Όταν η ΧΑ βαράει προσοχή στο κεφάλαιο

Διονύσης Ελευθεράτος

 

 

 

Ήταν 13 Μαΐου 2012. Ανήμερα της Αγίας Γλυκερίας, ο Ν. Μιχαλολιάκος πήρε τη ...θεσμι­κή «γλυκιά εκδίκηση του» από το «κατεστημένο» που (υποτί­θεται πως) τον πολεμά ανηλεώς. Ως αρ­χηγός κόμματος που συγκέντρωσε -μία εβδομάδα νωρίτερα- σχεδόν το 7% των ψήφων, συναντήθηκε με τον Κ. Παπούλια στο Προεδρικό Μέγαρο. Κατόπιν δήλωσε τα αναμενόμενα: Τον ανησυχού­σε η «ακυβερνησία», αλλά δεν θα στήρι­ζε καμία «μνημονιακή» κυβέρνηση. Ου­δείς έμαθε περισσότερα από όσα ήξερε για τις θέσεις της Χρυσής Αυγής, ακού­γοντας τον.

 

ΧΑ: ‘’Τραγωδία η έξοδος από το ευρώ’’

Στην ίδια τη συνάντηση με τον Κ. Παπούλια όμως, ο Μιχαλολιάκος είπε κάτι ενδιαφέρον: Αποσαφήνισε ότι η ΧΑ δεν διανοείται καν το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη. Επί λέξει: «Δυστυχώς, θέλουμε - δεν θέλουμε, βρισκό­μαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το να φύγουμε από το ευρώ θα είναι μια τρα­γωδία, διότι δεν έχουμε εθνική παραγωγή αυτή τη στιγμή». Αξιοπρόσεκτη ...σύνθε­ση: Στην πρώτη φράση μπόλικος θεωρητι­κός «ευρωσκεπιικισμός» και στη δεύτερη -δηλαδή στο «διά ταύτα»- χονδροειδής αναπαραγωγή των (εσαεί αναπόδεικτων, καθ' ότι αβάσιμων) κλισέ τύπου «ευρώ ή καταστροφή» και ...μεταμοντέρνας «Ψω­ροκώσταινας». Θα ήταν ασφαλώς υπερ­βολικά αισιόδοξος κανείς, εάν ανέμε­νε από τη ΧΑ σοβαρή απάντηση λ.χ. στο εξής ερώτημα: Ποια είναι ακριβώς η εκ­θαμβωτική εθνική παραγωγή της Ισλαν­δίας, αυτού του ...μεγάλου παγοδρομίου που κατόρθωσε να «ξαναγεννηθεί» οι­κονομικά και κοινωνικά και του οποίου οι κάτοικοι φτύνουν τον κόρφο τους όταν ακούνε για ευρώ; Δεν βαριέστε...

Πιθανότατα όσα ξέρουν καλά οι χρυσαυγίτες για τις παγωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά, πέραν φυσικά των όποιων «αδελφών» φασιστικών οργανώ­σεων εδρεύουν εκεί, εξαντλούνται στη σχέση του «Καιάδα» (Γιώργου Γερμένη) με το νορβηγικό μπλακ μέταλ. Κατά τα άλλα, «μαύρα μεσάνυχτα»...

Η αλήθεια είναι ότι η προσχώρηση Μιχαλολιάκου στο δόγμα περί αναπό­φευκτου ευρώ υπέπεσε στην αντίληψη μό­νον ολίγων ...σχολαστικών που διάβασαν τα πρακτικά της συνάντησης στο Προε­δρικό Μέγαρο. Τα περισσότερα ΜΜΕ την «έθαψαν», με προθέσεις μάλλον κα­τανοητές. Λ.χ., πώς αλλιώς θα διασωζό­ταν το καθεστωτικό φληνάφημα, σύμφω­να με τον οποίο τα «δυο άκρα», μέσα στις τόσες «ομοιότητες» τους ενώνονται και από το μένος τους εναντίον της «ευρω­παϊκής ολοκλήρωσης»; Ούτε η ΧΑ είχε βεβαίως συμφέρον να «κάνει παντιέρα» τη θέση της «ευρώ ή τραγωδία», η οποία μεταφράζεται στο (όχι και τόσο συμβα­τό προς το προφίλ της ...χειμαρρώδους λαϊκής - αντικαθεστωτικής πολιτικής δύ­ναμης) «ευρώ με κάθε θυσία»... Από το Προεδρικό Μέγαρο ο Μιχαλιολάκος δι­αβεβαίωσε απλώς την ελληνική οικονο­μική ελίτ ότι η ΧΑ παραμένει ...«εγέρθη-τι» (όπως θα 'λεγε και ο Καιάδας) και σε στάση προσοχής απέναντι στο ευρώ...

Πλάτη στο Στουρνάρα για ξεπούλημα ΑΤΕ

Ήταν τέλος Ιουλίου 2012, όταν «εγέρ­θηκε» η ΧΑ για να βοηθήσει τον Γ. Στουρνάρα(!) να αποφύγει μια βασανι­στική, για τον ίδιο, δοκιμασία: ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες και ΚΚΕ ζητού­σαν να συγκληθεί η Επιτροπή Οικονομι­κών Υποθέσεων της Βουλής, ώστε να δώ­σει εξηγήσεις ο υπουργός για την εξοργι­στική, σκανδαλώδη «δωρεά» που έκανε η τρικομματική κυβέρνηση στον τραπεζίτη Μ. Σάλλα, προσφέροντας την Αγροτική (ΑΤΕ) «πεσκέσι» στην Πειραιώς. Σύμφω­να με τον κανονισμό, χρειαζόταν να υπο­βάλλουν σχετικό αίτημα τα 2/5 των με­λών της Επιτροπής, το δε άθροισμα των βουλευτών των τριών κομμάτων (17 υπο­γραφές) υπολειπόταν κατά δύο του απαι­τούμενου αριθμού. Οι τρεις της ΧΑ συμπορεύτηκαν με ΝΔ. ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, εμποδίζοντας τη σύγκληση της Επιτρο­πής! Οι πάντες αντελήφθησαν άτι η σιω­πή την οποία τηρούσε έως τότε η ΧΑ για την ΑΤΕ δεν οφειλόταν σε καμία «απορ­ρόφηση» των χρυσαυγιτών από τα ακτιβιστικά τους καθήκοντα. Το ...ξεγύμνωμα προμηνυόταν πολιτικά ασήκωτο κι έτσι η ΧΑ έκανε την κυβίστηση: Σταμάτησε να μπλοκάρει τη σύγκληση της Επιτροπής. Όπως προαναφέραμε, η δεύτερη κωλοτούμπα θα γινόταν στα μέσα Φεβρουα­ρίου, στο θέμα των βραχονησίδων. Στους 6,5 αυτούς μήνες, όμως, η ΧΑ θα επιδεί­κνυε στη Βουλή σταθερότητα «βράχου» σε αρκετά άλλα θέματα. «Βράχου» κα­θεστωτικού...

Προτού δούμε τα επόμενα ...επεισό­δια, καλό είναι να αναλογιστούμε ποια ακριβώς ήταν η υπόθεση, για την οποία η ΧΑ τόσο δύσκολα και απρόθυμα φόρε­σε τον «αντισυστημικό» μανδύα: Φανε­ρό από την πρώτη στιγμή ήταν πως η με­ταβίβαση της ΑΤΕ και ο συνακόλουθος διαχωρισμός της σε «καλή» και «κακή» συν τοις άλλοις θα βοηθούσε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να κρύψουν κάτω από το χαλί τις δικές τους τεράστιες αμαρτίες, δηλα­δή τα περίπου 200 εκ. ευρώ που είχαν λά­βει από την τράπεζα. Ότι τα «δανεικά και αγύριστα» των δυο κομμάτων, καθώς και επιφανών «βαρόνων» του χρήματος, θα γίνονταν «αγύριστα» ...και με τη βούλα κάποιου εκκαθαριστή, υπαγόμενα στην «κακή» ΑΤΕ. Φραστικά η ΧΑ ξιφουλκεί διαρκώς εναντίον του «διεφθαρμένου συ­στήματος», εμπράκτως όμως παρ' ολίγο να απαλλάξει τον Στουρνάρα ακόμη και από μερικές δύσκολες ερωτήσεις σε μια Επιτροπή της Βουλής! Τόσο ...βελούδινη η «ασυμβίβαστη»...

Ναι στις ρεμούλες των ΠΑΕ!

Τι θα γινόταν, όμως, στη συνέχεια; Για να προσδώσει κάποια αληθοφάνεια στην «αντισυστημική» της μουτσούνα, η ΧΑ θα κακοκάρδιζε τους ισχυρούς του χρήματος; Όχι δα... Δεν θα δυσα­ρεστούσε καν τους παράγοντες της επι­χειρηματικότητας εκείνης, την οποία μόνο ως αστεϊσμό ή ευφημισμό θα τολμού­σε κάποιος να χαρακτηρίσει «υγιή»: Τέ­λος Αυγούστου, η ΧΑ υπερψήφισε την τροπολογία που επέτρεπε σε όσες Πο­δοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες δεν είχαν εξασφαλίσει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα να προσκο­μίσουν τα δέοντα ένα μήνα έπειτα από την έναρξη του πρωταθλήματος.

Γλύφοντας τον Λάτση

Τον Σε­πτέμβριο στη Βουλή ήταν σαν να προ­βλήθηκε ένα αλλόκοτο ριμέικ της παλιάς ελληνικής ταινίας Η Νεράιδα και το Πα­λικάρι... «Νεράιδα»: Παλιά θαλαμηγός του Γιάννη Λάτση, την οποία το ομώνυμο Ίδρυμα θέλησε να μετατρέψει σε πλωτό μουσείο, με θέμα την επιχειρηματική δράση του μακαρίτη. «Παλικάρι»: Ο Ηλ. Παναγιώταρος της ΧΑ. Το θέμα: Η κυ­βέρνηση κατέθεσε ρύθμιση (που ψηφί­στηκε) για την ίδρυση του μουσείου, ως Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου, υπό την αιγίδα του υπουργείου Ναυτι­λίας. Ποια ήταν η μοναδική αντίρρηση του βουλευτή της ΧΑ; Η εξής: «Δωρίζε­ται από έναν εκ των πλουσιοτέρων αν­θρώπων της γης - και ξέρουμε ότι οι δω­ρεές που γίνονται στο Δημόσιο συνήθως καταστρέφονται, γιατί το Δημόσιο δεν σέβεται τίποτα που δεν το έχει αποκτή­σει με κόπο. Θα μπορούσε κάλλιστα αυ­τό το μουσείο να κάνει πολύ καλή δου­λειά, ευρισκόμενο στα χέρια του Ιδρύ­ματος Λάτση.

Μάλιστα... Μόνο που η έννοια «δω­ρεά» είναι αταίριαστη, όταν πρόκειται για ένα μουσείο του οποίου η μεν διαχεί­ριση παραμένει στο Ίδρυμα Λάτση, τα δε λειτουργικά έξοδα καλύπτονται από το Δημόσιο. Το ίδιο το Ίδρυμα, ως είθι­σται με τους φορείς του είδους, εξασφα­λίζει φοροαπαλλαγές στον επιχειρημα­τικό όμιλο στον οποίο ανήκει. Αποπνέ­ει έντονο «κοσμοπολιτισμό», αν σκεφθεί κανείς ότι συστάθηκε (2005) στο Λιχτενστάιν, αλλά η ΧΑ κατά τα φαινόμενα το ξεπέρασε αυτό. Και στάζει μέλι για τον όμιλο Λάτση...

Να απολυθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι

Τι γίνεται όμως με τους «αποδιοπομπαίους»; Φθάνουν οι μετανάστες, οι τσιγγάνοι, οι αριστεροί, οι ασεβείς ηθο­ποιοί και σκηνοθέτες θεατρικών έργων; Ασφαλώς όχι. Τον Οκτώβριο ο Μιχαλολιάκος, μιλώντας για τους δημοσίους υπαλλήλους από το βήμα της Βουλής, βρέθηκε πολλά βήματα μπροστά από τον Λοβέρδο, τον Τζήμερο, τον Μητσοτάκη και τον Τόμσεν.

«Όποιοι δημόσιοι υπάλληλοι μπήκαν από τα παράθυρα, όσοι μπήκαν με μη νό­μιμο τρόπο, ας απολυθούν. Δεν μπορεί να βλέπουμε νοσοκομεία να έχουν μία νοσο­κόμα και οι δημόσιοι υπάλληλοι να μην έχουν καρέκλα να καθίσουν». Να κάνου­με μια μικρή ...ανατομία; Η πρώτη φρά­ση υποδηλώνει ότι υποψήφιοι για από­λυση μπορεί να είναι σχεδόν όλοι! Έτσι όπως λειτουργεί το Δημόσιο, κάθε εργα­ζόμενος σε αυτό μπορεί να θεωρηθεί εκ των υστέρων ως «αλεξιπτωτιστής», πλην όσων προσλήφθηκαν με διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Δεν εξαιρούνται όσοι έπιασανδουλειά έπειτα από τη θέσπιση του «Νό­μου Π:\-ονή» (2190/94), με διαδικασία την οποία απλώς επόπτευε το ΑΣΕΠ -είναι χαρακτηριστικό ότι κι αυτούς τους πιάνει σήμερα η τσιμπίδα της διαθεσιμό­τητας. Ακόμη κι η τρόικα θα δίσταζε να σκιαγραφήσει ένα τόσο αχανές φάσμα προς «καρατόμηση» υπαλλήλων...

Η δεύτερη φράση του Μιχαλολιάκου απλώς αναπαράγει την αρλούμπα για το «υπερπλήρες παντού Δημόσιο», άντε με εξαίρεση τα νοσοκομεία. Ούτε καν τα σχολεία, των χιλιάδων κενών θέσεων! Η ειρωνεία είναι ότι την εποχή που τα 'λεγε αυτά ο Μιχαλολιάκος, ο Τύπος ήταν γεμάτος από ρεπορτάζ για την «αποψί­λωση» δημόσιων υπηρεσιών, καθώς και ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία αδυνα­τούσαν πλέον ακόμη και να «βγάλουν» συντάξεις σε υποφερτά χρονικά διαστή­ματα...

Ναι στις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών!

Κι ύστερα; Ύστερα κατέφθασε το απίστευτο (;)... βαλς με τους εφοπλιστές!

Έθνος, Τιμή, Χρυσή Αυγή, αυτοί να μην πληρώσουνε δεκάρα τσα­κωτή»... Από τον περασμένο Νοέμβριο είναι μάλλον επιβεβλημέ­νη η ως άνω προσθήκη στο γνω­στό σύνθημα. Ποιοι «αυτοί»; Οι εφοπλι­στές. Η ΧΑ έκρινε ασήκωτη ακόμη και τη φορολογική θωπεία, την οποία προέβλεπε για τα πλοία ο προϋπολογισμός του 2013. Ο Παναγιώταρος μάλιστα θυμήθηκε την ...Επανάσταση του 1821, μπερδεύοντας τον Μιαούλη με τις ναυτιλιακές εταιρείες που εδρεύουν στην Ακτή Μιαούλη. Μέχρι να αναγορευτεί σε Κανάρη ο Αγούδημος, ας απολαύσουμε Παναγιώταρο: «Βρήκατε την εύκολη λύση της φορολογίας και φυσι­κά πολλοί πλοιοκτήτες έχουν την πιο εύκο­λη λύση να αλλάξουν τη σημαία τους και να μην εισπράξετε τίποτα (...) Κάποτε οι εφοπλιστές έδιναν όλα τους τα πλοία για τον αγώνα του 1821, για τους Βαλκανικούς Πολέμους, για το 1940. Έχουν τη θέληση, αρκεί να βρουν και την κατάλληλη ανταπόκριση». Κι ο Γερμενής: ‘’Την ίδια μέρα που θα εφαρμοστεί το μέτρο τα περισσότερα πλοία του εμπορικού στόλου θα υποστείλουν την ελληνική σημαία (...) Κι ενώ ο κλάδος της ναυτιλίας έχει στηρίξει την ελληνική οικο­νομία κατά το παρελθόν, εσείς συμβάλετε καθοριστικά στην καταστροφή του».

Μωρέ μπράβο ...«Ελληνόψυχοι» εθνικι­στές χαρακτηρίζουν την υποστολή - απάρνηση της ελληνικής σημαίας περίπου ως φυσιολογική άμυνα των ...διωκόμενων εφοπλιστών! Εικάζουμε ότι κάμποσοι οπα­δοί τους, που έχουν πολλά ακόμη να κατα­λάβουν, θα χρειάζονταν ...δραμαμίνη για να συνέλθουν. Έπονται δυο ακόμη παρα­τηρήσεις.

Πρώτη: Η «καταστροφή» των ελ­λήνων εφοπλίσουν, η εξωφρενική φορολο­γική ασυλία των οποίων αποτελεί αντικεί­μενο διεθνών συζητήσεων, συνίσταται σε επιβάρυνση 80 εκατ. ευρώ. Όπως έχει εύ­στοχα επισημανθεί, ο προϋπολογισμός του 2013 προέβλεψε είσπραξη 82 εκατ. ευρώ από τις περικοπές της βοήθειας προς τους ανάπηρους! Αναζητείται τώρα ο χρυσαυγίτης ο σωστός που θα πει ότι -εν αντιθέσει προς τους χρήσιμους εφοπλιστές- η θέση των αναπήρων είναι στον Καιάδα. Τον ...κανο­νικά ντε, όχι τον Γερμένη.

Δεύτερη παρατήρηση: Ξιφουλκώντας υπέρ των πλοιοκτητών, η ΧΑ τιμά στο έπακρο και τη λατρεμένη της χούντα, επί των ημερών της οποίας θεμελιώθηκε (νόμοι 89/1967 και 378/68) η -κατά βάση αλώβητη μέχρι σήμερα- εφοπλι­στική «αυτοκρατορία» των αναρίθμητων προ­νομίων. Εάν λοιπόν τα πρωτοπαλίκαρα του Μι-χαλολιάκου δυσκολεύονται να πείσουν μερι­κούς «πιστούς» τους ότι είναι οικονομικώς και κοινωνικώς ορθή η «γραμμή» για τους εφο­πλιστές, ας επικαλεστούν την «ιστορική συ­νέπεια». Δεν ήξερε τι έκανε η Εθνοσωτήριος; Αλίμονο...

Η ΧΑ υποτίθεται ότι «φτύνει» την πολιτι­κή ελίτ, την ώρα που «γλύφει» τα υψηλά «δια­ζώματα» της οικονομικής (ε, μεταξύ άλλων κά­που πρέπει εργαστούν ως μπράβοι και υπεύθυ­νοι ασφαλείας τόσα λεβεντόπαιδα του Λαϊκού Συνδέσμου).

Δουλεμπόριο εργατών

Τα κοινοβουλευτικά πεπραγμένα της ΧΑ είναι απολύτως συμβατά προς τα άλ­λα. Με τα «Γραφεία Ευρέσεως Εργασίας Ελ­λήνων» δεν συνάπτει μόνο πελατειακές σχέ­σεις, ούτε καλλιεργεί απλώς το ρατσισμό. Επιπροσθέτως βοηθά την ...πιάτσα να απαλλαγεί ευκολότερα από τα υπολείμματα των εργασια­κών δικαιωμάτων, το μίνιμουμ μεροκάματο, την ασφάλιση. Ρητορικά ή μη, διερωτώνται πολλοί γιατί η ΧΑ λάμπει διά της απουσίας της από με­γάλες αντιμνημονιακές κοινωνικές κινητοποι­ήσεις - ακόμη και η διαδήλωση εναντίον της Μέρκελ, βαριά της έπεσε! Προφανώς η εξήγη­ση δεν παραπέμπει μόνο στην απροθυμία της ΧΑ να βρεθεί σε απόσταση εκατοντάδων μέ­τρων ή χιλιομέτρων -αυτή θα το καθόριζε, άλ­λωστε- από συγκεντρωμένους «βρομιάρηδες αριστερούς» και διάφορους ...ανώμαλους που αρνούνται να δεχθούν πως ο Ντερτιλής ήταν ήρωας. Παραπέμπει στην ίδια την πολιτική πε­μπτουσία της ΧΑ.

Μήπως τουλάχιστον είναι σταθερά εχθρι­κοί προς την πολιτική εξουσία οι ...ανυποχώρη­τοι εθνικιστές; Ποιοι; Αυτοί που μέχρι το «πα­ρά πέντε» κρατούσαν μαζί με τους κυβερνητι­κούς εταίρους την ασπίδα, η οποία προστάτευε τον Στουρνάρα από την υποχρέωση να απολογηθεί για την ΑΤΕ; Ας γελάσουμε. Υπάρχουν όμως και σοβαρότερες «προσφορές» της ΧΑ, τις οποίες μάλιστα καμία κυβίστηση δεν αίρει.

Πρώτη: Το μένος εναντίον της Αριστεράς.

Δεύ­τερη: Η απαίτηση για ακόμη πιο άτεγκτη επι­βολή «του νόμου και της τάξης», προς διαφύλα­ξη της «κοινωνικής ειρήνης».

Τρίτη: Τα «ήξεις-αφήξεις» και τα ...πονηρά «τσουβαλιάσματα», σε δύσκολες -για την κυβέρνηση- στιγμές. Τι ακριβώς είπε η ΧΑ λ.χ. για την απεργία στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Πόσο κακοί εί­ναι όλοι. Πόσο αναγκαίο είναι να ενταχθούν στο ενιαίο μισθολόγιο όλοι, συμπεριλαμβανο­μένων (να και το ...τσάμικο του «αντικαθεστω­τικού» ξεκαρφώματος) βουλευτών, υπουργών και γκόλντεν μπόις. Εν ολίγοις, ζήτω το ενιαίο μισθολόγιο! Έχουμε τη φρικτή υποψία ότι σε αυτό τελικά δεν θα ενταχθούν υπουργοί, ού­τε κανένας από τους χρυσοκάνθαρους π.χ. του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας...

Όταν απειλείται η ελπίδα, ανασταίνεται ο φασισμός

Η ΧΑ ανασαίνει, όταν ξεφυσά, όταν αγχωμαχά η ελπίδα για τον τερματισμό του κοινω­νικού εφιάλτη. Αυτό το ξεφύσημα ηχητικά θυμίζει το «αφού», που εισάγει την αποδοχή του σημερινού status. Αφού δεν ανατρέπεται η πο­λιτική που απειλεί τη λειτουργία των δημοτι­κών βρεφονηπιακών σταθμών, ας διώξουμε τουλάχιστον τα παιδιά των μεταναστών, ώστε να «εξοικονομήσουμε» μερικές θέσεις. Αφού η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι χάλια, ας πε­τάξουμε έξω μερικούς ανασφάλιστους αλλοδα­πούς, μπας και ...ελαφρυνθεί το πράγμα (έπο­νται άραγε ανασφάλιστοι γηγενείς;). Αφού συνεχίζεται ο οικονομικός στραγγαλισμός των μαγαζιών, ας τα βάλουμε με τους πλανόδιους πωλητές, τους τελευταίους τροχούς της άμαξας του παρα-εμπορίου (η συζήτηση για το σοβα­ρό λαθρεμπόριο ...επιφανών επιχειρηματιών καλύτερα να αποφεύγεται). Αφού δεν έχουμε οξυγόνο, ας πνίξουμε τον άλλον για να μας μεί­νει περισσότερο «μερίδιο» αέρα. Ποιος «άλ­λος»; Οποιοσδήποτε: Εσχάτως σε ορισμένα μπλογκς ανθεί η χαιρεκακία για τις επικείμε­νες απολύσεις και μειώσεις μισθών στις τρά­πεζες... Όσο η ριζοσπαστική Αριστερά δεν πεί­θει για «το εφικτό και το όραμα», μαζί, μιας ανατρεπτικής πορείας, ο κανιβαλισμός της συστημικής ΧΑ θα φαντάζει ως μόνη «λύση». Πό­τε πρακτική λύση («μου βρήκαν δουλειά, έστω και με τρεις κι εξήντα») και πότε ψυχολογι­κή («νιώθω κάποιος, με φοβάται ο Πακιστα­νός της γειτονιάς»). Το ξέρουμε καλά - ας δρά­σουμε σωστά...

ΠΡΙΝ 3/3/13

Σύντομη Περιγραφή: 

Διονύσης Ελευθεράτος

Η ΧΑ για φορολόγηση των εφοπλιστών: «Βρήκατε την εύκολη λύση της φορολογίας και φυσι­κά πολλοί πλοιοκτήτες έχουν την πιο εύκο­λη λύση να αλλάξουν τη σημαία τους και να μην εισπράξετε τίποτα (...).  ‘’Την ίδια μέρα που θα εφαρμοστεί το μέτρο τα περισσότερα πλοία του εμπορικού στόλου θα υποστείλουν την ελληνική σημαία (...) Κι ενώ ο κλάδος της ναυτιλίας έχει στηρίξει την ελληνική οικο­νομία κατά το παρελθόν, εσείς συμβάλετε καθοριστικά στην καταστροφή του».