Η τρόικα δεν είναι πλέον αήττητη.
Και το πρώτο «όχι» ήρθε από αυτόν το μικρό λαό, στην εσχατιά της
Ευρώπης, που έδειξε, για άλλη μια φορά μέσα σε λιγότερο από μια
δεκαετία, πως ξέρει να αντιστέκεται. Αναμφίβολα, το «όχι» αυτό δεν είναι
«καθαρό»: εκφράζει ένα ευρύτατο φάσμα κοινωνικών συμφερόντων, πολιτικών
και γεωπολιτικών στοχεύσεων, ιδεολογιών.
Δεν παύει να είναι όμως το ελάχιστο που μπορούσαν να κάνουν οι
Κύπριοι μπροστά στην πρωτοφανή ωμότητα και τον κυνισμό των κυρίαρχων
τάξεων της Ε.Ε., με την πλήρη συνενοχή της ελληνικής, που ακόμη μια φορά
εγκατέλειψε στην τύχη του ένα νησί που τη στοιχειώνει ως εφιαλτική
ενάρκωση της κακής της συνείδησης. Το κυπριακό «όχι» αποτελεί τομή,
συμβολική και όχι μόνο: η ευρωπαϊκή κρίση θα γνωρίσει μια αποφασιστική
επιτάχυνση, τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο, με βασικά
χαρακτηριστικά την όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό των κυρίαρχων
δυνάμεων αλλά και την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, που κατάφερε να
σφραγίσει τις τελευταίες εξελίξεις.
