LIP: Η φαντασία στην εξουσία(1)

Submitted by aristeroblog on Sat, 2013-02-16 10:07

Γιώργος Ρούσης [2]

LIP είναι το όνομα μιας μάρκας ρολογιών που παράγονταν κάποτε στη γαλλική πόλη Besancon.

Ταυτόχρονα όμως είναι μια κορυφαία στιγμή για όσους συμμετείχαν στους μετά το '68 αγώνες, η οποία στη χώρα μας τουλάχιστον φαίνεται να αγνοείται, και καλό θα ήταν τώρα που μεταξύ άλλων έρχεται το τσουνάμι των μαζικών απολύσεων να γνωστοποιηθεί.

Απρίλης 1973. Η διεύθυνση της LIP ανακοινώνει στους εργαζόμενους ότι πρόκειται να προβεί σε ένα σημαντικό αριθμό απολύσεων. Η πρώτη αντίδραση των εργαζομένων ήταν να ρίξουν τους ρυθμούς με τους οποίους δούλευαν. Η δεύτερη ήταν δεκάλεπτες ανά ώρα στάσεις εργασίας, και η τρίτη και φαρμακερή για την εργοδοσία, η εφαρμογή στην πράξη του συνθήματος που είχαν αναρτήσει οι φοιτητές των Καλών Τεχνών το Μάη του 1968: «Το αφεντικό σου σ' έχει ανάγκη εσύ δεν το έχεις ανάγκη».

Στάση πληρωμών αυτοί, εξέγερση εμείς !

16/2/13

http://diakyvernisi.blogspot.gr

ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ ΑΥΤΟΙ, ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΜΕΙΣ !

Κάτω από τα όρια της μισθολογικής εξαθλίωσης οι νοσοκομειακοί γιατροί, και η πολιτεία καθυστερεί προκλητικά την καταβολή των δεδουλευμένων εφημεριών.

1) Οι δεδουλευμένες τακτικές εφημερίες του Νοεμβρίου 2012 δεν έχουν πληρωθεί σε πολλά νοσοκομεία. Σύμφωνα με το νέο άθλιο μνημονικό νομικό καθεστώς, για να πληρωθούν οφειλόμενα του προηγούμενου οικονομικού έτους μέσα στο επόμενο χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση. Αυτήν το υπουργείο υγείας την έχει υποσχεθεί από τα … Φώτα, αλλά δεν την έχει κάνει ακόμα.

Μπιφτέκια με αλογοουρά

Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου 2013

http://e-cynical.blogspot.gr/

Αν το σκάνδαλο με το αλογίσιο κρέας δεν ελάμβανε χώρα στην Αγγλία, πιθανόν και να μην έφτανε στ’ αφτιά μας. Όσο ευαίσθητοι είναι οι Μουσουλμάνοι με το χοιρινό και οι Ινδοί με το μοσχαρίσιο κρέας, άλλο τόσο είναι και οι Εγγλέζοι με το αλογίσιο. Ένεκα πολιτισμικών παραγόντων και παραδόσεων, σε αντίθεση με του Γάλλους, Ιταλούς και Ελβετούς που το τιμούν δεόντως στο τραπέζι τους, το άλογο στην κατσαρόλα του Εγγλέζου αποτελεί ταμπού. Και δικαιολογημένα για μια χώρα, όπου το ευγενές αυτό ζώο, περισσότερο από παντού, αποτελεί σύμβολο της ιπποσύνης, του πολέμου και της ειρήνης, και το οποίο βρίσκουμε μάλιστα να ποζάρει περήφανο σε πάμπολλους πίνακες και ταπισερί, ντυμένο με ασημόχρωμες πανοπλίες και χρυσοκέντητες φορεσιές. 

Το ότι δεν έχει αξιοποιηθεί γαστριμαργικά, δεν οφείλεται μόνο στο θαυμασμό και την αγάπη που τρέφουν για αυτό, αλλά και στους ποικίλους συνειρμούς που έρχονται από παλιά, σύμφωνα με τους οποίους η βρώση αλογίσιου κρέατος συνδεόταν πάντα με την απόγνωση και την απόλυτη φτώχια των αστικών πληθυσμών.

Πως χρησιμοποίησαν τα σπρεντς για να επιβάλλουν τη λιτότητα

Παρασκευή, 15 Φεβρουαρίου 2013

Αναρτήθηκε από: http://youpayyourcrisis.blogspot.gr

ΠΗΓΗ: Περγάδι

Μια επιστημονική εργασία του Paul De Grauwe δείχνει ότι η λιτότητα επιβλήθηκε στις PIIGS, με την απειλή των σπρεντς και των  "συναισθήματων" των αγορών. Δεν είναι ,όμως, οι κυβερνητικές πολιτικές που καθορίζουν τα σπρεντς αλλά η ίδια ΕΚΤ.

Ο Πολ Κρούγκμαν συγκρίνει τη δημοσιονομική λιτότητα με τις  μεσαιωνικές "θεραπείες", τις  αφαιμάξεις, που αφαιρούσαν το αίμα  του ασθενή. Ο Paul De Grauwe και ο Ji Yuemei σε πρόσφατο άρθρο τους [link] είναι πιο διπλωμάτες, αλλά επί τη βάσει των συμπερασμάτων τους μπορούμε να καταλήξουμε σε  πιο ακριβή συμπεράσματα για τα αίτια μιας τόσο κραυγαλέας αποτυχίας.

NYT: A Very Greek Depression

ΠΗΓΗ: New York Times

By KOSTAS TSAPOGAS

Published: February 14, 2013

LIKE many Greeks caught in the maelstrom of the economic crisis, my wife and I live a day-to-day existence.

Since the newspaper where I worked for 23 years (my wife for 17) went out of circulation in December of 2011, we have both been unemployed. Neither of us have received a paycheck in 18 months, as our newspaper stopped paying us five months before it closed. With unemployment for journalists at over 30 percent, and the official unemployment rate at 26 percent, our prospects for this year are, shall we say, not terribly favorable.

ΕΕ: Διάσπαση ή Διχοτόμηση; Του Πάνου Παναγιώτου

  15 Φεβ 2013 | tvxsteam

  

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτέλεσε, κάποτε, ένα όραμα για περισσότερη ειρήνη, ισοτιμία, ισονομία, συνεργασία και αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών της Ευρώπης και μία ελπίδα για ένα δρόμο διαφορετικό απ' αυτούς που οδήγησαν στην κόλαση του Πρώτου και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Όσο όμορφο και αν ήταν, όμως, το ευρωπαϊκό όραμα, σε κάθε βήμα της προσπάθειας υλοποίησης του έμπαιναν σε δεύτερη μοίρα κάποιες απ' τις ρομαντικές ιδέες που αρχικά το περιέβαλαν, δίνοντας τη θέση τους σε άλλες, 'ρεαλιστικές', που εξυπηρετούσαν πολύ περισσότερο τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των αρχιτεκτόνων της ΕΕ παρά το συμφέρον των Ευρωπαίων πολιτών της.

Κωνσταντακόπουλος: Διακυβεύεται η υπόσταση της Κύπρου