Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013
Νερό, πολύτιμο, διαχρονικά ιερό, κοινωνικό αγαθό. Του Νίκου Χρυσόγελου
http://tvxs.gr
Η ιδιωτικοποίηση του νερού δεν μπορεί να αποτελεί σχεδιασμό για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας. Η υπό συνθήκες πανικού εκποίηση των βασικών υποδομών ύδρευσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης, δρομολογείται χωρίς να έχουν παρουσιαστεί, συζητηθεί και αποφασιστεί καν οι όροι της Σύμβασης – Πλαισίου για τη διαχείριση του νερού στα δύο μεγάλα αστικά συγκροτήματα της χώρας.
Η αδιαφορία είναι συνενοχή
Στο κέντρο του περιθωρίου
Του Περικλή Κοροβέση
Ο Αρθουρ Κέσλερ δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος συγγραφέας και στοχαστής. Ηταν αυτόπτης μάρτυς σε πολλά μεγάλα συμβάντα που διαδραματίστηκαν τον περασμένο αιώνα. Εγραφε σε πολλές γλώσσες, είχε ζήσει σε όλη την Ευρώπη και εργαζόταν ως πολεμικός ανταποκριτής. Ηδη από τη δεκαετία του 1930 είχε γίνει γνωστός διεθνώς και τα άρθρα του είχαν απόλυτο κύρος. Ενα από αυτά δημοσιεύτηκε στους «New York Times» το 1944. Εκεί μιλούσε για τα φρικτά εγκλήματα των ναζί. Εκτελέσεις αιχμαλώτων στη Γαλλία, ομαδικοί τάφοι στην Πολωνία, για τα Ολοκαυτώματα των Εβραίων, Σλάβων, Τσιγγάνων, ομοφυλοφίλων και τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από πείνα στην Ελλάδα, με πρώτο θύμα τα παιδιά.
Του Περικλή Κοροβέση
Ο Αρθουρ Κέσλερ δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος συγγραφέας και στοχαστής. Ηταν αυτόπτης μάρτυς σε πολλά μεγάλα συμβάντα που διαδραματίστηκαν τον περασμένο αιώνα. Εγραφε σε πολλές γλώσσες, είχε ζήσει σε όλη την Ευρώπη και εργαζόταν ως πολεμικός ανταποκριτής. Ηδη από τη δεκαετία του 1930 είχε γίνει γνωστός διεθνώς και τα άρθρα του είχαν απόλυτο κύρος. Ενα από αυτά δημοσιεύτηκε στους «New York Times» το 1944. Εκεί μιλούσε για τα φρικτά εγκλήματα των ναζί. Εκτελέσεις αιχμαλώτων στη Γαλλία, ομαδικοί τάφοι στην Πολωνία, για τα Ολοκαυτώματα των Εβραίων, Σλάβων, Τσιγγάνων, ομοφυλοφίλων και τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από πείνα στην Ελλάδα, με πρώτο θύμα τα παιδιά.
12 ώρες στο κρύο: μια συμβολική ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΑΝΑΣΤΑΤΗ Η ΓΑΛΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΠΟΥ ΕΡΙΞΑΝ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ
4/3/2013
http://www.iskra.gr
Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Θύελλα συζητήσεων έχει ξεσπάσει στη Γαλλία και ιδίως στους κόλπους της Κεντροαριστεράς, αλλά όχι μόνο για την ερμηνεία και τις πολιτικές συνέπειες του αποτελέσματος των ιταλικών εκλογών. «Νέα προειδοποίηση προς τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
Παντού στην Ευρώπη διογκούται η εξαγρίωση εναντίον της λιτότητας», «Βρυξέλλες, το μοναδικό αντικείμενο της οργής τους», «Η διείσδυση των λαϊκιστών στην Ιταλία είναι σύμπτωμα μιας γενικευμένης δυσπιστίας των λαών εναντίον μιας ΕΕ που βασίζεται στη λιτότητα» είναι π.χ. μερικοί μόνο από τους τίτλους της φιλοσοσιαλιστικής «Λιμπερασιόν» που αναφέρονται στο θέμα. Δεν είναι διαφορετική η γραμμή της εφημερίδας «Λε Μοντ», η οποία απηχεί πάντα στα θέματα εξωτερικής και διεθνούς πολιτικής την πραγματική γνώμη του Κε ντ' Ορσέ, του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών. «Στο Βερολίνο
αυξάνεται η ανησυχία απέναντι στην οργή των πολιτών εναντίον του ευρώ»,
«Γερμανικό όνειρο, ευρωπαϊκός εφιάλτης», «Πολυάριθμοι Ευρωπαίοι
αξιωματούχοι επισημαίνουν την αυξανόμενη απόρριψη της πολιτικής λιτότητας» είναι μερικοί από τους σχετικούς δικούς της τίτλους. «Οξύνεται η κρίση πολιτικής νομιμοποίησης σε μια Ευρώπη φυλακισμένη στο ευρώ... Είναι η αποτυχία της Ευρώπης. Η αποτυχία του ευρώ. Επρεπε να υπογράψουμε αυτή την συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 που μετατρέπεται σε καταστροφή; Αφότου την υπερασπίσαμε τόσο πολύ, καταλήξαμε να αμφιβάλλουμε» γράφει στη «Μοντ» γνωστός αρθρογράφος της, γνωστός επίσης και για την προσωπική πολιτική σχέση με τον δεξιό τέως πρόεδρο της Γαλλία Νικολά Σαρκοζί.
Μουσική για χρυσοθήρες
INFOWAR
Δεκάδες τραγούδια, ταινίες και βιβλία επιχείρησαν στο πέρασμα των αιώνων να περιγράψουν το κυνήγι του χρυσού. Ιστορίες, συνήθως, βυθισμένες στο αίμα, τον πόλεμο και την αποικιοκρατία
Του Αρη Χατζηστεφάνου
«Θα σκουπίσω τα βουνά και θα αποξηράνω τα ποτάμια… Σταμάτα λοιπόν να κλαις, αδερφέ μου, γιατί θα γυρίσω με τις τσέπες γεμάτες χρυσάφι», έλεγε ένα παλιό αμερικανικό τραγούδι από το 1849. Είναι η εποχή που η Καλιφόρνια γνωρίζει ίσως το μεγαλύτερο μεταναστευτικό ρεύμα από χρυσοθήρες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Περίπου 300.000 άνθρωποι καταφθάνουν από διάφορες περιοχές των σημερινών ΗΠΑ, από τη Νότια Αμερική, την Ευρώπη, την Αυστραλία αλλά ακόμη και την Κίνα. Οι περίφημοι «49άρηδες», οι οποίοι παίρνουν το όνομά τους από τη χρονολογία που ξεκινά το κυνήγι του χρυσού, θα δημιουργήσουν τη δική τους κουλτούρα και τη δική τους μουσική. Είναι τα τραγούδια από τις λεγόμενες «Μέρες του 49», τα οποία θα συγκεντρώσει και θα ταξινομήσει αρκετές δεκαετίες αργότερα ο τραγουδιστής Τζόν Α. Στόουν – γνωστός στην αμερικανική φολκ σκηνή με το παρατσούκλι «Old Put».
Δεκάδες τραγούδια, ταινίες και βιβλία επιχείρησαν στο πέρασμα των αιώνων να περιγράψουν το κυνήγι του χρυσού. Ιστορίες, συνήθως, βυθισμένες στο αίμα, τον πόλεμο και την αποικιοκρατία
Του Αρη Χατζηστεφάνου
«Θα σκουπίσω τα βουνά και θα αποξηράνω τα ποτάμια… Σταμάτα λοιπόν να κλαις, αδερφέ μου, γιατί θα γυρίσω με τις τσέπες γεμάτες χρυσάφι», έλεγε ένα παλιό αμερικανικό τραγούδι από το 1849. Είναι η εποχή που η Καλιφόρνια γνωρίζει ίσως το μεγαλύτερο μεταναστευτικό ρεύμα από χρυσοθήρες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Περίπου 300.000 άνθρωποι καταφθάνουν από διάφορες περιοχές των σημερινών ΗΠΑ, από τη Νότια Αμερική, την Ευρώπη, την Αυστραλία αλλά ακόμη και την Κίνα. Οι περίφημοι «49άρηδες», οι οποίοι παίρνουν το όνομά τους από τη χρονολογία που ξεκινά το κυνήγι του χρυσού, θα δημιουργήσουν τη δική τους κουλτούρα και τη δική τους μουσική. Είναι τα τραγούδια από τις λεγόμενες «Μέρες του 49», τα οποία θα συγκεντρώσει και θα ταξινομήσει αρκετές δεκαετίες αργότερα ο τραγουδιστής Τζόν Α. Στόουν – γνωστός στην αμερικανική φολκ σκηνή με το παρατσούκλι «Old Put».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)