Tου ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ*
Ψηφίζοντας ένα νέο Μνημόνιο, η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σύριζα δεν αποχαιρέτησαν απλά την αριστερή πολιτική αλλά και την ίδια την πολιτική.
Με αυτήν τους την επιλογή δεν απεμπολούν μόνο το πρόγραμμα του Σύριζα ή
τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση απέναντι στο λαό.
Ποδοπατούν το ΟΧΙ
του ελληνικού λαού που πριν από δώδεκα μόλις μέρες απέρριψε
κατηγορηματικά, όπως του είχε ζητηθεί από την ίδια την κυβέρνηση, τη
λιτότητα και τις μνημονιακές πολιτικές – και μάλιστα σε μια πολύ
ηπιότερη μορφή από αυτήν που επιβάλλει η επαίσχυντη συμφωνία της 12ης Ιουλίου. Καιέχουν επιπλέον απέναντι τους την πλειοψηφία των μελών της κεντρικής επιτροπής του ίδιου του κόμματός τους, δηλαδή του μοναδικού συλλογικού οργάνου που εκλέγεται από το συνέδριο και εκπροσωπεί τη συλλογική βούληση
των μελών του. Υπάρχει όμως και κάτι περισσότερο, που προϋποθέτει όλα
τα προηγούμενα και ταυτόχρονα τα υπερβαίνει: ακριβώς τα κάνουν όλα, κυβέρνηση και κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι αναγκασμένοι να παραιτηθούν από την ίδια την ιδέα της πολιτικής, και πρωτ'απ'όλα από το θεμέλιό της, που είναι η ιδέα της πολιτικής ευθύνης, της ανάληψης της ευθύνης μιας πολιτικής επιλογής.