Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΤΕΛΗ *
Η ανασυγκρότηση – μετάλλαξη της Ε.Ε. προετοιμαζόταν επί μακρόν και συστηματικά
Η τελευταία “Μεγάλη Ιδέα” της άρχουσας τάξης της χώρας, δείχνει να
ξεφτίζει όλο και πιο πολύ. Η μετεξέλιξη του εμφυλιοπολεμικού
αντικομμουνιστικού δόγματος του “ανήκομεν εις την Δύσιν”, ο μονόδρομος
της πρόσδεσης στη Δυτικοευρωπαϊκή κεφαλαιοκρατική ολοκλήρωση, στις
Ευρωατλαντικές δομές, ο επενδεδυμένος με διάφορες ιδεολογικές αποχρώσεις
“ευρωπαϊσμός”, η “ευρωπαϊκή ιδέα”, η οραματική διάσταση της “Ενωμένης
Ευρώπης”, συνθλίβεται στις συμπληγάδες της γενικευμένης δομικής κρίσης
και των πολιτικών διαχείρισής της.
Η κυνική αυτή στρατηγική επιλογή της άρχουσας ελίτ και των
ιδεολογικοπολιτικών οργάνων της, δείχνει σήμερα το πραγματικό της
πρόσωπο. Το πάλαι ποτέ ειδυλλιακό όνειρο, γίνεται σήμερα σήμερα
πραγματικός εφιάλτης για τον απλό λαό, για τους ανθρώπους της εργασίας.
Η ανισομέρεια και οι συνακόλουθες περίπλοκες μορφές διεθνούς
εκμετάλλευσης και καταπίεσης εντείνονται. Τα πλεονάσματα του πυρήνα
γίνονται ελλείμματα της περιφέρειας, αυξητικά αναπαραγόμενα με ένα
φρικώδη “Μηχανισμό στήριξης”. Σε συνθήκες παγκόσμιας, συστημικής και
δομικής κρίσης, οι πλέον επιθετικές δυνάμεις του κεφαλαίου, αναζητούν
απεγνωσμένα τρόπους διεξόδου από την κρίση, τρόπους μαζικής
απαξίωσης-καταστροφής κεφαλαίων, παραγωγικών δυνάμεων, ώστε να
επανεκκινήσουν το σύστημα, μέσω καταστροφής κεφαλαίων στον παροξυσμό του
ανταγωνισμού (χρεοκοπιών, εξαγορών, συγχωνεύσεων, κ.ο.κ.) και κυρίως,
καταστρέφοντας την κύρια παραγωγική δύναμη (την εργατική τάξη) μέσω του
κοινωνικού πολέμου που εξαπολύουν εναντίον της εργασίας, με την
“εσωτερική υποτίμηση”, με τη χρήση του δημόσιου εξωτερικού χρέους και
άλλων μέσων για την αποικιοποίηση όχι μόνο των παραδοσιακών εξαρτημένων
πρώην αποικιακών περιφερειακών χωρών, όχι μόνο χωρών του λεγόμενου
«Τρίτου Κόσμου», αλλά και «περιφερειακών» χωρών ενός από τα τρία κέντρα
του λεγόμενου «Πρώτου Κόσμου», της ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης της
«Ευρωπαϊκής Ένωσης» (όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία
και εν πολλοίς η Ιταλία, τα περίφημα PIIGS κατά τη νεορατσιστική
ορολογία των κυρίαρχων κύκλων του πυρήνα της Ε.Ε.). Εναντίον ολόκληρων
λαών, χρησιμοποιούν βίαιες μορφές αποικιοποίησης, μετατροπής χωρών αυτού
του τύπου σε αποικίες χρέους. Η διαδικασία αυτή προσλαμβάνει
χαρακτηριστικά κοινωνικού πολέμου, με πρωτοφανείς σε “ειρηνική” περίοδο
δημογραφικές επιπτώσεις.
Η κλιμάκωση αυτής της πολιτικής, οδηγεί σε αντίστοιχη
ανασυγκρότηση-μετάλλαξη της (εξ υπαρχής επιθετικού-ιμπεριαλιστικού
χαρακτήρα) δομής και των λειτουργιών θεσμών και οργάνων σε επίπεδο
εθνών-κρατών και Ε.Ε., σε κλιμάκωση του αυταρχισμού, σε μετάθεση
αρμοδιοτήτων από εθνικά σε υπερεθνικά, από αιρετά σε διορισμένα
εκτελεστικά-γραφειοκρατικά ή/και εξωθεσμικά όργανα (εκτός κάθε μορφής
εποπτείας και ελέγχου), με αστυνομοκρατικές και στρατοκρατικές ενέργειες
που πυκνώνουν. Η παραπάνω ανασυγκρότηση-μετάλλαξη προετοιμαζόταν επί
μακρόν και συστηματικά.
Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, γίνεται όλο και πιο ορατή η
προοπτική γενικευμένου εκφασισμού εντός της Ε.Ε. και των επιμέρους
κρατών-μελών, αλλά και η εμφάνιση πρωτόγνωρων μορφών συνδυασμού
αστυνομικών-κατασταλτικών επιχειρήσεων, πολιτικών (“εμφυλίων”) πολέμων
και διεθνών-παγκοσμίων συρράξεων (πχ. πυρήνα εναντίον περιφέρειας
ευρωζώνης και Ε.Ε.). Η περίπτωση της πρόσφατης ευρείας κλίμακας άσκησης
του γερμανικού στρατού, με την εμπλοκή 3.500 στρατιωτικών, χερσαίων και
εναέριων δυνάμεων, με βασικό σενάριο την καταστολή εξέγερσης σε άλλη
χώρα (λόγω αδυναμίας ή άρνησης των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων
ασφαλείας να επιτύχουν την καταστολή), συνηγορεί πρόδηλα υπέρ αυτών των
τάσεων.
Εδώ εντάσσεται και η απαγόρευση από τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (Τετάρτη
8.1.14) διαδήλωσης οργανώσεων και κινήσεων της Αριστεράς, κατά της
κυβέρνησης, της Τρόικας και της Ε.Ε. με αφορμή τις φιέστες ανάληψης της
ελληνικής προεδρίας. Ακυρώνεται λοιπόν στην πράξη το ίδιο το θεμελιώδες
στην αστική δημοκρατία δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης και του
συνέρχεσθαι.
Τι παραπάνω χρειάζεται για να καταστεί σαφής ο χαρακτήρας της
ευρωζώνης και της Ε.Ε., ως χρηματοπιστωτικής (και όχι μόνο) φυλακής
λαών; Ο χρηματοπιστωτικός άξονας της εποχής, το πλέον επιθετικό διεθνικό
κεφάλαιο και τα όργανά του (Ε.Ε., ΔΝΤ) θέτουν τους όρους μιας αποικίας
χρέους και οι τοπικοί δεσμοφύλακες της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ εκτελούν
αδίστακτα το λαό με όρους δημογραφικής γενοκτονίας και καθεστώτος
εκτάκτου ανάγκης. Εκτελούν μαζί και κάθε έννοια κεκτημένων συνταγματικών
δικαιωμάτων και ελευθεριών.
*Αναπληρωτή καθηγητή φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης, μέλους της Διεθνούς Ερευνητικής Ομάδας “Η Λογική της Ιστορίας” και του “Ομίλου Επαναστατικής Θεωρίας”
Πηγή : Νέα Κρήτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου