Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;

Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Χαλκιδικής, Άγγελος Πράτσας, χαιρετίζοντας την εκδήλωση υπέρ της επένδυσης του χρυσωρυχείου στις Σκουριές  Χαλκιδικής δήλωσε: «Θα βυθίσουμε την περιοχή στην ανέχεια, στη φτώχεια και στην ανεργία, ή θα πάει μπροστά;». Όχι βέβαια! Να πάει μπροστά!
Αφού πρώτα σε κάνουν να πεινάσεις, σε κλέψουν, σε υποχρεώσουν να δεις τα παιδιά σου μετανάστες, μηδενίσουν τον μισθό σου, σε τρομοκρατήσουν, έρχονται ύστερα και σου λένε «θες ακόμη περισσότερη πείνα, φτώχεια, εξαθλίωση ή προτιμάς ένα γαμημένο ξεροκόμματο;».
Αύριο, σε κάποια άλλη περιοχή, κάποιος πρόεδρος Εργατικού Κέντρου θα πει χαιρετίζοντας κάποια άλλη επένδυση: «Μπορεί το χωριό μας να το λένε “χωριό του καρκίνου”, αλλά θα ακούσουμε τους λαϊκιστές ή θα πάμε μπροστά;».

Πρωινή ζώνη

Παλιά, η πρακτική φιλοσοφία των κομμάτων πήγαζε απ' την αντίθεση Αριστερά/Δεξιά· η αντίθεση διέσχιζε όλους τους ορόφους του πολιτικού οικοδομήματος σαν αναγκαίο ρήγμα και θέατρο αντιπαλότητας. 

Εξυπακούεται πως η δράση των κομμάτων δεν θα μπορούσε παρά να συμπίπτει με την αναμέτρηση μεταξύ μιας αντίληψης υπέρ της αποκατάστασης των αδύναμων στρωμάτων και μιας άλλης που έδινε προτεραιότητα, ή και αποκλειστικότητα, στην εκσυγχρονιστική προσαρμογή του μοντέλου ανάπτυξης της αγοράς. 

«ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕ» ΟΛΗ Η ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ΑΠΟ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ

March 3rd, 2013 | Author:
Μία λαοθάλασσα κόσμου, στη Λισσαβόνα και σε 40 μεγάλες πόλεις της Πορτογαλίας, βροντοφώναξε «ΟΧΙ» στα μέτρα λιτότητας που επιβάλει η τρόικα στη χώρα της ιβηρικής.
Στη μεγαλειώδη διαδήλωση συμμετείχαν χιλιάδες εργαζόμενοι, που αρκετές φορές χρησιμοποιούσαν γλώσσα πολύ επιθετική απέναντι στους εκπροσώπους των δανειστών της Πορτογαλίας.
Οι εκτιμήσεις των διοργανωτών, τους οποίους επικαλείται το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, κάνουν λόγο για περίπου 500.000 διαδηλωτές στη Λισαβόνα και 400.000 στο Πόρτο.

Η κρίση στην ευρωζώνη -Κώστας Λαπαβίτσας (Video)

Σάββατο, 2 Μαρτίου 2013

Η ομιλία του Κώστα Λαπαβίτσα στη Διεθνή Συνάντηση RProject, στην Αθήνα, Παρασκευή 1η Μαρτίου 2013.

(Θα σας πω ορισμένα πράγματα για την παγκόσμια κρίση τη φορά αυτή, είναι μια ευκαιρία να θέσω το πρόβλημα της κρίσης της ευρωζώνης μέσα σε ευρύτερο πλαίσιο, εν μέρει γιατί στην πορεία των τελευταίων τριών χρόνων έχω ακούσει διάφορα να λέγονται - ότι εγώ προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι την παγκόσμια διάσταση της κρίσης, θα σας πω λοιπόν για την παγκόσμια διάσταση της κρίσης - και εν μέρει αυτά που θα σας πω θα είναι κομμάτια από το νέο μου βιβλία που θα κυκλοφορήσει στο τέλος της χρονιάς από τη Verso).

Ο ιταλικός κόλαφος



Τον Νοέμβρη του 2011 η υπερεθνική ελίτ, που διαχειρίζεται τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, καθιέρωσε και επίσημα το θεσμό της κοινοβουλευτικής χούντας στην Ελλάδα και την Ιταλία. 

Οπως έγραφαν τότε οι «Financial Times», το ευρωπαϊκό τμήμα της ελίτ αυτής απέστειλε δύο νέους κυβερνήτες: «στη θέση του αλλοπρόσαλλου Παπανδρέου τον πρώην αντιπρόεδρο της ΕΚΤ (Παπαδήμο), και στη θέση του απείθαρχου Μπερλουσκόνι τον Μόντι, πρώην επικεφαλής της πολιτικής ανταγωνισμού στην Κομισιόν». Και οι δύο, μέλη της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission), δηλαδή της επιτροπής που είχε ιδρύσει ο Ροκφέλερ για τη διαχείριση της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς, οι οποίοι μαζί με τον Ντράγκι (που ακόμη διευθύνει την ΕΚΤ) ανήκουν, σε διαφόρους βαθμούς, στο ευρωπαϊκό τμήμα της Goldman Sachs, κύριου «στελέχους» της υπερεθνικής ελίτ! Και ο μεν Παπαδήμος αντικαταστάθηκε από τους αντάξιους, ως προς τη δουλικότητά τους στην υπερεθνική ελίτ, σημερινούς μας κυβερνήτες, ο δε Μόντι ήταν η μεγάλη ελπίδα της υπερεθνικής ελίτ για να συγκρατηθεί η Ιταλία στο ίδιο χαλινάρι με την Ελλάδα. 

Κατοικούμε μια γλώσσα και μια Ιστορία

Οι πολιτικοί ευαγγελίζονται τη σύνδεση της εκπαίδευσης με τον παγκοσμιοποιημένο Μολώχ της αγοράς. Ομιλούν, προφανώς, για δημιουργία ευπώλητων πολιτών, για εκκολαπτόμενους δουλοπάροικους στο «Νέο Μεσαίωνα». 

Ποιοι, αλήθεια, Ελληνες επιχειρηματίες-μεταπράτες και ποιοι επήλυδες θα επενδύσουν στην Ιστορία, τη γλώσσα, την ανθρωπιστική παιδεία; Αν θυσιάζουν σε κάποιο Θεό, αυτός δεν είναι άλλος από τον Μαμωνά. Ποιες κλήρες της αχαλίνωτης παγκοσμιοποίησης θα επενδύσουν στη δική μας Ιστορία, όταν απροκάλυπτα την απαξιώνουν με το ασύστολο δόγμα «ανήκεις στην Ιστορία σημαίνει ξόφλησες, τέλειωσες», καθώς και το στερητικό ιστορικό σύνδρομο του Φορντ «η Ιστορία είναι μια μπούρδα»; Στόχος η δημιουργία «ευνουχισμένων» και λοβοτομημένων κοσμοπολιτών, χωρίς ιστορική γνώση και μνήμη, άρα και χωρίς συνείδηση. 

Γλίτσας

 Σάββατο 2 Μάρτη 2013
 http://www.rizospastis.gr 

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
 
«Πρώτο Θέμα», 1/4/2012, παραμονές εκλογών. Τότε που η εφημερίδα του Αναστασιάδη κυκλοφορούσε το πρωτοσέλιδό της με σκηνοθετημένα, με στημένα «ρεπορτάζ», για να πλασάρει τη ναζιστική Χρυσή Αυγή κάτι σαν ευγενικό όμιλο «προσκόπων»...
Παρακαλούμε την προσοχή σας.Οσα ακολουθούν παρακάτω είναι αποσπάσματα από άρθρο με το τίτλο «Παιδομάζωμα και συμμορίτες» που δημοσιεύτηκε χτες στο διαδίκτυο. Γράφει ο συντάκτης:
«Σε κανέναν δεν πρέπει να επιτρέπεται να μαζεύει μικρά παιδιά και να τους κάνει πολιτικό... κατηχητικό. Είτε πρόκειται για τη Χρυσή Αυγή, είτε για φεστιβάλ Νεολαίας μεγάλων προοδευτικών κομμάτων, όπου συχνά βλέπουμε γονείς κομματόσκυλα να 'χουν τα παιδιά τους αγκαλιά με τα σφυροδρέπανα...».
Και συνεχίζει:
«Μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου; Γενιές ολόκληρες πήρε στο λαιμό της η Αριστερά τους, σέρνοντας σε μια ζωή βασάνων και βαρβαρότητας στον "κομμουνιστικό παράδεισο" χιλιάδες αθώα Ελληνόπουλα, τα πιο αγνά θύματα του Εμφυλίου!!!».
Καταλήγει δε ως εξής:
«Με τα σημερινά δεδομένα αυτό που έκαναν (σ.σ.: οι κομμουνιστές...) θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αγγίζει τα όρια του εγκλήματος πολέμου, και ηθικά στιγμάτισε ιστορικά αυτή την παράταξη».
***
Σχόλιο στήλης:
Ο δημόσιος βίος κατακλύζεται τα τελευταία χρόνια από διάφορες γλίτσες, που επιπλέουν στον αφρό της βιομηχανίας του θεάματος.
Τύποι λαθρόβιοι που η αθλιότητα και η ποταπότητά τους ισοδυναμούν με «αρετή» και εφαλτήριο «επιτυχίας». Στο βούρκο, άλλωστε, μέσα από τον οποίο παράγονται και μέσα στον οποίο «μεγαλουργούν» οι γλίτσες, αυτά ακριβώς είναι τα κριτήρια της «επιτυχίας»: Η ποταπότητα και η αθλιότητα.
Τέτοια περίπτωση γλίτσας είναι ο Θεμιστοκλής (σ.σ.: στην πορεία το έκανε «Θέμος») Αναστασιάδης.
Ο συντάκτης, δηλαδή, των παραπάνω αποσπασμάτων.
.feed-links {display: none;}