Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Νέο, ολέθριο Μνημόνιο Σαμαρά με διαδικασία εξπρές (Πριν, 30 Μαρτίου 2014)

Οδοστρωτήρας 
Πολυνομοσχέδιο – οδοστρωτήρας

Εφάμιλλο σε αντιδραστικότητα των τριών μεγάλων μνημονίων (Μάιος 2010, Φεβρουάριος και Νοέμβριος 2012) είναι το πολυνομοσχέδιο που στην τελική του μορφή δόθηκε στην δημοσιότητα την Παρασκευή και αναμένεται να ψηφιστεί από την Βουλή σήμερα το βράδυ. Οι διαδικασίες εξπρές στο αποκορύφωμά τους! Αποκλείεται έστω κι ένας μνημονιακός βουλευτής να ξέρει τι ακριβώς περιλαμβάνουν οι 227 σελίδες του κι οι εκατοντάδες παραπομπές σε άλλους νόμους, κι επομένως τι θα ψηφίσει. Αλλά ποιος τους υπολογίζει αυτούς… Οι βουλευτές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς γίδια που θα μπορούσαν να ψηφίσουν ακόμη κι έναν Χρυσό Οδηγό ή τον Τσελεμεντέ μόνο και μόνο για να μην χάσουν την έδρα τους. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ παίζουν το τελευταίο τους χαρτί, ξέροντας ότι δεν θα προλάβουν να δουν ούτε καλοκαίρι. Μάρτυρας ότι εγκαταλείπουν το πλοίο που βυθίζεται σαν τα ποντίκια, με πρώτο και καλύτερο τον Μπουμπούκο που φέρεται να έχει εξασφαλίσει από τον Σαμαρά θέση στο ευρωψηφοδέλτιο, γνωρίζοντας πως ο χρόνος του τελείωσε.

ΤΑ ΑΙΣΧΗ ΤΩΝ "ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ"

alt

Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Επιτύμβια πλάκα αναθέματος στο πολιτικό μνήμα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου αποτελεί, όπως όλα δείχνουν το πολυνομοσχέδιο που θα ψηφίσει σήμερα η κυβερνητική πλειοψηφία και οι βουλευτές που κρατάει στο χέρι της η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Ο πολιτικός τάφος τους δεν θα είναι βέβαια η σημερινή ψηφοφορία στη Βουλή, όπου σύσσωμοι οι «καραγκιόζηδες» βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα την υπερψηφίσουν, παρά το θέατρο που έπαιζαν τις τελευταίες μέρες ακόμη και κάποιοι υπουργοί των δύο κομμάτων υποκρινόμενοι ότι διαφωνούν με διατάξεις του πολυνομοσχεδίου.

Φαρμακοποιοί, αρτοποιοί, κτηνοτρόφοι, ταξιτζήδες, προστέθηκαν ελέω πολυνομοσχεδίου στις κοινωνικές ομάδες των ορκισμένων αντιπάλων της κυβέρνησης «Τσολάκογλου» του ελληνικού και γερμανικού κεφαλαίου. Είναι εντυπωσιακό και άκρως αποκαλυπτικό της δουλοφροσύνης του ελληνικού πολιτικού προσωπικού το γεγονός ότι κανένας από τους εσχάτως εμφανισθέντες νεόκοπους… «αντάρτες του γάλακτος» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε να καταγγείλει δημόσια ότι στόχος των νέων ρυθμίσεων για το γάλα είναι απλούστατα να καταλάβουν την ελληνική αγορά οι γερμανικές, ολλανδικές και άλλες ευρωπαϊκές γαλακτοβιομηχανίες που έχουν στις χώρες τους πλεόνασμα γάλακτος. Στη νοοτροπία των Γερμανών και των ομοίων τους άλλωστε σιγά μην πάθουν τίποτα οι Έλληνες, τους οποίους συμπεριλαμβάνουν πλέον στους… «γύφτους των Βαλκανίων», αν πιουν γάλα… τριάντα ημερών χωρίς καμιά θρεπτική ουσία! Πάλι καλά, σκέφτονται ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος, που δεν απαίτησε η τρόικα να πίνουν τα ελληνόπουλα μόνο γάλα… σκόνη, όπως έπιναν τις δεκαετίες του 1950 και του 1960! Είμαστε αχάριστος λαός που διαμαρτυρόμαστε κατά των Γερμανών, σκέφτονται σίγουρα οι «Τσολάκογλου» που μας κυβερνούν.

Κύμα κυβερνητικών βουλευτών ξεκινούν καριέρα δημοσιογράφου

Μετά τα απανωτά χτυπήματα στην καθημερινή έγκυρη ενημέρωση του πολίτη, μια σειρά βουλευτών ετοιμάζουν βαλίτσες για τα τηλεοπτικά πλατό και τις αίθουσες σύνταξης εφημερίδων. Αφορμή στάθηκε η τάση όλο και περισσότερων δημοσιογράφων να αφήνουν τα μικρόφωνα για να πιάσουν τα βουλευτικά έδρανα.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι έτοιμος να παραιτηθεί και να ασχοληθεί με το ιατρικό ρεπορτάζ των Νέων, ενώ σε περίπτωση που ο Άρης Σπηλιωτόπουλος αποτύχει να εκλεγεί δήμαρχος Αθηναίων έχει ήδη κλείσει θέση στο πολιτιστικό ρεπορτάζ της Espresso. Σχεδόν βέβαιη θεωρείται η παρουσία του Μιχάλη Ταμήλου στη Δίκη της Δευτέρας του Σκάι.

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Χρέος σημαίνει ανισότητα και υποδούλωση

 
Σπύρος Μαρκέτος
 
Kάθε παιδί που γεννιέται σήμερα στην Ελλάδα χρωστά στους δανειστές δεκάδες χιλιάδες ευρώ, καθώς και όλες κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Πώς είναι δυνατό να δεχόμαστε τούτη τη σύγχρονη δουλεία, και τι σημαίνει; Πώς φτιάχτηκε το χρέος; Γιατί; Μπορεί να πληρωθεί; Αλλά ακόμη και αν θα μπορούσε, που φυσικά δεν μπορεί, πρέπει αλήθεια να πληρωθεί; Γιατί; Νομιμοποιείται κάτι τέτοιο; Είναι σωστό και αξιοπρεπές; Δεν είναι αφηρημένα ερωτήματα όλα αυτά, αλλά από τις απαντήσεις που τούς δίνουμε συλλογικά φτιάχνονται οι ίδιες οι ζωές μας. 
 
Το χρέος προς τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς συμπυκνώνει και αναπαράγει σχέσεις εξουσίας κι εκμετάλλευσης στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Διόλου δεν μοιάζει με το ιδιωτικό χρέος μεταξύ, ας πούμε, δυο γειτόνων. Είναι πολύ πιο κοντά στο φόρο υποτελείας που πληρώνει εσαεί ο αδύναμος στον δυνατό, παρά στο εικοσάρικο που επιστρέφεις στη φίλη σου, από την οποία το είχες δανειστεί. Σχέση εκ κατασκευής ανισότιμη και άδικη, παγιώνει την κοινωνική πόλωση και ακυρώνει κάθε έννοια δημοκρατίας. Ο κόσμος πρέπει να δει τούτη τη ριζική διαφορά, κι εδώ χρειάζεται τους διανοούμενους και τις ηγεσίες της αριστεράς. Που επίσης πρέπει να εξηγήσουν ότι το σημερινό χρέος της Ελλάδας και όλων των υπόλοιπων είναι τόσο τερατωδώς ανυπόστατο ώστε το μεγαλύτερο μέρος του αναπόφευκτα θα διαγραφεί. Υπάρχουν ωστόσο στελέχη της αριστεράς που αποφάσισαν ότι το χρέος θα πληρωθεί κατά 95%, καθώς και οικονομολόγοι σύμβουλοι μνημονιακών πρωθυπουργών, αλλά μολοντούτο αρεστοί στην ηγεσία του Σύριζα, που αγωνίζονται να κλείσουν τη συζήτηση για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους. Σύντομα οι εξελίξεις θα τούς γελοιοποιήσουν ξανά.

Η τιμωρία του συστήματος… μέσω ψευδαισθήσεων


Του ΚΩΣΤΑ ΜΑΥΡΙΔΗ*
Μέχρι πριν μια δεκαετία, η αποχή ήταν σε «φυσιολογικό» ποσοστό λόγω παραγόντων που δεν αποτελούσαν απαξίωση προς την πολιτική π.χ. πρακτικά εμπόδια, προσωπικές συγκυρίες μαζί φυσικά με αδιαφορία και απάθεια και λιγότερο αποστροφή. Δείγμα της σημερινής αντίληψης καταγράφεται σε πρόσφατο κείμενο όπου πολίτης αναφέρεται στις ευρωεκλογές και επισημαίνει ότι «ο μεγάλος νικητής των ευρωεκλογών θα είναι ο απλός πολίτης με το ποσοστό ρεκόρ αποχής…».
.feed-links {display: none;}