Νέο μίνι Μνημόνιο με τη γνωστή διαδικασία του κατεπείγοντος

 

Επιδείνωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας φέρνει το πολυνομοσχέδιο

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Στις αμέσως επόμενες ημέρες είναι αποφασισμένη να κάνει νόμο του κράτους η κυβέρνηση το Μνημόνιο με τα μέτρα που απαιτεί η τρόικα για να δώσει την έγκρισή της ώστε να εκταμιευθεί η δόση των 8,1 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 4,1 προέρχονται από την ΕΕ. Η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να προβάλει καμία αντίσταση στις απαιτήσεις της τρόικας, κάτι που φάνηκε έγκαιρα κι από το διορισμό του Μητσοτάκη, του Μιχελάκη και του Γεωργιάδη στα κρίσιμα υπουργεία Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Εσωτερικών και Υγείας. Μέχρι εδώ τα ξέρουμε.

Αυτά που η κυβέρνηση ωστόσο επιχειρεί να αποκρύψει είναι άλλα: Ότι τα μέτρα που απαιτεί η τρόικα και θα ενσωματωθούν σε ένα νέο πολυνομοσχέδιο, ακόμη και στην πιο ήπια εκδοχή τους, θα έχουν τεράστιο κοινωνικό κόστος, την ίδια ώρα που όσοι διαθέτουν πλούτο θα συνεχίζουν να ξεγλιστρούν από τις δαγκάνες της εφορίας, κοινή μάλιστα συναινέσει τρόικας και κυβέρνησης, που όταν πρόκειται για τους κοινωνικά αδύνατους, επιδίδονται σε πλειοδοσία αυταρχισμού. Τα πρόσωπα πάλι εγγυώνται την …επιτυχία. Συγκεκριμένα, με το διορισμό του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη στο υπουργείο Ναυτιλίας (αφήνοντας ασχολίαστο το γεγονός ότι μοναδικό κοινό σημείο επαφής του νέου υπουργού με το αντικείμενό του αποτελεί το πολυτελές σκάφος αναψυχής που διαθέτει) ανακοινώθηκε η απόσυρση του νομοσχεδίου για τη φορολογία των σκαφών που είχε καταρτίσει η προηγούμενη ηγεσία, με σκοπό την επανεξέτασή του. Στην πραγματικότητα, το ζητούμενο είναι η μείωση των τελών για τα σκάφη αναψυχής με το σκεπτικό ότι δεν απέφεραν τα αναμενόμενα. Μα τα αναμενόμενα δεν απέφεραν ούτε οι φόροι στην ακίνητη περιουσία ούτε οι έμμεσοι φόροι. ΦΠΑ, ένας στους πέντε επαγγελματίες αποδίδει, όπως ανακοινώθηκε κι επίσημα την προηγούμενη εβδομάδα! Όποιος όμως τόλμησε να προτείνει την αντικατάστασή του αποδοκιμάστηκε δημοσίως… Μαζί με το αίτημα φορολόγησης των σκαφών, στις ελληνικές καλένδες παραπέμπεται και το θέμα της εισφοράς επί του τζίρου των επιχειρήσεων, στο επίπεδο του 0,2%, απ’ όπου η κυβέρνηση σκόπευε να εισπράξει 600 εκ. για να κλείσει τη μαύρη τρύπα του ΟΑΕΕ. Στα χαρτιά μένει κι αυτό το μέτρο, δείχνοντας πόσο μονόπλευρα προσανατολισμένοι είναι οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί στην κατεύθυνση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που θα δουν τη θέση τους να επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο, με τα νέα μέτρα που θα απαιτήσει η τρόικα.

Σε αδρές γραμμές τα μέτρα που πλέον χαρακτηρίζονται ως προαπαιτούμενα για τη δόση αφορούν: 15.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, 12.500 διαθεσιμότητες, αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις (με έμφαση στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας), περικοπές στην υγεία, επίσπευση της πώλησης του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου μέχρι τις 15 Ιουλίου κ.ά. Οι δεξαμενές απ’ όπου θα προέλθουν οι πρώτες απολύσεις είναι η ΕΡΤ (με την κυβέρνηση να δηλώνει περιχαρής που η τρόικα δέχτηκε να συμπεριλάβει τις 2.656 απολύσεις στο σύνολο) και ο όμιλος των αμυντικών βιομηχανιών (ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΕΑΒ) για τον οποίο προκρίνεται επίσης το σενάριο του ξαφνικού θανάτου. Αυτό εξυπηρετούσε κι η προσπάθεια του αναπληρωτή υπουργού, Χρ. Σταϊκούρα, από το βήμα της Βουλής να εκθέσει τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις στην κοινή γνώμη, εμφανίζοντας τις ζημιές και τη μείωση του κύκλου εργασιών τους. Η κυβέρνηση όμως ξεχνάει να πει ότι το κλείσιμο των συγκεκριμένων μονάδων αποτελεί χρόνιο και διακαή πόθο των ξένων πολεμικών βιομηχανιών, όπως επίσης και των εγχώριων και διεθνών ιδιωτικών μονάδων που δραστηριοποιούνται στην αυτοκινητοβιομηχανία κι έβλεπαν στην ΕΛΒΟ ένα δύσκολο ανταγωνιστή. Πόσο θα επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός αν προμηθεύεται από ιδιώτες ό,τι παρήγαγαν μέχρι τώρα η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων κι η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία; Σιωπή επί του θέματος από την κυβέρνηση…

Τη σιωπή επέλεξαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και σε ό,τι αφορά τις συνέπειες από τον τρόπο με τον οποίο θα καλυφθεί το έλλειμμα του ΕΟΠΥΥ, μεταθέτοντας δηλαδή το κόστος στις ιδιωτικές κλινικές. Το πρόβλημα εδώ δεν είναι μην τυχόν και χάσουν οι ιδιώτες από τα υπέρογκα κέρδη τους.

Το πρόβλημα είναι πως σε ένα περιβάλλον δραματικής συρρίκνωσης των δημόσια παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, όπου η μια εξέταση μετά την άλλη παραδίνεται στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και τις κλινικές, οι ιδιώτες θα μετακυλήσουν με τη σειρά τους το κόστους στους ασθενείς, με αποτέλεσμα ακόμη κι αυτή η μορφή που βρέθηκε, πριν πάμε τον Οκτώβριο σε μαζικό κλείσιμο δημόσιων νοσοκομείων, να σημάνει μια περαιτέρω υποβάθμιση των δημόσια παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας. Επομένως, ακόμη κι αν κλείσει η συμφωνία με την τρόικα, το νέο μίνι Μνημόνιο θα σημάνει επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων και ακύρωση της δέσμευσης του πρωθυπουργού ότι δεν πρόκειται να επιβληθούν νέα μέτρα.

Η αλήθεια είναι πως νέα μέτρα ήδη επιβάλλονται κι η υιοθέτησή τους προκαλεί μεγαλύτερη οργή, αν λάβουμε υπόψη μας ότι επιβάλλονται για χάρη των ίδιων των πιστωτών. Ο πρώτος ωφελημένος για παράδειγμα από τη δόση θα είναι η ΕΚΤ, καθώς στις 20 Αυγούστου η κυβέρνηση Σαμαρά θα της καταβάλει 2,17 δισ. ευρώ, εξοφλώντας ομόλογα που λήγουν.

Πρόκειται μάλιστα για μια εν εξελίξει αιμορραγία χωρίς τέλος, όπως δείχνει η συνεχιζόμενη αύξηση του δημόσιου χρέους, το οποίο στο τέλος Μαΐου είχε φτάσει τα 317,8 δισ. ευρώ, από 309,3 δισ. ευρώ που ήταν τον Μάρτιο. Μέσα δηλαδή σε 2 μήνες αυξήθηκε κατά 8,5 δισ. ευρώ!

Σπουδαία επιτυχία της τρόικας και της κυβέρνησης που κατά τ’ άλλα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τιθασεύσουν το δημόσιο χρέος. Αποδεικνύεται ωστόσο έτσι ότι η μονομερής άρνηση πληρωμής του δημόσιου χρέους δεν είναι επιλογή, είναι μονόδρομος…