Thu, 2013-04-04
http://aristeroblog.gr
Από
τη μέρα που η πρώην υπουργός παιδείας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου
επανέφερε στην ημερήσια διάταξη τις, από τη δεκαετία του ’90, εντολές
του ΟΟΣΑ για θέσπιση της αξιολόγησης σε όλες τις βαθμίδες της
εκπαίδευσης, χύθηκαν τόνοι από μελάνι, ξεδιπλώθηκαν χιλιόμετρα από
χαρτί, παρήχθησαν εκατοντάδες κιλά σάλιου και διατέθηκε αμέτρητος
τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός χρόνος σε μια προσπάθεια να πειστεί η
ελληνική κοινωνία για την αναγκαιότητα της αξιολόγησης.
Φυσικά,
η πρώην υπουργός δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει για τον εαυτό της την
πρωτιά και την «καινοτομία». Αρκετοί προκάτοχοί της είχαν προσπαθήσει να
θεσπίσουν το θεσμό της αξιολόγησης αποτυγχάνοντας παταγωδώς, ο ένας
μετά τον άλλον.
Αρσένης, Κοντογιαννόπουλος, Ευθυμίου, Γιαννάκου και πάει λέγοντας.
Αυτό
που έκανε επιπλέον η κυρία Διαμαντοπούλου είναι το ότι εκτός από την
επιμονή της στην θέσπιση της αξιολόγησης, προχώρησε σε μία, άνευ
προηγουμένου ανατροπή προς το χειρότερο, σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης
και σε όλους τους τομείς που σχετίζονται με αυτή.