Μερικές σύντομες παρατηρήσεις για τη Θάτσερ (και όχι μόνο)

Tuesday, April 9, 2013

http://ciaoant1.blogspot.gr

 

Δε θα σας κουράσω με αναλυτικές λίστες και παρουσιάσεις για το τι έκανε ή δεν έκανε η Θάτσερ. Αυτά μπορείτε να τα βρείτε σε ένα σωρό άρθρα που κυκλοφορούν ή θα κυκλοφορήσουν αυτές τις ημέρες, και θα μας θυμίζουν τον ανελέητο πόλεμο της Θάτσερ απέναντι στους ανθρακωρύχους, τα συνδικάτα και γενικά κατά της εργατικής τάξης στην Αγγλία, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη στήριξη της προς τον χουντικό Πινοσέτ, την τυφλή προσήλωση στις πολιτικές της αγοράς (νεοφιλελευθερισμός), και ένα σωρό άλλα τέτοια "κατορθώματα".

Η ρευστοποίηση* του νερού

http://oikotrives.wordpress.com

Προσπαθώντας ένας λογικός άνθρωπος να κατανοήσει το πώς ένα φυσικό αγαθό µπορεί να καταλήξει ιδιοκτησία µιας ιδιωτικής εταιρείας, θα πρέπει προηγουµένως να σταθεί στην έννοια της εµπορευµατοποίησης. Εστιάζοντας στο νερό, η µετατροπή του από φυσικό σε αναπτυξιακό πόρο (άρδευση στη γεωργία, κίνηση βιοµηχανίας, παραγωγή ενέργειας κλπ) και η αντιµετώπισή του ως οικονοµικό αγαθό, του προσέδωσε αξία χρήσης και το µετέτρεψε σε εµπόρευµα, δηµιουργώντας έτσι µία νέα πηγή πρωταρχικής συσσώρευσης. Αυτό που ήταν δωρεάν οφείλει τώρα να πουληθεί και µάλιστα µε ικανό κέρδος. Από τη στιγµή αυτή, στη νεοφιλελεύθερη λογική τα πράγµατα είναι απλά και προφανή. Η διαχείριση του νέου εµπορεύµατος-προϊόντος δεν µπορεί να παραµένει στα χέρια του «αντιπαραγωγικού» και «διεφθαρµένου» δηµόσιου τοµέα. Μόνο ο δυναµισµός και η ευελιξία που παρέχει ο «υγιής» ιδιωτικός τοµέας µπορεί να δώσει λύσεις. Η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι γεγονός εδώ και 25 χρόνια παγκοσµίως, από τα τέλη του ’90 στη χώρα µας.

Νησί της Μεσογείου με πέντε γράμματα: Κούβα

 

 25/03/2013
 Άρης Χατζηστεφάνου

Ποιο καθεστώς αμφισβητεί την αστική δημοκρατία και την ατομική ιδιοκτησία στην Ευρώπη;

Προσπαθήστε να φανταστείτε ένα καθεστώς στο οποίο οι ηγέτες (αυτοί που ασκούν τον πραγματικό έλεγχο και όχι οι αχυράνθρωποί τους) αμφισβητούν το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας, επιβάλλουν περιορισμούς στη ροή κεφαλαίων και δεν επιτρέπουν στους εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού να αμφισβητήσουν καμία από αυτές τις αποφάσεις.

Το πανεπιστήμιο και ο έλεγχός του

 

 07/03/2013
 http://www.efsyn.gr

Του Ι.Ν. Μαρκόπουλου* 

Η αποδόμηση του δημόσιου πανεπιστημίου και η παράδοσή του «βορά στους ιδιώτες» («Εφ.Συν.», 1 Μαρτίου 2013), όπως ουσιαστικά πρότεινε ο υπουργός Εσωτερικών και πρώην Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης στο συνέδριο του «Economist» με θέμα «Εκπαίδευση και καινοτομία», υπακούει στα σύγχρονα κελεύσματα του νεοφιλελευθερισμού, όπως τον εμπνεύστηκε και άρχισε να τον υλοποιεί, στην αρχή σε τοπικό και στη συνέχεια σε διεθνές επίπεδο, η θατσερική και ριγκανική πολιτική.

Ο μύθος του ανταγωνισμού

Saturday, February 23, 2013

http://kibi-blog.blogspot.gr/

(Επενδυτής, 23-2-2013)

Χαζεύω μια τηλεοπτική, lifestyle εποποιία. Όχι από τις κραχτές, αλλά απ’ αυτές που έχουν λίγο απ’ όλα: ολίγον υγεία, fitness, οικογένεια, κατανάλωση, ψυχαγωγία, ψυχολογία. Δεν έχει αστρολόγο. Την προσοχή μου τραβάει μια παιδοψυχολόγος, που συνιστά να μην πιέζουμε τα παιδιά για τις επιδόσεις τους στο σχολείο. Και, κυρίως, να μην τα χρησιμοποιούμε ως τρόπαια της δικής μας ανταγωνιστικής διάθεσης. Η αποτυχία είναι στο πρόγραμμα, λέει η παιδοψυχολόγος. Και προειδοποιεί για τους κινδύνους που εγκυμονεί το πνεύμα του ανταγωνισμού στην ισορροπία των παιδιών.