Το μέλλον της Κύπρου είναι με τη Ρωσία

Τρίτη, 26 Μαρτίου 2013

http://e-cynical.blogspot.gr

Ο τρόπος διαχείρισης της Κυπριακής κρίσης παρουσιάζει δυο πολύ σημαντικές πτυχές με εμβέλεια τόσο στο χώρο όσο και χρόνο. Η μια είναι η εμφάνιση στο προσκήνιο της επιθετικής στροφής εκ μέρους της Γερμανίας στον τρόπο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης  από ‘δω και πέρα και η δεύτερη, αφορά στο ρόλο της Ρωσίας και τη σχέση της με την ΕΖ γενικότερα και την Κύπρο ειδικότερα. Πριν προχωρήσουμε, ένα άλλο θέμα, όχι λιγότερο σημαντικό που αναδείχτηκε αυτές τις μέρες, ήταν η επισκίαση από τη Γερμανία όλων των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, τόσο της ευρωπαϊκής επιτροπής, του ευρωπαϊκού συμβουλίου, για το κοινοβούλιο δεν έχουμε να περιμένουμε έτσι κι αλλιώς τίποτε περισσότερο πέρα από το διακοσμητικό του ρόλο, απαραίτητο ώστε να κρατούνται τα δημοκρατικά προσχήματα, όσο και των άλλων ηγετών, κυρίως της Γαλλίας και Ισπανίας, καθ’ ότι η Ιταλία παραμένει ακέφαλη και καλώς πράττει. Η 25^η Μαρτίου ξημέρωσε σε μια γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, γεγονός που προκάλεσε μούδιασμα, ρίγη και κακούς συνειρμούς. «Το τζίνι βγήκε έξω απ’ το μπουκάλι», σχολίασαν μερικοί ξένοι αναλυτές.

Δεν είχα γεννηθεί τις εποχές όταν ανέβαινε ο Χίτλερ, αλλά φαντάζομαι ότι παρόμοια συναισθήματα θα επικρατούσαν και τότε: μούδιασμα, ρίγη, χωρίς ακόμα τους κακούς συνειρμούς, αλλά και κοντή φαντασία να προεκτείνει στο μέλλον αυτό που επωαζόταν εκείνες τις μέρες.

Για το bail-in που επιβλήθηκε σχολιάσαμε σε δυο προηγούμενα κείμενα ΕΔΩ, κι ΕΔΩ και δεν θα ασχοληθούμε άλλο προς το παρόν. Η στάση όμως της Ρωσίας σε σχέση με την ΕΖ, τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον, η εμπλοκή της, δια της Κύπρου, στις κινήσεις της, καθώς και ο είδος των σχέσεών της με αυτή, αξίζουν μεγαλύτερης προσοχής. Πριν από καιρό, και προτού η Κύπρος μπει στη δίνη της τωρινής κρίσης είχαμε γράψει ένα σχόλιο σχετικά με το θρυλούμενο ρωσικό δάνειο, κατά πόσον δηλαδή η Ρωσία θα δεχόταν να δανειοδοτήσει εκ νέου το κυπριακό κράτος. Η άποψή μας ήταν ότι αυτό δεν θα ήταν δυνατόν, εφ’ όσον η Κύπρος παρέμενε δεμένη στην ΕΖ, καθ’ ότι στοιχειωδώς, όπως κάθε πουτάνα, έτσι και κάθε κράτος θα πρέπει να διαλέξει τον νταβατζή του. Τουτέστιν, δεν μπορεί κάποιος να προσβλέπει ταυτόχρονα σε δυο. Και η Κύπρος είχε ήδη διαλέξει να παραμένει εξαρτημένη από τον έναν, τον συγκεκριμένο.

Αυτό φάνηκε και στις απελπισμένες, αλλά ερασιτεχνικές κινήσεις του κύπριου ΥΠΟΙΚ Σαρρή προσφάτως, όπου, εντελώς δικαιολογημένα συνάντησε την άρνηση της ρωσικής βοήθειας, μιας και επίκειτο η απόφαση της Γερμανίας. Ορθώς η Ρωσία αρνήθηκε την εξαγορά των κυπριακών τραπεζών, διότι μιας και το κούρεμα ήταν ήδη από καιρό στο τραπέζι, αυτό θα σήμαινε ότι από την άλλη κιόλας μέρα θα έβγαινε κι αυτή κουρεμένη, οπότε το ζητούμενο της διάσωσης ήταν εξ αρχής καταδικασμένο. Άσε που υπήρχε και η απειλή της ΕΚΤ για το κλείσιμο της στρόφιγγας ρευστότητας προς τις κυπριακές τράπεζες. Όσον δε, αφορά τις ναυτικές βάσεις και το ενεργειακό, αυτά αποτελούν πολύ σοβαρά θέματα για να συζητηθούν εντός τριών ημερών, και μάλιστα εν θερμώ, και να ληφθούν αποφάσεις, με μεγάλο μάλιστα διεθνή αντίκτυπο.

Επόμενο ήταν η Ρωσία να μείνει στην άκρη και να παρακολουθεί τις γερμανικές κινήσεις, προειδοποιώντας όμως για τυχόν αντιδράσεις όταν και όπως αυτή αποφασίσει μετά από σκέψη και σχεδιασμό. Ας μην ξεχνάμε τις παραδόσεις της ρωσικής διπλωματίας καθώς και τις σκακιστικές επιδόσεις του ίδιου του Πούτιν. Αυτό βέβαια καθόλου δεν σημαίνει ότι η Κύπρος δεν αποτελεί ενεργειακό και γεωστρατηγικό έπαθλο σε όποιον την διεκδικήσει. Στην προκειμένη όμως περίπτωση, το μοίρασμα των χαρτιών δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Αν εκείνη τη στιγμή, η Κύπρος αποφάσιζε να γυρίσει την πλάτη στην ΕΖ τότε θα μπορούσε να ελπίζει σε μια ενδυνάμωση της συμμαχίας με τη Ρωσία και σε πρακτικό επίπεδο.  Χωρίς φυσικά κι αυτό να είναι βέβαιο, μιας και μια αλλαγή φρουράς στην Κύπρο θα έβαζε σε δοκιμασία τις Ρωσικές σχέσεις με την Ευρώπη και την Αμερική, ενδεχομένως. Επομένως, αμφότερες οι πλευρές θα έπρεπε να ζυγίσουν καλά τις κινήσεις τους, πράγμα που κάτω από καθεστώς ασφυκτικής πίεσης δεν ήταν καθόλου εφικτό.

Η Κύπρος βρίσκεται σε αδιέξοδο και η λύση που επιλέχτηκε δεν έχει μακρύ ορίζοντα. Η Κύπρος, αφού κάπως καταλαγιάσει η ένταση των ημερών θα πρέπει να δει με καθαρότερο μάτι το μέλλον της και να καθίσει να σχεδιάσει προσεκτικά τις επόμενες κινήσεις της, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και επανεξετάζοντας τις παραδοσιακές της συμμαχίες, συγκεκριμένα με τους Ρώσους.

Μια έξοδος της Κύπρου από την ΕΖ θα έλυνε εν πολλοίς και τα χέρια των Ρώσων να αναλάβουν ενεργητικότερο ρόλο στο νησί. Μια ιδέα, ήρθε αναπάντεχα χτες από τον Anatole Kaletsky σε άρθρο του στο Reuters, προτείνοντας μετατροπή του ευρώ στην Κύπρο σε ρούβλι για τη σωτηρία των καταθέσεων και των τραπεζών του νησιού!

Η μετατροπή αυτή, γράφει ο Κaletsky, θα μπορούσε να επιτευχθεί εντός 24-ώρου εφ’ όσον οι ρώσοι, απαλλαγμένοι πλέον από τα δεσμά της ΕΖ και ΕΚΤ, θα μπορούσαν να διοχετεύσουν μεγάλες ποσότητες  στις κυπριακές τράπεζες και να τις διασώσουν. Το ρούβλι είναι ένα ισχυρό νόμισμα, ισχυρότερο μάλιστα του ευρώ, και συναλλαγματικά μετατρέψιμο. Επιπλέον, θα απέτρεπε τον κίνδυνο ενός bank-run τόσο στην Κύπρο, όσο και αλλού, στο παρόν ή στο μέλλον και όσες αναλήψεις σημειώνονταν θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με παροχή άφθονης ρευστότητας από την κεντρική τράπεζα της Ρωσίας.  

Η οικονομία της Κύπρου, έτσι θα ανέκαμπτε γρήγορα, και η καθημερινότητα θα συνεχιζόταν όπως και πριν. Αυτό φυσικά θα σήμαινε αλλαγή φρουράς, μιας το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου θα ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου ρωσικό. Η Κύπρος, φεύγοντας από την ΕΖ θα λειτουργούσε σαν ρωσικό προκεχωρημένο φυλάκιο, λίγο πολύ όπως λειτουργεί το Hong Kong και η Σιγκαπούρη σε σχέση με την Κίνα, και το γεωπολιτικό στάτους της Ρωσίας, αλλά και η εικόνα του Πούτιν θα αναβαθμιζόταν παγκοσμίως κερδίζοντας την εκτίμηση τόσο της Ουάσιγκτον όσο και του Πεκίνου.

Με το χρόνο, οι Κύπριοι θα έβλεπαν ότι δεν θα χρειάζονταν πλέον ούτε τις Βρετανικές βάσεις, θα έδιναν ένα γερό χαστούκι στην υπόλοιπη ανίκανη και τιμωρητική Ευρώπη, και το μέλλον τους θα προοιωνίζονταν λαμπρό!

Μέσα στους επόμενους μήνες έχουν όλο τον καιρό να σκεφτούν μια τέτοια λύση. Η Ευρώπη, όπως την ξέραμε έχει πεθάνει, και όποιος βλέπει μπροστά, οφείλει να λάβει αποφάσεις και να πορευτεί αλλιώς, όσο είναι καιρός…