Ούτε παραγγελία να είχαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι τα δραματικά επεισόδια που
συγκλόνισαν το Παρίσι προχθές το βράδυ, καθώς η κάλυψη των τρομοκρατικών
επιθέσεων θα κρύψει τους δικούς τους ανέντιμους συμβιβασμούς. Άλλωστε, η
πρόθεση της κυβέρνησης να αποδεχθεί ό,τι της ζητηθεί είχε φανεί από τη
σύσκεψη του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής την Πέμπτη 12
Νοεμβρίου όπου συμφωνήθηκε η διαπραγμάτευση να κλείσει χθες, Σάββατο.
Μεθερμηνευόμενο το τελευταίο σημαίνει πως δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές
κι αν κάτι προέχει είναι η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, με κάθε
κόστος.
Το σημαντικότερο θέμα που παρέμενε ανοιχτό αφορούσε τους
πλειστηριασμούς. Επί της ουσίας, για την απελευθέρωσή τους πιέζουν δύο
αλληλοσυμπληρούμενες δυνάμεις: Από τη μια οι ελληνικές τράπεζες που
θέλουν να ξεφορτωθούν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια για να εξυγιάνουν τα
χαρτοφυλάκια τους κι απ’ την άλλη τα ξένα κεφάλαια, κυρίως αμερικανικά,
που βλέπουν σαν μάννα εξ ουρανού τα τιτλοποιημένα ελληνικά δάνεια καθώς
με αυτά θα μπορούν να επιδοθούν σε νέες κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Σε
αυτές τις μυλόπετρες θα αλεσθούν οι δανειολήπτες, με τους πιστωτές να
αποτελούν όργανα των συγκεκριμένων οικονομικών κέντρων. Η κυβέρνηση
ξεκίνησε με μια πρόταση που προστάτευε το 99% των ιδιοκτητών (έχοντας
απέναντί της τους δανειστές που δέχονταν την προστασία μόνο του 17%) για
να επιδοθεί στη συνέχεια σε μια μειοδοσία προτάσεων, τόσο αυθεντικά
ΣΥΡΙΖΑϊκή που ακόμη κι ο πιο προσεκτικός παρατηρητής αδυνατούσε να
παρακολουθήσει… Τα υπό εξέταση κριτήρια αφορούσαν την αντικειμενική αξία
του ακινήτου (180.000 ευρώ για άγαμο, πλέον 50.000 για έγγαμο, πλέον
25.000 για κάθε τέκνο έως τρία), το ετήσιο εισόδημα (32.000 – 35.000
ευρώ) και το σύνολο των οφειλών σε τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και
εφορία (έως 200.000 ευρώ).
Το δεύτερο υπό συζήτηση θέμα σχετίζεται με το ταμείο ιδιωτικοποιήσεων που δέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ να ιδρυθεί με τη συμφωνία της 12ης
Ιουλίου. Η στενή του σύνδεση με την αποπληρωμή του χρέους και την
ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, καθώς εκεί προβλέπεται να πηγαίνουν τα
έσοδά του καθιστά την ίδρυσή του ζήτημα άμεσης προτεραιότητας για την
υλοποίηση της πολιτικής των μνημονίων. Από το ξεπούλημα της δημόσιας
περιουσίας άλλωστε αναμένουν να εισπράξουν 5,3 δισ. ευρώ μέχρι το 2019.
Ασφυκτική πίεση επίσης ασκούν οι δανειστές και στο ζήτημα των χρεών προς
την εφορία, πιέζοντας για αυστηροποίηση του πλαισίου. Ειδικότερα ζητούν
την μείωση των ημερών που ένα χρέος καθίσταται ληξιπρόθεσμο κι επίσης
την εξέταση του εισοδήματος και της περιουσιακής κατάστασης όσων
εντάσσονται στις ρυθμίσεις όχι μόνο των 100 αλλά και των 12 δόσεων. Το
συγκεκριμένο μέτρο είναι εμφανές ότι θα μειώσει τα έσοδα του δημοσίου
καθώς περισσότεροι απ’ αυτούς που θα πάνε αδιαμαρτύρητα στα δημόσια
ταμεία να πληρώσουν τις αυξημένες δόσεις είναι εκείνοι που θα υποπέσουν
στην προηγούμενη κατάσταση με τα βουνά αρρύθμιστων, λιμναζόντων χρεών.
Δανειστές και κυβερνητικοί φαίνεται ωστόσο ότι προτιμούν αυτή την
κατάσταση για να επιταχύνουν τις διαδικασίες εκκαθάρισης κεφαλαίου,
οδηγώντας στη χρεοκοπία όσους αδυνατούν να ανταπεξέλθουν. Το τέταρτο
θέμα για το οποίο πιέζουν οι δανειστές σχετίζεται με την ψήφιση εντός
της επόμενης εβδομάδας του αντι-ασφαλιστικού νόμου Κατρούγκαλου που
εισάγει στην Ελλάδα το πιο νεοφιλελεύθερο ασφαλιστικό καθεστώς στην
Ευρώπη, μετατρέποντας τη χώρα μας σε πολιορκητικό κριό για την άλωση του
εναπομείναντος έστω ευρωπαϊκού κράτους πρόνοιας.
Το καρότο, για την άρση και των τελευταίων αντιρρήσεων της κυβέρνησης
είναι η δόση των 2 δισ. κι επιπλέον των 10 δισ. ευρώ που θα
χρησιμοποιηθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Έτσι, σε όλη του
την μεγαλοπρέπεια το «κατόρθωμα» της ροζ Αριστεράς του Τσίπρα και της
ψεκασμένης Δεξιάς του Καμμένου έχει την παράδοση των δανειοληπτών, του
δημόσιου πλούτου, του ασφαλιστικού συστήματος και των εγκλωβισμένων των
100 δόσεων βορά στις τράπεζες που με την ανακεφαλαιοποίηση τους χάνεται
κι η τελευταία ελπίδα του δημοσίου να αποκτήσει τον έλεγχό τους. Ούτε ο
Σαμαράς δεν θα κατάφερνε κάτι τέτοιο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου