ΤΡΙΤΗ, 18 Δεκεμβρίου 2012
http://topontiki.gr
Δημήτρης Μυς
Για κάποιους μελετητές- ιστορικούς - οι οποίοι δεν μπορεί να
χαρακτηριστούν κομμουνιστές ή «επαναστάτες» η ελληνική αστική τάξη
ανέκαθεν πρακτόρευε (με την εμπορική/ οικονομική έννοια του όρου) ξένα
συμφέροντα. Το όποιο περιθώριο αυτόνομης δραστηριότητάς της εξαντλούνταν
στις δουλειές μηδενικού ρίσκου με το δημόσιο. Τα δυο αυτά βασικά της
χαρακτηριστικά (εξάρτηση από το ξένο παράγοντα και παρασιτική χωρίς
επιχειρηματικό ρίσκο δραστηριότητα) προφανώς αποτυπώθηκαν και στη
φυσιογνωμία του ελληνικού κράτους.
Εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά ο κανόνας είναι γνωστός: Δάνεια, δημόσια
(υπερτιμολογημένα) έργα, μίζες και έλεγχος του πολιτικού προσωπικού,
media και διαχείριση της κοινής γνώμης. Κάπως έτσι περάσαμε τις εποχές
που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Κάποιοι κονόμησαν χοντρά και οι
υπόλοιποι «χόρτασαν» από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι...
