Και ξαφνικά, πήξαμε από καλοθελητές! Για την ακρίβεια, πήξαμε από
"σοβαρούς πολίτες" που "θά 'θελαν να στηρίξουν Λαϊκή Συσπείρωση αλλά..." και που "δεν θα είχαν πρόβλημα να ψηφίσουν ΚΚΕ αν...".
Η ιστορία θυμίζει πάρα πολύ κάποιους άλλους καλοθελητές, οι οποίοι
παλιότερα "συμβούλευαν" τους κομμουνιστές να αλλάξουν γραμματέα επειδή
"η Παπαρήγα είναι αντιπαθητική". Μάλιστα, όλοι αυτοί έχουν και
προτάσεις. Τότε υποδείκνυαν ως αντικαταστάτη της Παπαρήγα τον Παφίλη,
την Κανέλλη, τον Μπογιόπουλο... Σήμερα συνιστούν συνεργασία τής
"ευρύτερης αριστεράς", αποφυγή κομματικών αναφορών από τους υποψηφίους
τής Λαϊκής Συσπείρωσης κλπ. Εξυπακούεται ότι όλοι αυτοί που δεν ψήφιζαν
ΚΚΕ "λόγω Αλέκας", εξακολουθούν να μη το ψηφίζουν και επί Κουτσούμπα και
δεν πρόκειται να το ψηφίσουν ούτε κι αν εκλεγεί γραμματέας η Τζούλια
Αλεξανδράτου. Παρομοίως, όλοι αυτοί που "θα ψήφιζαν Πελετίδη, αν δεν μίλαγε κομματικά...", δεν θα τον ψήφιζαν ούτε κι αν ήταν μουγγός. Αυτά τα ολίγα ως πρόλογος.
Την αφορμή για το σημερινό κείμενο μου την έδωσε το σχόλιο που ανάρτησε στο χτεσινό σημείωμα ο -φίλος από τα παλιά- αναγνώστης Πέτρος Κ. Παρ' ότι συνήθως το αποφεύγω, θέλω να κάνω μερικές παρατηρήσεις σε όσα αναφέρει ο σχολιογράφος, όχι για να τον "ρουμπώσω" (δεν νοούνται ρούμποι σε διάλογο) αλλά επειδή τέτοια σχόλια λέγονται αυτές τις ημέρες.
Κομματικός, λοιπόν, ο Πελετίδης. Συμφωνώ και επαυξάνω: κομματικώτατος. Πράγμα που σημαίνει ότι η πολιτική του εμπνέεται και στηρίζεται στις αρχές και το πρόγραμμα του ΚΚΕ. Ενώ θα έπρεπε να κάνει... τι; Να παραστήσει τον "ανεξάρτητο", τύπου Δημαρά ή Καμίνη ή Μπουτάρη; Να μη δηλώνει αθεράπευτα κομμουνιστής αλλά να φροντίζει για την υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής;
Ας μη ξεχνάμε ότι η κεντρική εξουσία αποψίλωσε -πρώτα με τον Καποδίστρια και τώρα με τον Καλλικράτη- την τοπική αυτοδιοίκηση από κρατικούς πόρους, μεταβιβάζοντάς της παράλληλα πολλές από τις δικές της αρμοδιότητες (π.χ. την λειτουργία παιδικών σταθμών). Ταυτόχρονα, ας θυμηθούμε ότι, στην λογική διαμαρτυρία των τοπικών αρχόντων πως δεν είναι δυνατόν να μειώνεται η κεντρική χρηματοδότηση των δήμων και να αυξάνονται οι υποχρεώσεις τους, η κυβέρνηση απάντησε απλά: κόψτε τον σβέρκο σας να βρείτε λεφτά. Και για να τους διευκολύνει "να βρουν λεφτά", φήφισε την διάταξη που επιτρέπει στους δήμους να αυξήσουν τα δημοτικά τους τέλη από 0,03% σε 0,3%, δηλαδή να τα δεκαπλασιάσουν!
Λέει, λοιπόν, ο σχολιογράφος πως ο Πελετίδης θα έπρεπε να αποφύγει τις κουκουεδίστικες κουβέντες και να μιλήσει για "πάρκα, πλατείες, παιδικούς σταθμούς, πεζοδρομήσεις, κυκλοφοριακό και εκατοντάδες άλλα". Εγώ θα προσθέσω κι άλλα, ίσως σημαντικώτερα, όπως η διαχείριση των απορριμάτων, η διαχείριση των υδάτινων πόρων Πείρου-Παραπείρου και το γκρέμισμα του "τείχους του αίσχους" που έχει αποκόψει από τους πατρινούς την πρόσβασή τους στην θάλασσα. Μάλιστα. Μήπως, όμως, θα έπρεπε να μας πει και το πού θα έβρισκε τα λεφτά για να τα κάνει όλα τούτα;
Τρεις τρόποι υπάρχουν για να υλοποιηθούν όλα αυτά τα έργα, μεγάλα και μικρά. Ο ένας είναι η άμεση φορολόγηση των δημοτών, είτε μέσω αυξήσεων των υφιστάμενων τελών είτε μέσω επιβολής νέων. Ο δεύτερος είναι η εκχώρηση της κατασκευής τους (κατ' επέκταση και της εκμετάλλευσής τους) σε ιδιώτες. Και ο τρίτος είναι η διεκδίκηση των απαραίτητων πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό, κάτι το οποίο προβλέπεται άλλωστε και από το σύνταγμα.
Όσον αφορά τον πρώτο τρόπο, δεν φαντάζομαι ότι υπάρχει δημότης που θα τον πρόκρινε. Όσον αφορά τον δεύτερο τρόπο, αυτός είναι που έχουν επιλέξει ήδη οι -ανεξάρτητοι και μη- δήμαρχοι της χώρας στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ανάμεσά τους κι ο απερχόμενος δήμαρχος πατρέων ο οποίος για μεν τα απορρίμματα έκανε ό,τι μπορούσε για να στρώσει το χαλί στον Μπόμπολα για δε τα νερά Πείρου-Παραπείρου δέχτηκε αδιαμαρτύρητα να πάει η δουλειά σε ανώνυμη εταιρεία συμφερόντων ΕΤΒΑ (δηλαδή, Τράπεζας Πειραιώς).
Τί θέλουμε, αλήθεια; Να αναθέσουμε σε ιδιώτες την κατασκευή ενός πάρκου όπου θα πληρώνουμε εισιτήριο για να μπούμε; Να εκχωρήσουμε την βελτίωση των ακτών μας σε "επενδυτές" και να πληρώνουμε τον κούκο για αηδόνι προκειμένου να κάνουμε μια βουτιά στην θάλασσα; Να βρούμε "σπόνσορες" που θα αναλάβουν την λειτουργία των παιδικών σταθμών ή την συντήρηση του αστικού οδικού δικτύου, λες κι αυτοί οι "σπόνσορες" είναι διατεθειμένοι να σκορπούν λεφτά δίχως επαρκές αντάλλαγμα; Να δώσουμε την διαχείριση σκουπιδιών και νερών σε τραπεζίτες και μονοπώλια, που θα μας χρεώνουν τα σκουπίδια για χρυσάφι και το νερό για ουίσκυ;
Τί άλλο μας μένει, λοιπόν, εκτός από τον δρόμο τού αγώνα για διεκδίκηση όσων δικαιούμαστε; Υπ' αυτή την έννοια, προσωπικά χαίρομαι που ο Πελετίδης το πάει κομματικά. Έτσι, ξέρω το σόι πράμα είναι ο άνθρωπος, τι έχει στο μυαλό του και πώς σκοπεύει να δουλέψει. Αφού είναι τόσο "σκληρά κομματικός", είμαι σίγουρος γι' αυτόν, βρε αδερφέ! Δεν πρόκειται να με κοροϊδέψει.
Αλήθεια, αγαπητέ μου Πέτρο Κ., για πόσους "ακομμάτιστους" υποψήφιους ήσουν τόσο σίγουρος όσο με τον Πελετίδη; Το αν συμφωνείς μαζί του είναι άλλη κουβέντα. Αλλά, στο κάτω-κάτω, δεν σε υποχρεώνει κανείς να συμφωνήσεις, έτσι δεν είναι;
-----------------------------------------------
Σημείωση: Σ' εκείνους τους 269 συμπολίτες (ας εξαιρέσω εμένα και την σύζυγό μου), οι οποίοι προχτές ψήφισαν Λαϊκή Συσπείρωση στο κεντρικό διαμέρισμα της Πάτρας, ανακάλυψαν το όνομά μου στο ψηφοδέλτιο και αποφάσισαν να μου εμπιστευτούν την εκπροσώπησή τους, απευθύνω ειλικρινείς ευχαριστίες από βάθους καρδιάς.
Την αφορμή για το σημερινό κείμενο μου την έδωσε το σχόλιο που ανάρτησε στο χτεσινό σημείωμα ο -φίλος από τα παλιά- αναγνώστης Πέτρος Κ. Παρ' ότι συνήθως το αποφεύγω, θέλω να κάνω μερικές παρατηρήσεις σε όσα αναφέρει ο σχολιογράφος, όχι για να τον "ρουμπώσω" (δεν νοούνται ρούμποι σε διάλογο) αλλά επειδή τέτοια σχόλια λέγονται αυτές τις ημέρες.
Κομματικός, λοιπόν, ο Πελετίδης. Συμφωνώ και επαυξάνω: κομματικώτατος. Πράγμα που σημαίνει ότι η πολιτική του εμπνέεται και στηρίζεται στις αρχές και το πρόγραμμα του ΚΚΕ. Ενώ θα έπρεπε να κάνει... τι; Να παραστήσει τον "ανεξάρτητο", τύπου Δημαρά ή Καμίνη ή Μπουτάρη; Να μη δηλώνει αθεράπευτα κομμουνιστής αλλά να φροντίζει για την υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής;
Ας μη ξεχνάμε ότι η κεντρική εξουσία αποψίλωσε -πρώτα με τον Καποδίστρια και τώρα με τον Καλλικράτη- την τοπική αυτοδιοίκηση από κρατικούς πόρους, μεταβιβάζοντάς της παράλληλα πολλές από τις δικές της αρμοδιότητες (π.χ. την λειτουργία παιδικών σταθμών). Ταυτόχρονα, ας θυμηθούμε ότι, στην λογική διαμαρτυρία των τοπικών αρχόντων πως δεν είναι δυνατόν να μειώνεται η κεντρική χρηματοδότηση των δήμων και να αυξάνονται οι υποχρεώσεις τους, η κυβέρνηση απάντησε απλά: κόψτε τον σβέρκο σας να βρείτε λεφτά. Και για να τους διευκολύνει "να βρουν λεφτά", φήφισε την διάταξη που επιτρέπει στους δήμους να αυξήσουν τα δημοτικά τους τέλη από 0,03% σε 0,3%, δηλαδή να τα δεκαπλασιάσουν!
Λέει, λοιπόν, ο σχολιογράφος πως ο Πελετίδης θα έπρεπε να αποφύγει τις κουκουεδίστικες κουβέντες και να μιλήσει για "πάρκα, πλατείες, παιδικούς σταθμούς, πεζοδρομήσεις, κυκλοφοριακό και εκατοντάδες άλλα". Εγώ θα προσθέσω κι άλλα, ίσως σημαντικώτερα, όπως η διαχείριση των απορριμάτων, η διαχείριση των υδάτινων πόρων Πείρου-Παραπείρου και το γκρέμισμα του "τείχους του αίσχους" που έχει αποκόψει από τους πατρινούς την πρόσβασή τους στην θάλασσα. Μάλιστα. Μήπως, όμως, θα έπρεπε να μας πει και το πού θα έβρισκε τα λεφτά για να τα κάνει όλα τούτα;
Τρεις τρόποι υπάρχουν για να υλοποιηθούν όλα αυτά τα έργα, μεγάλα και μικρά. Ο ένας είναι η άμεση φορολόγηση των δημοτών, είτε μέσω αυξήσεων των υφιστάμενων τελών είτε μέσω επιβολής νέων. Ο δεύτερος είναι η εκχώρηση της κατασκευής τους (κατ' επέκταση και της εκμετάλλευσής τους) σε ιδιώτες. Και ο τρίτος είναι η διεκδίκηση των απαραίτητων πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό, κάτι το οποίο προβλέπεται άλλωστε και από το σύνταγμα.
Όσον αφορά τον πρώτο τρόπο, δεν φαντάζομαι ότι υπάρχει δημότης που θα τον πρόκρινε. Όσον αφορά τον δεύτερο τρόπο, αυτός είναι που έχουν επιλέξει ήδη οι -ανεξάρτητοι και μη- δήμαρχοι της χώρας στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ανάμεσά τους κι ο απερχόμενος δήμαρχος πατρέων ο οποίος για μεν τα απορρίμματα έκανε ό,τι μπορούσε για να στρώσει το χαλί στον Μπόμπολα για δε τα νερά Πείρου-Παραπείρου δέχτηκε αδιαμαρτύρητα να πάει η δουλειά σε ανώνυμη εταιρεία συμφερόντων ΕΤΒΑ (δηλαδή, Τράπεζας Πειραιώς).
Τί θέλουμε, αλήθεια; Να αναθέσουμε σε ιδιώτες την κατασκευή ενός πάρκου όπου θα πληρώνουμε εισιτήριο για να μπούμε; Να εκχωρήσουμε την βελτίωση των ακτών μας σε "επενδυτές" και να πληρώνουμε τον κούκο για αηδόνι προκειμένου να κάνουμε μια βουτιά στην θάλασσα; Να βρούμε "σπόνσορες" που θα αναλάβουν την λειτουργία των παιδικών σταθμών ή την συντήρηση του αστικού οδικού δικτύου, λες κι αυτοί οι "σπόνσορες" είναι διατεθειμένοι να σκορπούν λεφτά δίχως επαρκές αντάλλαγμα; Να δώσουμε την διαχείριση σκουπιδιών και νερών σε τραπεζίτες και μονοπώλια, που θα μας χρεώνουν τα σκουπίδια για χρυσάφι και το νερό για ουίσκυ;
Τί άλλο μας μένει, λοιπόν, εκτός από τον δρόμο τού αγώνα για διεκδίκηση όσων δικαιούμαστε; Υπ' αυτή την έννοια, προσωπικά χαίρομαι που ο Πελετίδης το πάει κομματικά. Έτσι, ξέρω το σόι πράμα είναι ο άνθρωπος, τι έχει στο μυαλό του και πώς σκοπεύει να δουλέψει. Αφού είναι τόσο "σκληρά κομματικός", είμαι σίγουρος γι' αυτόν, βρε αδερφέ! Δεν πρόκειται να με κοροϊδέψει.
Αλήθεια, αγαπητέ μου Πέτρο Κ., για πόσους "ακομμάτιστους" υποψήφιους ήσουν τόσο σίγουρος όσο με τον Πελετίδη; Το αν συμφωνείς μαζί του είναι άλλη κουβέντα. Αλλά, στο κάτω-κάτω, δεν σε υποχρεώνει κανείς να συμφωνήσεις, έτσι δεν είναι;
-----------------------------------------------
Σημείωση: Σ' εκείνους τους 269 συμπολίτες (ας εξαιρέσω εμένα και την σύζυγό μου), οι οποίοι προχτές ψήφισαν Λαϊκή Συσπείρωση στο κεντρικό διαμέρισμα της Πάτρας, ανακάλυψαν το όνομά μου στο ψηφοδέλτιο και αποφάσισαν να μου εμπιστευτούν την εκπροσώπησή τους, απευθύνω ειλικρινείς ευχαριστίες από βάθους καρδιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου