Η Γερμανία, με δυσώδες παρελθόν,
ιδίως έναντι των χωρών που το έχουν επώδυνα υποστεί και σήμερα
συνυπάρχουν με αυτήν στο κοινό νόμισμα, αποδεικνύεται ακόμη μια φορά
κοιτίδα φονικής και ατελέσφορης υπερβολής όχι μόνον για τους άλλους,
αλλά και για τον εαυτόν της.
Σε κάθε ιστορική φάση, δεν σταθεροποιεί τον κατ' αυτήν «ζωτικό
χώρο», στην ηγεμόνευση του οποίου αποβλέπει, αλλά τον υποβάλλει σε
μονομερείς αφαιμάξεις, με συνέπεια περισσότερες αντιστάσεις παρά
προσχωρήσεις στις ηγεμονικές φαντασιώσεις της.