Το κούρεμα λοιπόν των καταθέσεων αποτελεί τη συνέχεια της διάσωσης
των τραπεζών, οι οποίες έχουν βάλει πολλά δις ευρώ στα ταμεία τους σε
βάρος των φορολογούμενων χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό του
Λουξεμβούργου, η Ευρώπη αντιμετώπισε τους Κυπρίους ως «κακοποιούς». Θα
ήταν πειστικότερος εάν διεπίστωνε ότι η ίδια επέδειξε παρόμοια
συμπεριφορά έναντι της μικρής Μεγαλονήσου.
Με τη «διάσωσή» της, νέο υπόδειγμα «διασώσεων» εγκαινιάσθηκε.
Μέχρι πρόσφατα, χρεοκοπημένα κράτη «διέσωζαν» χρεοκοπημένες τράπεζες,
αναλαμβάνοντας τα χρέη τους, με χρήματα των φορολογουμένων. Παράλληλα,
χρεοκοπημένες τράπεζες «διέσωζαν» χρεοκοπημένα κράτη, αγοράζοντας
ομόλογα, με χρήματα των φορολογουμένων. Οταν ο παραλογισμός έφθασε στο
έπακρο, το Γιούρογκρουπ αποφάσισε διαχωρισμό των τραπεζικών χρεών από τα
κρατικά, ώστε τα πρώτα να μη φορτώνονται στα κράτη, αλλά να
«διασώζονται» απευθείας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητος. Η
απόφαση ελήφθη τον Ιούνιο του 2012, ωστόσο ουδέποτε εφαρμόσθηκε. Η
Γερμανία αποφαίνεται ότι δεν θα ισχύσει πριν από την τραπεζική
ενοποίηση, το 2014, και πάντως δεν θα αφορά παρελθόντα χρέη, αλλά
μελλοντικά. Με την επέκταση της ανάγκης διασώσεων, το ευρωπαϊκό
κομφούζιο και η ολιγωρία κατέληξαν σε αδιέξοδο στις αρχές του 2013.
Ο τρόπος διαχείρισης της Κυπριακής
κρίσης παρουσιάζει δυο πολύ σημαντικές πτυχές με εμβέλεια τόσο στο χώρο όσο και
χρόνο. Η μια είναι η εμφάνιση στο προσκήνιο της επιθετικής στροφής εκ μέρους της
Γερμανίας στον τρόπο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης από ‘δω και πέρα και η δεύτερη, αφορά στο ρόλο
της Ρωσίας και τη σχέση της με την ΕΖ γενικότερα και την Κύπρο ειδικότερα.
Υπερήφανους έκανε όλους τους Ελληνες η κυπριακή Βουλή. Το νέο «Οχι» που είπε στους Γερμανούς πέρασε ήδη στις κορυφαίες στιγμές του ελληνισμού και συγκλόνισε συθέμελα την Ευρωζώνη. Φάρος ελπίδας αντίστασης για όλους τους λαούς της Ευρώπης και ιδίως για εκείνους που οι γερμανόδουλες κυβερνήσεις τους τους έχουν παραδώσει στον ανηλεή ζυγό του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας. Αφρίζουν από λύσσα εναντίον της Κύπρου, της ασήμαντης «κουκίδας», όπως την αποκάλεσε περιφρονητικά ο Β. Σόιμπλε.