένα άλλο
σύγχρονο τραγούδι που υμνεί τον αγώνα και την εξέγερση. Δανείστηκε, για
την ανάγκη της περίστασης, αυτό που η ίδια γνώριζε.
‘’Δε μας φοβίζουν μάνα μου οι σφαίρες, τα κανόνια. Μόνο μας φοβίζουνε του Μπιζανιού τα χιόνια’’.
Θα
πει κάποιος: ‘’τίποτα περισσότερο από ένα παλαιομοδίτικο τραγουδάκι της
εποχής του πρώτου παγκόσμιου πολέμου’’. Από πρώτη άποψη έτσι είναι.