(Α) Επιμήκυνση του σχολικού έτους με βάση διεθνή πρότυπα μελετά το
υπουργείο Παιδείας, μέσω της κατάργησης αργιών. Στα σχέδιά του είναι η
έναρξη της σχολικής χρονιάς νωρίτερα από τις 11 Σεπτέμβρη, αλλά και η
παράταση των μαθημάτων μέσα στο Μάιο. Σύμφωνα με πληροφορίες, η πολιτική
ηγεσία του υπουργείου μελετάει με ιδιαίτερη προσοχή την πρόταση να
ανοίγουν τα σχολεία 6 ή 8 Σεπτεμβρίου και να ολοκληρώνεται η σχολική
χρονιά ένα δεκαήμερο αργότερα απ' ό,τι κάθε χρόνο. Επιπλέον, προς
κατάργηση οδεύει η αργία του Αγ. Ιωάννη στις 7 Ιανουαρίου, ενώ μειωμένες
θα είναι και οι διακοπές του Πάσχα. Οι μαθητές θα επιστρέφουν στις
σχολικές τάξεις την Τετάρτη του Πάσχα και όχι τη Δευτέρα του Θωμά, όπως
ίσχυε μέχρι σήμερα. Κύκλοι του υπουργείου επισημαίνουν ότι ειδικότερα
για τις διακοπές του Πάσχα, η συγκεκριμένη αλλαγή θα ευνοήσει και τους
ίδιους τους γονείς οι οποίοι είναι εργαζόμενοι και δεν έχουν κάπου να
αφήσουν τα παιδιά τους. Σε συνέντευξή του ο υπουργός Κώστας
Αρβανιτόπουλος είχε επισημάνει ότι η επιμήκυνση του σχολικού έτους
εντάσσεται στο γενικότερο πλάνο της αναπροσαρμογής των παιδαγωγικών
μεθόδων, οι οποίες περιλαμβάνουν, επίσης, αξιολόγηση των σχολικών
βιβλίων με συνεπακόλουθη μείωση της διδακτέας ύλης.
Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014
Το Ελληνικό Παράδοξο
Όλη η
φιλοσοφία των απανωτών μνημονιακών σχεδίων ήταν να επιβληθεί εσωτερική
υποτίμηση μέσω της δραστικής μείωση μισθών, ώστε να πέσει το μισθολογικό
κόστος, και οι επιχειρήσεις να αυξήσουν τις εξαγωγές, λόγω αύξησης της
ανταγωνιστικότητάς τους. Έτσι η ανάπτυξη και η ευημερία θα έρθει μέσω
των εξαγωγών, όπως ευαγγελίζονταν.
Πολύ απλοικό στ' αλήθεια σχέδιο, για νάναι αληθινό. Και πράγματι, πέρασε ξυστά απ' την πραγματικότητα, μόνο που δεν την άγγιξε.
Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014
ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΜΑΣ ΘΑΒΟΥΝ
January 25th, 2014 | Author: kartesios
Θα ήθελα πολύ να πιστέψω όλα αυτά που λέει ο Αντώνης Σαμαράς για το τέλος της κρίσης. Θα ήθελα πραγματικά, όταν λέει ότι βγαίνουμε από το Μνημόνιο να μην εννοεί ότι μπαίνουμε σ’ ένα επόμενο και χειρότερο Μνημόνιο. Θα ήθελα όταν λέει ότι βγαίνουμε από το Μνημόνιο να μην εννοεί ότι απλώς σταματά ο δανεισμός και συνεχίζεται η αποπληρωμή και τα νέα μέτρα εξαθλίωσης.
Θα χαιρόμουν ειλικρινά, αν όποτε λέει ο Αντώνης Σαμαράς ότι έρχεται η ανάπτυξη να το εννοεί πραγματικά. Όταν λέει ότι θα υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας, να το πιστεύει και ο ίδιος. Όταν μιλάει για ανάκαμψη να μην είναι μία ακόμη κοροϊδία για να κερδίσει χρόνο. Όταν λέει ότι οι θυσίες έπιασαν τόπο, να το εξηγεί με αποτελέσματα. Κι όταν λέει ότι το 2014 είναι μια νέα αρχή να μας δώσει έστω μία, μόνο μία, απόδειξη.
Τράπεζες και Ενεργητική Νομιμοποίηση
http://eleutheriellada.wordpress.com
Tης Εύας Αμπαζή
Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες έλαβαν συνολικά για την ανακεφαλαιοποίησή τους, περίπου 52 δις Ευρώ. Ο σκοπός της χρηματοδότησης τους ή άλλως της ανακεφαλαιποιήσης τους σύμφωνα με τα άρθρα 27α και 28 του Ν.3601/2007 ήταν η αποκατάσταση των ζημιών των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών που υπέστησαν και από τα μη-εξυπηρετούμενα ληξιπρόθεσμα δάνεια των φυσικών προσώπων .
Με την προβλεπόμενη από τον Ν. 4093/2012, (ΦΕΚ Α` 222/12-11-2012) (3ο Μνημόνιο) και την από 13-11-2012 σχετικής με αρ. 38 απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α` 223/12-11-2012) διαδικασία ανακεφαλοποίησης των τραπεζών από το Ελληνικό Δημόσιο, οι τράπεζες έχουν καλύψει πλήρως τις ζημίες και το κενό των «ιδίων κεφαλαίων» τους έως και την 31-12-2012,. Αυτές οι ζημίες προήλθαν και από τα ληξιπρόθεσμα κι απαιτητά δάνεια των οφειλετών τους,
Συνεπώς οι Τράπεζες δεν έχουν έννομο συμφέρον να απαιτούν τα ληξιπρόθεσμα δάνεια, διότι-όπως προανέφερα-έχουν εξοφληθεί πλήρως από το Ελληνικό Δημόσιο για όλα το απαιτητό κεφάλαιο και τόκους και στο οποίο (Ελληνικό Δημόσιο), κατά τους υφιστάμενους ακόμα κανόνες Δικαίου, περιήλθε η πλήρης κυριότητα της τράπεζας.
Tης Εύας Αμπαζή
Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες έλαβαν συνολικά για την ανακεφαλαιοποίησή τους, περίπου 52 δις Ευρώ. Ο σκοπός της χρηματοδότησης τους ή άλλως της ανακεφαλαιποιήσης τους σύμφωνα με τα άρθρα 27α και 28 του Ν.3601/2007 ήταν η αποκατάσταση των ζημιών των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών που υπέστησαν και από τα μη-εξυπηρετούμενα ληξιπρόθεσμα δάνεια των φυσικών προσώπων .
Με την προβλεπόμενη από τον Ν. 4093/2012, (ΦΕΚ Α` 222/12-11-2012) (3ο Μνημόνιο) και την από 13-11-2012 σχετικής με αρ. 38 απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α` 223/12-11-2012) διαδικασία ανακεφαλοποίησης των τραπεζών από το Ελληνικό Δημόσιο, οι τράπεζες έχουν καλύψει πλήρως τις ζημίες και το κενό των «ιδίων κεφαλαίων» τους έως και την 31-12-2012,. Αυτές οι ζημίες προήλθαν και από τα ληξιπρόθεσμα κι απαιτητά δάνεια των οφειλετών τους,
Συνεπώς οι Τράπεζες δεν έχουν έννομο συμφέρον να απαιτούν τα ληξιπρόθεσμα δάνεια, διότι-όπως προανέφερα-έχουν εξοφληθεί πλήρως από το Ελληνικό Δημόσιο για όλα το απαιτητό κεφάλαιο και τόκους και στο οποίο (Ελληνικό Δημόσιο), κατά τους υφιστάμενους ακόμα κανόνες Δικαίου, περιήλθε η πλήρης κυριότητα της τράπεζας.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΒΟΥΛΗΣ: Ασφυκτικό πλαίσιο λιτότητας επιβάλλει η ΕΕ (Πριν, 26.1.2014)
Οι
ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί δεν σηματοδοτούν μόνο την συνέχιση της
λιτότητας αλλά και μια ταξική πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου!
Από το 2014 βρισκόμαστε
σε μια διαφορετική ΕΕ και ευρωζώνη! Η συγκεκριμένη φράση προέρχεται από
την τελευταία έκθεση του γραφείου Προϋπολογισμού του κράτους, με τίτλο «Η νέα οικονομική διακυβέρνηση στη ζώνη του ευρώ και η Ελλάδα. Οι μηχανισμοί εποπτείας και αλληλεγγύης υπό όρους μετά το Μνημόνιο».
Η φράση για «μια διαφορετική ΕΕ και ευρωζώνη» δεν υποκρύπτει καμία
υπερβολή, πολύ περισσότερο επειδή συμπληρώνεται από την ακόλουθη
επεξήγηση: «δηλαδή σε μια νέα κατάσταση συλλογικής εποπτείας»!
Χρηματοπιστωτική φυλακή λαών…
Η ανασυγκρότηση – μετάλλαξη της Ε.Ε. προετοιμαζόταν επί μακρόν και συστηματικά
Η τελευταία “Μεγάλη Ιδέα” της άρχουσας τάξης της χώρας, δείχνει να
ξεφτίζει όλο και πιο πολύ. Η μετεξέλιξη του εμφυλιοπολεμικού
αντικομμουνιστικού δόγματος του “ανήκομεν εις την Δύσιν”, ο μονόδρομος
της πρόσδεσης στη Δυτικοευρωπαϊκή κεφαλαιοκρατική ολοκλήρωση, στις
Ευρωατλαντικές δομές, ο επενδεδυμένος με διάφορες ιδεολογικές αποχρώσεις
“ευρωπαϊσμός”, η “ευρωπαϊκή ιδέα”, η οραματική διάσταση της “Ενωμένης
Ευρώπης”, συνθλίβεται στις συμπληγάδες της γενικευμένης δομικής κρίσης
και των πολιτικών διαχείρισής της.
Η κυνική αυτή στρατηγική επιλογή της άρχουσας ελίτ και των
ιδεολογικοπολιτικών οργάνων της, δείχνει σήμερα το πραγματικό της
πρόσωπο. Το πάλαι ποτέ ειδυλλιακό όνειρο, γίνεται σήμερα σήμερα
πραγματικός εφιάλτης για τον απλό λαό, για τους ανθρώπους της εργασίας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)