Νέο αναπτυξιακό πρότυπο για μεγαλύτερα κέρδη (Πριν, 27 Απριλίου 2014)

 

Κατ’ αρχάς είναι για γέλια. Ο μακροχρόνιος, υποτίθεται, προγραμματισμός που φτάνει μέχρι και το 2021, μέσω ενός «νέου εθνικού αναπτυξιακού προτύπου», δεν αποσκοπεί πουθενά αλλού πέρα από την δημιουργία εντυπώσεων όταν είναι γνωστό ότι η παρεούλα του Σαμαρά ήδη ετοιμάζει τις βαλίτσες της και σε λίγους μήνες θα είναι οριστικά παρελθόν, δίνοντας κι αυτοί διαλέξεις στο Χάρβαρντ, όπως ο Γιωργάκης. Το «νέο εθνικό αναπτυξιακό πρότυπο» ακόμη κι αν, για κακή μας τύχη, εφαρμοστεί θα είναι χωρίς αυτούς!

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Επί της ουσίας τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Γιατί, το σχέδιο καπιταλιστικής ανάπτυξης που περιγράφεται στο «νέο εθνικό αναπτυξιακό πρότυπο» το οποίο ήδη κυκλοφόρησε στον Τύπο και θα παρουσιαστεί δημόσια από την κυβέρνηση στο συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης της 5^ης Μαΐου, δείχνει την επιθετική διάθεση του κεφαλαίου, την τάση του να συνεχίζει να υποτιμάει την εργατική δύναμη, να επιβάλλει Μνημόνια στο διηνεκές, ακόμη κι όταν η Τρόικα θα αποτελεί παρελθόν.

Ακρογωνιαίοι λίθοι του «θετικού οράματος του Σαμαρά για την επόμενη μέρα» (όπως επιχειρήθηκε να πλασαριστεί, έτσι ώστε να μην περάσει στην ιστορία μόνο με το ποσοστό -21% στο κούτελό του όσο δηλαδή μειώθηκε το ΑΕΠ μέχρι το 2013) είναι, πρώτο, η «ευελιξία στην αγορά εργασίας». «Ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας στην παρούσα συγκυρία είναι η ύπαρξη σημαντικού αριθμού εργαζομένων υψηλών προσόντων με ανταγωνιστικούς μισθούς, η απασχόληση των οποίων σε τομείς υψηλής εξειδίκευσης έντασης γνώσης μπορεί να έχει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα για την οικονομία» αναφέρεται κατά λέξη αποκαλύπτοντας πού θα στηριχθεί η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας: στα φθηνά μεροκάματα και πουθενά αλλού! Ως στόχος ορίζεται η περαιτέρω προώθηση της ευελιξίας! Μάλιστα, η μείωση των μισθών θα συνεχιστεί ακόμη κι όταν οι ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ θα είναι θετικοί. Στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελληνική οικονομία, που δόθηκε στην δημοσιότητα προχθές (εκεί που το όνειρο του πλεονάσματος συνετρίβη για δεύτερη φορά από την πρόβλεψη για ύπαρξη χρηματοδοτικού κενού ύψους 2,6 δισ. ευρώ για το 2014 και 12,3 δισ. για το 2015) αναφέρεται στο μακροοικονομικό σενάριο πως φέτος που το ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 0,6%, το μοναδιαίο κόστος εργασίας θα μειωθεί κατά 1,5%. Ακόμη μάλιστα και το 2015 όταν το ΑΕΠ θα αυξηθεί πολύ ταχύτερα, κατά 2,9%, το μοναδιαίο κόστος εργασίας πάλι θα μειωθεί κατά 0,3%! Επομένως ούτε ψίχουλα δεν θα έχει να δώσει η αστική τάξη στους εργαζόμενους ακόμη κι όταν το προϊόν θα αυξάνεται.

Το καθεστώς αέναης λιτότητας, που προοιωνίζεται η αποδοκιμασία ενός μοντέλου ανάπτυξης που «βασιζόταν κυρίως στην επέκταση της ιδιωτικής και της δημόσιας κατανάλωσης» (όπως αναφέρεται στην πρώτη κιόλας παράγραφο του «νέου εθνικού αναπτυξιακού προτύπου») θα υπηρετηθεί με τον καλύτερο τρόπο από το νέο Μεσοπρόθεσμο που κι αυτό θα κατατεθεί στο συμβούλιο υπουργών Οικονομικών στις 5 Μαΐου. Στο νέο Μεσοπρόθεσμο προβλέπεται το πάγωμα του κονδυλίου των συντάξεων στα 8,6 δισ. μέχρι και το 2018, των δαπανών για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα 3 δισ. ετησίως κι η μείωση των επιχορηγήσεων προς τον ΟΑΕΔ στα 0,5 δισ. ευρώ τον χρόνο.

Ο δεύτερος ακρογωνιαίος λίθος στον οποίο στηρίζεται το σχέδιο του Σαμαρά για την έξοδο από την ύφεση είναι οι νέες παραχωρήσεις στο κεφάλαιο. «Δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για επενδύσεις και διευκόλυνση της επιχειρηματικής δραστηριότητας», υπόσχεται το (γραμμένο στο γόνατο) «επταετές πλάνο» του Σαμαρά. Εδώ συμπεριλαμβάνεται όχι μόνο η «απλοποίηση αδειοδοτικών διαδικασιών και η απομάκρυνση επενδυτικών εμποδίων» όπως είναι η ανάγκη σύνταξης μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων ή …παρωχημένες εμμονές όπως ο σεβασμός των αρχαιολογικών ευρημάτων, αλλά και «η σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών με αναπτυξιακό χαρακτήρα. Κατ’ αρχάς θα επιδιωχθεί η μείωση της φορολογίας των επιχειρηματικών κερδών». Το κεφάλαιο επομένως δεν θα πληρώνει φόρους, θεσμοθετημένα μάλιστα, ούτε όταν η οικονομία θα καταγράφει θετικούς ρυθμούς μεγέθυνσης και θα έχει εγγυημένα κέρδη, μακριά από την σημερινή αβεβαιότητα. Επαρκή ένδειξη του καθεστώτος μπανανίας που απαιτεί το κεφάλαιο αποτελούν τα χρέη 101,06 εκ. ευρώ των εφοπλιστών προς τα ασφαλιστικά ταμεία των ναυτεργατών, όπως αποκάλυψε ο υπουργός Εργασίας στη Βουλή, απαντώντας σε ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ.

Όπως ακριβώς στη ναυτιλία το καθεστώς απόλυτης ασυδοσίας που έχουν επιβάλλει μέχρι σήμερα οι εφοπλιστές (από την φορολογία μέχρι την σύνθεση των πληρωμάτων) το μόνο αποτέλεσμα που είχε ήταν να αναδείξει το μέγεθος του παρασιτισμού τους και του επιζήμιου χαρακτήρα της επιχειρηματικής τους δράσης (από τα δημόσια έσοδα μέχρι και την εξυπηρέτηση των ελληνικών νησιών), έτσι και στην υπόλοιπη οικονομία όσο το ειδικό καθεστώς των πλοιοκτητών θα γενικεύεται αφορώντας όλο το μεγάλο κεφάλαιο τόσο τα πλήγματα στην απασχόληση, τα δημόσια έσοδα και την γενική ευημερία θα γίνονται πιο εμφανή, πιο συντριπτικά, κι η ανάπτυξη σε τελική ανάλυση θα αφορά μόνο τα κέρδη τους.