Διονύσης Ελευθεράτος
Ήταν
13 Μαΐου 2012. Ανήμερα της Αγίας Γλυκερίας, ο Ν. Μιχαλολιάκος πήρε τη
...θεσμική «γλυκιά εκδίκηση του» από το «κατεστημένο» που (υποτίθεται
πως) τον πολεμά ανηλεώς. Ως αρχηγός κόμματος που συγκέντρωσε -μία
εβδομάδα νωρίτερα- σχεδόν το 7% των ψήφων, συναντήθηκε με τον Κ.
Παπούλια στο Προεδρικό Μέγαρο. Κατόπιν δήλωσε τα αναμενόμενα: Τον
ανησυχούσε η «ακυβερνησία», αλλά δεν θα στήριζε καμία «μνημονιακή»
κυβέρνηση. Ουδείς έμαθε περισσότερα από όσα ήξερε για τις θέσεις της
Χρυσής Αυγής, ακούγοντας τον.
ΧΑ: ‘’Τραγωδία η έξοδος από το ευρώ’’
Στην
ίδια τη συνάντηση με τον Κ. Παπούλια όμως, ο Μιχαλολιάκος είπε κάτι
ενδιαφέρον: Αποσαφήνισε ότι η ΧΑ δεν διανοείται καν το ενδεχόμενο εξόδου
της χώρας από την ευρωζώνη. Επί λέξει: «Δυστυχώς, θέλουμε - δεν
θέλουμε, βρισκόμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το να φύγουμε από το ευρώ θα
είναι μια τραγωδία, διότι δεν έχουμε εθνική παραγωγή αυτή τη στιγμή».
Αξιοπρόσεκτη ...σύνθεση: Στην πρώτη φράση μπόλικος θεωρητικός
«ευρωσκεπιικισμός» και στη δεύτερη -δηλαδή στο «διά ταύτα»- χονδροειδής
αναπαραγωγή των (εσαεί αναπόδεικτων, καθ' ότι αβάσιμων) κλισέ τύπου
«ευρώ ή καταστροφή» και ...μεταμοντέρνας «Ψωροκώσταινας». Θα ήταν
ασφαλώς υπερβολικά αισιόδοξος κανείς, εάν ανέμενε από τη ΧΑ σοβαρή
απάντηση λ.χ. στο εξής ερώτημα: Ποια είναι ακριβώς η εκθαμβωτική εθνική
παραγωγή της Ισλανδίας, αυτού του ...μεγάλου παγοδρομίου που κατόρθωσε
να «ξαναγεννηθεί» οικονομικά και κοινωνικά και του οποίου οι κάτοικοι
φτύνουν τον κόρφο τους όταν ακούνε για ευρώ; Δεν βαριέστε...