Φρανσίσκο Γκόγια, «Ο τραυματίας οικοδόμος», 1786-7 |
*Γράφει η Μαρία Μπικάκη
Η κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, που εξελίσσεται και δεν
έχει ολοκληρωθεί, είναι κομμάτι του παζλ των αναδιαρθρώσεων που
προωθούνται τα τελευταία χρόνια. Αφορά τους πάντες. Εργαζόμενους και
συνταξιούχους. Άνεργους και ανασφάλιστους.
Σήμερα περίπου ο 1 στους 3 κατοίκους αυτής της χώρας, δηλαδή πάνω από
3 εκ. άνθρωποι είναι χωρίς ασφάλιση, με την ίδια αναλογία και στα
παιδιά. Είναι περίπου όσοι και αυτοί που ζουν κάτω από το όριο της
φτώχιας. Δεν πρόκειται όμως μόνο για άνεργους, που δεν δικαιούνται
ασφάλισης λόγω μη κάλυψης «προϋποθέσεων». Το 2012 σύμφωνα με το ΣΕΠΕ οι
ανασφάλιστοι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αποτελούν το 36 % και
σύμφωνα με το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ το 38% των εργαζόμενων. Παρόμοια είναι οι
κατάσταση στους αυτοαπασχολούμενους, που δεν έχουν να πληρώσουν τις
εισφορές τους και στους αγρότες.
¨Έχουμε λοιπόν κατάρρευση που αφορά την καθολικότητα της ασφάλισης στη χώρα, αλλά και την ποιότητα της ασφάλισης.