Να σε κεράσω μια κούπα;

Από την επίσκεψη Άδωνι στο Αττικό νοσοκομείο σήμερα

http://ypoptomousi.wordpress.com

Στην Κρήτη η χειρονομία του κεράσματος, όπως κάθε δράση, φέρνει μια συγκεκριμένη αντίδραση. Κέρασμα. Οι παρέες πολλές φορές επιδίδονται σε έναν ιδότυπο πόλεμο. “Κούπες” όπως τις λένε εκεί. Αλληλοκερνιούνται ποτήρια νερού γεμάτα βαρύ μαρουβά μέχρι τελικής πτώσεως.

Έτσι και με τον Άδωνι. Κέρασε πρώτος και κέρασε πολλές φορές. Κέρασε επερωτήσεις για κόστος περισυλλογής προσφύγων, κέρασε λοιδωρία και εξυπνακισμό απέναντι σε ένα μέρος της κοινωνίας που του φωνάζει καιρό τώρα οτι η ίδια η παρουσία του στα κοινά είναι βία και χίλια δυό άλλα που έχουν καταγραφεί βίντεο-βίντεο και δήλωση-δήλωση. Συνεχίζει κερνώντας απολύσεις, συρρίκνωση του τομέα υγείας και “χώσιμο” κι άλλων ιδιωτών σε ένα κοινωνικό αγαθό που χρόνια τώρα πρωτίστως απο τους ιδιώτες διαλύεται (βλέπε φαρμακευτικές, ιατρικά μηχανήματα, ιδιωτικές κλινικές).

Η βία που ασκεί ο Άδωνις είναι συνεχής, πολύμορφη και το κυριότερο, στρατηγική.

Απο την άλλη αν κάνει κανείς τη σύγκριση με η βία που του ασκείται, είναι – πως το είχε πεί ο Βορίδης να δείς, α ναι -πταίσμα. Απλά τον κάνει μπροστάρη για να τις τρώει και το ξέρει. Έτσι είχε γίνει στη Λέσβο και στη Νέα Φιλαδέλφεια παλαιότερα, έτσι έγινε και τώρα στο Αττικόν.  Είναι θαυμάσιος στο να κάνει τον εαυτό του θύμα και στη συνέχεια να αναδύεται σαν ήρωας απο τα πολύ υποστηρικτικά προς αυτόν media. Είναι επιδέξιος χειριστής του συναισθήματος μέσω της γλώσσας και της εικόνας, ενω είναι και ένας  καταπληκτικός ηθοποιός. Τα χρόνια που έχει περάσει στο γυαλί τάχα μου πουλώντας βιβλία, δεν ήταν μάταια. Είχε μάτι ο Καρατζαφέρης.

Αυτό που του διαφεύγει όμως όσο κερνάει  ”κούπες”  όλη την κοινωνία είναι πως τα μέχρι τώρα αντικεράσματα είναι λίγα και δεν έχουν φτάσει τα δικά του. Μέχρι τώρα τα πίνει και δεν κάνει κεφάλι. Πολύ φοβάμαι πως ο πόλεμος του κεράσματος θα συνεχιστεί και σύντομα ο Άδωνις θα μεθύσει. Τόσο που δεν θα μπορεί να σηκωθεί, τόσο που δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τις ποικίλες δεξιότητες του για να ξενερώσει.

Γιατί είπαμε, αμα κερνάς σε κερνάμε. Και είναι ντροπή να μη σε κεράσουμε όσα μας κέρασες. Έτσι λένε στη Κρήτη.