Δούρου Δούρου Κουμουνδούρου

Του antapoΚΡΙΤΗ.

Το να σχολιάζεις δηλώσεις της υπεύθυνης ευρωπαϊκής πολιτικής και διεθνών σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ και δευτεραθλήτριας τηλεοπτικών εμφανίσεων της Αριστεράς, είναι σαν να κλέβεις παγκάρι εκκλησίας. Γιατί η πολιτική αμετροέπεια και η εναγώνια λαχτάρα συστημικών λύσεων, μας έχουν χαρίσει δηλώσεις που έχουν μείνει στην ιστορία. Από την καταδίκη της λαϊκής αποδοκιμασίας στον Φούχτελ με το αμίμητο “ο ΣΥΡΙΖΑ και εγώ”, μέχρι το “κάντο όπως ο Μόντι” πέρυσι το καλοκαίρι που εννοούσε την εγχώρια έλλειψη διαπραγματευτών ικανών να αλλάξουν τα μνημόνια. Στο παλμαρέ δηλώσεων της υποψήφιας Υπουργού Εξωτερικών, βρίσκεται και η μνημειώδης διαπίστωση για τον Ομπάμα ότι βαδίζει “στα χνάρια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ”.

Με αφορμή την δολοφονική θηριωδία του τουρκικού κράτους η Ρένα Δούρου κάνει μια ακόμα κορυφαία δήλωση:

“Η χωρίς όρια, τυφλή καταστολή ειρηνικών διαδηλωτών στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης ...αποδεικνύει στην πράξη πόσα πολλά μέτρα πρέπει να ληφθούν και σε πόσα ακόμα επίπεδα, προκειμένου η χώρα να εκπληρώσει το δημοκρατικό κριτήριο-πρόκριμα ένταξης στην ΕΕ”.

Δεν πρόκειται απλά για μια άστοχη δήλωση.

Τη στιγμή που το αίμα χύνεται στους δρόμους της τουρκικής πρωτεύουσας, η Ρένα Δούρου θυμάται να στηρίξει, να συστήσει, να προτείνει και να προπαγανδίσει την “δημοκρατική” ΕΕ. Με πλάγιο και κουτοπόνηρο τρόπο αναφέρεται στην Τουρκία για να υποστηρίξει την ΕΕ. Σε μια περίοδο που ο ελληνικός λαός όλο και περισσότερο αποστασιοποιείται από την ευρωπαϊκή στρατηγική σύσσωμου του αστικού κατεστημένου, η υπεύθυνη του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να νεκραναστήσει τα Πασοκικά δόγματα που ευδοκιμούσαν στην Κουμουνδούρου προ δεκαπενταετίας. Για την ΕΕ που αποτελεί όαση δημοκρατίας και μέτρο σύγκρισης για τους απολίτιστους. Ή μήπως ευδοκιμούν ακόμα;

Αλήθεια, στην Ελλάδα της ΕΕ, δεν υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα, αστυνομική βία, κατασταλτική θηριωδία;

Δεν υπήρξαν νεκροί σε διαδηλώσεις, ανοιγμένα κεφάλια, χημικός πόλεμος, απαγόρευση απεργιών;

Δεν υπάρχει νεοναζιστικό παρακράτος που ατιμώρητο δολοφονεί, μαχαιρώνει και τρομοκρατεί;

Δεν παραγγέλθηκαν αύρες με εκτοξευτήρες νερού σαν κι αυτές που σκορπούν τον θάνατο στην πλατεία Ταξιμ;

Στην Ελλάδα της ΕΕ δεν υπάρχει η πλατεία Συντάγματος που πριν δύο χρόνια παρά κάτι πνιγόταν στα χημικά και στην αστυνομική θηριωδία;

Τι ακριβώς έκανε η ΕΕ με το δημοκρατικό της κριτήριο;

Και ακόμη περισσότερο: Η ΕΕ της καταστολής, του αντικομμουνισμού, της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της εκτόξευσης της κατασταλτικής βίας ευθέως ανάλογα με την εκτόξευση της φτώχειας και της ανεργίας, αποτελεί κάποιου είδος πρότυπο για κάποια Αριστερά;

Ποιος ακριβώς μπορεί να εγκαλέσει τους Ούνους στο όνομα των Βανδάλων; Ποιος μπορεί να κριτικάρει τη σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου του 1572, από τη σκοπιά της σφαγής των Αλγερινών του 1961;

Αν η Ρένα Δούρου πραγματικά πιστεύει ότι η Τουρκία δεν μπαίνει στην ΕΕ διότι έχει δημοκρατικό έλλειμμα, πρέπει τάχιστα να αντικαταστήσει τα παραμύθια με την ωμή πραγματικότητα: Αυτή, του φασιστικού καθεστώτος της Τουρκίας, του αντιδημοκρατικού και ιμπεριαλιστικού συστήματος της ΕΕ, και της αντίστασης των λαών στις πλατείες Ταξίμ, Συντάγματος, Πουέρτα Ντελ Σολ. Όσο περισσότερη καταστολή εξαπολύσει ο Ερντογάν τόσο περισσότερο θα αποδείξει ότι είναι άξιος εφαρμοστής μιας αλά Τούρκα ευρωπαϊκής αντιδημοκρατικής εκτροπής. Λίγο πιο βάρβαρης, λίγο πιο ανατολίτικης. Όμως δεν παύει να είναι “δημοκρατικά εκλεγμένη” κυβέρνηση της αστικής ολιγαρχίας. Και ανεξάρτητα του τι θα γίνει και πού θα καταλήξει, η τουρκική εξέγερση διδάσκει ότι η ιστορία προχωρά με εξεγέρσεις και λαϊκές κινητοποιήσεις και όχι με κοσκινίσματα όρων και προϋποθέσεων ή με νοικυραίικη αναμονή της επόμενης εκλογικής μάχης.