Μπορείς να ζεις συνεχώς με πίστωση; Δε νομίζω

Thursday, June 6, 2013

http://ciaoant1.blogspot.gr

Οι εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα είναι πολλές αυτές τις τελευταίες μέρες που δε γράφω, και δεν υπάρχει περίπτωση να τα καλύψουμε όλα (άλλωστε ούτε το προσεχές διάστημα θα ξαναρχίσω να γράφω σε ικανοποιητικό ρυθμό).

Ξέρω ότι γίνεται χαμός σε πολλά μέτωπα, σε Ελλάδα με το "λάθος" {sic} του ΔΝΤ, με τη φορολογία ακινήτων, κτλ, σε Τουρκία, αλλά για αυτά μάλλον είστε ενημερωμένοι, και αν είναι να πω κάτι, θα το γράψω αργότερα, όταν θα έχω περισσότερο χρόνο. Προς το παρόν, ας επικεντρωθούμε σε αυτά που η αριστερά τα προσπερνά "σα να μην υπάρχουν", αλλά...τι να κάνουμε, υπάρχουν, και θα παίξουν μεγάλο ρόλο πιο μακροπρόθεσμα.

Αυτό είναι ένα πρόσφατο πρωτοσέλιδο από την USA Today, μία από τις μεγαλύτερες σε κυκλοφορία εφημερίδες της Αμερικής. Όπως βλέπουμε, πέρα από  κλασσικό "άρτο και θεάματα" με φωτογραφία από ΝΒΑ, η USA Today μας "ενημερώνει" με περηφάνια και χαρά ότι η Αμερική "ανακάμπτει", και ότι στο διάστημα από τις 9/5/2009 που το χρηματιστήριο βρέθηκε στο χαμηλότερο σημείο του, μέχρι και σήμερα...έχουν "παραχθεί" νέα 12.8 τρισεκατομμύρια δολάρια πλούτου.

Δε χρειάζεται πλέον να πούμε πολλά για το τι σόι "ανάκαμψη" είναι αυτή: Οι τραπεζίτες τσεπώνουν αμύθητα ποσά μέσω "πακέτων σωτηρίας", και την ίδια ώρα οι λαοί υποφέρουν.

Αξίζει όμως να πούμε κάτι άλλο: Υπάρχουν πολλά άρθρα που περιγράφουν τις συνέπειες της λιτότητας, αλλά υπάρχουν πολύ λιγότερα άρθρα που περιγράφουν τις συνέπειες της συνεχιζόμενης εκτύπωσης πληθωριστικού χρήματος από κράτη όπως η Αμερική ή η Ιαπωνία, που ήδη χρωστάνε "τα μαλλιά της κεφαλής τους".

Δείτε πχ αυτό το διάγραμμα, που δείχνει το πόσο πολύ έχει αυξηθεί η πίστωση στην Αμερική τις τελευταίες δεκαετίες, και δείχνει και πόσο "μεγάλη" (χαχα) είναι η λιτότητα που ακολουθείται εκεί (για να μην παρεξηγηθώ, προφανώς δεν είμαι υπέρ του να ακολουθηθεί περισσότερη λιτότητα. Είμαι υπέρ της μόνης λύσης που έχουν οι εργάτες στην Αμερική αλλά και στον κόσμο, δηλαδή της κομμουνιστικής επανάστασης και του τέλους της ατομικής ιδιοκτησίας. Επειδή όμως οι εργάτες και -κυρίως- η αριστερά δεν είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο, ειδικά στην Αμερική, κάνω την διαπίστωση ότι όσο μεγάλη και αν φαίνεται η σημερινή "λιτότητα" στην Αμερική, δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που θα πρέπει να γίνει προκειμένου το κράτος αυτό να γίνει "ανταγωνιστικό". Στην πραγματικότητα, η Αμερική θα βρεθεί ΠΟΛΥ χαμηλότερα απ' ότι είναι σήμερα στο μέλλον, και αυτό θα γίνει με τον υπερπληθωρισμό του δολαρίου):

Όπως βλέπουμε, η Αμερική απλά μείωσε ΕΛΑΧΙΣΤΑ την πίστωση (η λεγόμενη "απομόχλευση" - deleveraging) το 2009, και μετά...συνεχίζει ακάθεκτη να προσθέτει νέα χρέη στην "πιστωτική της κάρτα".

Τα 12.8 τρισεκατομμύρια δολάρια που έχουν "παραχθεί" από το 2009 μέχρι σήμερα, και για τα οποία "πανηγυρίζει" η USA Today ΔΕΝ αντιπροσωπεύουν πραγματικό πλούτο, αλλά αντιπροσωπεύουν -κυρίως- πίστωση. 

Είναι σαν να πήρα εγώ ένα δάνειο ύψους πολλών εκατομμυρίων, και μετά να κάνω πάρτι κάθε μέρα, χωρίς να παράγω αρκετά για να το αποπληρώσω. Και όχι μόνο αυτό, αλλά μετά θα βγάλω και πρωτοσέλιδο άρθρο σε μια μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα, όπου θα λέω ότι τάχα "είμαι καταπληκτικός, διότι έχω παράγει τεράστιο πλούτο, ύψους πολλών εκατομμυρίων", παρότι στην πραγματικότητα δεν έχω παράγει τίποτα, ή για την ακρίβεια δεν έχω παράγει και τόσα πολλά, και απλά έχω δανειστεί ένα σωρό λεφτά και παριστάνω τον μεγάλο και τρανό χωρίς να είμαι.

 Τι εννοείς "η πιστωτική μου κάρτα έχει ξεπεράσει το όριο της και δεν αναγνωρίζεται πλέον";

Το χειρότερο είναι βέβαια ότι η άρχουσα τάξη, και ιδίως οι τραπεζίτες, θα πάρουν ένα σωρό λεφτά ως "πακέτα σωτηρίας" και θα τη γλιτώσουν, έστω και με μερικές απώλειες τύπου Lehman Brothers. Αυτοί που τελικά θα κληθούν να πληρώσουν το λογαριασμό είναι οι κατώτερες τάξεις, με πρώτους και καλύτερους τους εργάτες. 

Ήδη τον πληρώνουν, καθώς και στην Αμερική υπάρχει φτώχεια, ανεργία, λιτότητα, κτλ, αλλά πέρα από το να συζητάμε για τις επιπτώσεις τις λιτότητας, σε μερικά χρόνια θα συζητάμε για τις επιπτώσεις μιας αποκαθήλωσης του δολαρίου - για φανταστείτε (πχ) ένας εργάτης που πληρώνει 1000$/μήνα να διαπιστώσει "ξαφνικά" ότι τα 1000$ που παίρνει ως μισθό θα αξίζουν από εδώ και πέρα όσο αξίζουν σήμερα τα 100$ (δηλαδή τα 1000 δολάρια τότε θα αγοράζουν τα ίδια εμπορεύματα και τις ίδιες υπηρεσίες που τώρα αγοράζουν τα 100 δολάρια), διότι οι πιστωτές δε δέχονται πλέον το το δολάριο, τουλάχιστον όχι σε αυτή την ισοτιμία, και η αξία του πέφτει (δείτε πχ το παράδειγμα της πετρελαϊκής κρίσης, με τους πετρελαιάδες να πολλαπλασιάζουν "ξαφνικά" την τιμή του πετρελαίου σε δολάρια. Το ίδιο θα κάνουν τώρα και οι Κινέζοι, Γερμανοί, κτλ).

Πώς να διατηρήσει τη σημερινή του αξία ένα νόμισμα που τυπώνεται μετά μανίας και χωρίς ορατό τέλος, όταν η Αμερική απλά χρησιμοποιεί τα φρέσκα δολάρια της για να χρηματοδοτεί τα ελλείμματα της; Τουλάχιστον αν τα επένδυε για παραγωγικούς σκοπούς, όπως πχ λέει ο κευνσιανισμός, θα μπορούσε να περιμένει -ίσως- κάποια παραγωγή πλούτου στο μέλλον. Τώρα οι πιστωτές το βλέπουν ότι η Αμερική έχει σκοπό να τους πληρώνει...με πληθωρισμένα δολάρια που δεν αντιστοιχούν σε πραγματικό πλούτο (κι ας λέει η USA Today), και απλά αγοράζουν χρυσό (Κίνα, Ρωσία, πετρελαιάδες), ή προωθούν το ευρώ ως αντιδολάριο (Γερμανία).

Δείτε και κάτι άλλο που έχει ενδιαφέρον, και μετά το σχολιάζουμε:

Στο διάγραμμα βλέπουμε με κόκκινο την πορεία του χρηματιστηρίου (S&P 500) από το 2008 ως σήμερα, ενώ με μαύρο βλέπουμε την εκτύπωση χρήματος από τη FED. Είναι νομίζω φανερή πλέον η αιτία για την οποία ανεβαίνει το χρηματιστήριο - η FED τυπώνει λεφτά και τα δίνει στην "αριστοκρατία του χρήματος", οπότε "λογικό" είναι οι μετοχές της να πηγαίνουν "από το καλό στο καλύτερο". Επίσης, "λογικό" είναι και το παρακάτω άρθρο του Bloomberg, που μας λέει ότι μόλις βγήκε μια φήμη ότι η FED ίσως να "παγώσει" την εκτύπωση δολαρίων, τα ομόλογα των ΗΠΑ πήραν αμέσως την κάτω βόλτα (διότι οι χρηματιστές το ξέρουν ότι μόνο η FED τους σώζει από τη χρεωκοπία):

Treasuries Loss Is Biggest in 3 Years as Fed Considers Tapering

Treasuries recorded the steepest monthly loss since 2009 amid speculation the Federal Reserve could curtail its unprecedented monetary stimulus program

Η BIS, δηλαδή "η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών", έβγαλε και αυτή ένα ανάλογο φιρμάνι, λέγοντας ότι πλέον οι διεθνείς χρηματαγορές κινούνται με βάση το πληθωριστικό χρήμα που τυπώνουν οι κεντρικές τράπεζες, και "έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου". Μην την υποτιμάτε, οι περισσότεροι από εσάς ίσως να μην την έχουν ξανακούσει, αλλά η BIS είναι μεγάλος παράγοντας, για να καταλάβετε, οι άνθρωποι αυτοί είναι σαν το Βατικανό ή το "Άγιο Όρος", με την έννοια ότι τα γραφεία τους στην Ελβετία έχουν διαφορετικό νομικό καθεστώς απ' ότι ισχύει στην υπόλοιπη Ελβετία, έχουν δηλαδή ουσιαστικά το "αυτοδιοίκητο", όπως ακριβώς και οι μαφιοζο-παπάδες του Βατακανού και του "Αγίου Όρους". Η BIS είναι επαναλαμβάνω η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών, και η παρέμβαση της δεν είναι τυχαία. Δε ξέρω ακριβώς τι ετοιμάζουν, αλλά πάντως η BIS κρατά γενικά ένα "χαμηλό προφίλ", και για να βγαίνουν δημόσια κάτι θέλουν να πετύχουν, έστω να "τρομάξουν" λιγάκι τους Αμερικάνους. Θα δούμε.

Τα ίδια πράγματα ισχύουν λίγο-πολύ και για την Ιαπωνία, όπου και εκεί το χρηματιστήριο ανέβηκε 50% μέσα σε λίγους μήνες όταν η νέα κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα τυπώσει αμύθητες ποσότητες γιεν (διπλασιασμός νομισματικής βάση). Θα δούμε περισσότερα νέα από την Ιαπωνία σε λίγο, με όλες τις τελευταίες εξελίξεις και τα "κατορθώματα" της άρχουσας τάξης, αλλά πριν πάμε εκεί, ας δούμε κάτι ακόμα από την Αμερική:

Το δολάριο είναι σήμερα το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, με την όλη κατάσταση να είναι ένα "απομεινάρι" του [ένδοξου] παρελθόντος της Αμερικής, μιας και το νόμισμα της έγινε παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα όταν η Αμερική είχε πολύ χρυσάφι, είχε πλεονάσματα, και ήταν η μοναδική χώρα που δεν είχε βομβαρδιστεί μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με αποτέλεσμα να έχει μόνη της πάνω από το 50% των παγκόσμιων εξαγωγών.

Αυτά όλα είναι βέβαια μακρινή ανάμνηση πλέον, και μόνο το δολάριο έχει απομείνει από τα "μεγαλεία" αυτά για τους Αμερικάνους, γι' αυτό και το υπερασπίζονται με όλα τα μέσα - πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά.

Οι Αμερικάνοι είχαν μεγάλη διπλωματική και πολιτική ισχύ, και ακόμα έχουν, αν και προφανώς φθίνει. Πέρα από αυτό, χρησιμοποίησαν τα δολάρια που τύπωναν [και] για να δημιουργήσουν τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη του κόσμου, με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να τους αμφισβητήσει. Ακόμα και σήμερα, θεωρώ ότι η Αμερική δε θα χτυπηθεί αλύπητα, αλλά θα βρεθεί μια σχετικά πιο "ήπια" λύση με τους πιστωτές της, λόγω της μεγάλης πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος που έχουν οι Αμερικάνοι (δηλαδή η νέα ισοτιμία του δολαρίου δε θα είναι και τόοσο χαμηλά όσο θα μπορούσε να πέσει αν δεν υπήρχε ο αμερικανικός στρατός, τα πυρηνικά, κτλ).

Τέλος πάντων, όλα αυτά τα λέω για να καταλήξω στο ότι οι ΗΠΑ έχουν δώσει στο δολάριο ένα σημαντικό "προσόν" - το έχουν κάνει το αποκλειστικό νόμισμα πληρωμής για το πετρέλαιο. Δηλαδή όποιος θέλει να αγοράσει πετρέλαιο, μετατρέπει πρώτα το δικό του νόμισμα σε δολάρια, και μετά αγοράζει το πετρέλαιο από τον ΟΠΕΚ. Δε μπορεί πχ μια χώρα να πλρώσει σε ευρώ ή σε γιεν ή σε οτιδήποτε άλλο, πρέπει ότι νόμισμα έχει να το άνει δολάριο, και μετά να αγοράσει πετρέλαιο.

Άρα λοιπόν η Αμερική κατάφερε να κάνει το δολάριο "απαραίτητο" για όλους (διότι όλοι χρειάζονται πετρέλαιο). Όσο λοιπόν και αν δε το γουστάρουν, όλοι δίνουν τα δικά τους νομίσματα και παίρνουν δολάρια, ώστε να πληρώσουν με αυτά για το πετρέλαιο που θέλουν.

Οι πετρελαιάδες βέβαια δε θέλουν να πληρώνονται σε ένα νόμισμα που διαρκώς πληθωρίζεται και χάνει την αξία του, κάτι που φάνηκε και στην πετρελαική κρίση του 1973, όταν η Σαουδική Αραβία κήρυξε εμπάργκο στη Δύση και σταμάτησε να στέλνει πετρέλαιο, μέχρι που τελικά πολλαπλασίσε την τιμή του, ως απάντηση στην απόφαση του Νίξον να καταργήσει τον κανόνα του χρυσού και να αρχίσει να τυπώνει δολάρια με τη σέσουλα. Η Σ. Αραβία ήξερε ότι το δολάριο θα πληθωριζόταν, και έτσι ζήτησε περισσότερα δολάρια για να ισοφαρίσει την απώλεια κερδών που θα είχε.

Αλλά και σήμερα, ο Σαντάμ Χουσείν δέχτηκε να πληρώνεται και σε ευρώ (και βομβαρδίστηκε), ο Καντάφι ήθελε να φτιάξει ένα "χρυσό δηνάριο" για να πληρώνονται σε αυτό οι πετρελαιάδες (και βομβαρδίστηκε), ενώ ο Αχμαντινετζάντ εδώ και χρόνια έχει αποκαλέσει το δολάριο ένα "άχρηστο κομμάτι χαρτί" ζητώντας να απαγκιστρωθεί από αυτό (και...δεν βομβαρδίστηκε ακόμα, διότι οι Αμερικάνοι δεν αντέχουν άλλες εκστρατείες, οπότε "απλά" εφαρμόζουν εμπάργκο εναντίον του Ιράν).

Όλα αυτά τα έχουμε ξαναπεί, και με μεγαλύτερη ανάλυση, αλλά τα ξαναλέμε τώρα, διότι παρουσιάστηκαν μερικά άρθρα που μου κίνησαν το ενδιαφέρον σχετικά με το θέμα:

Καταρχήν λοιπόν, δείτε εδώ ένα άρθρο για κάποιο βιβλίο που βγαίνει στην Βρετανία, και παρουσιάζει με στοιχεία και δημοσιογραφική έρευνα το πόσο πολύ έχει κοστίσει στη χώρα ο πόλεμος στο Αφγανιστάν. Συγκεκριμένα, ο συγγραφέας υπολόγισε ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έχει κοστίσει στη Βρετανία τουλάχιστον 37 δισ. στερλίνες, και το κόστος θα συνεχίσει να αυξάνεται.

Μπράβο βέβαια στο συγγραφέα που έκατσε και έκανε μια τέτοια δημοσιογραφική δουλειά για το [οικονομικό] κόστος του πολέμου, αλλά νομίζω υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα:

Πολλοί χρησιμοποιούν ως επιχείρημα εναντίον των εκστρατειών στη Μ Ανατολή το ότι κοστίζουν πολύ. Είναι βέβαια αλήθεια ότι οι εκστρατείες αυτές ήταν κοστοβόρες, και επίσης είναι αλήθεια ότι κόστισαν πολύ περισσότερο απ' ότι υπολόγιζαν οι ΝΑΤΟικοί.

ΟΜΩΣ, έστω κι έτσι βλέπουμε ότι συνεχίζουν ακάθεκτοι.Γιατί; Δεν το βλέπουν ότι οι εκστρατείες αυτές κοστίζουν πάρα πολύ, και σε χρήμα αλλά και γενικότερα;

Και βέβαια το βλέπουν. Βλέπουν όμως και κάτι άλλο, που πολλοί δημοσιογράφοι και συγγραφείς όπως ο παραπάνω ΔΕΝ το βλέπουν:

Όσο μεγάλα και αν είναι το κόστη αυτών των εκστρατειών, τα οφέλη είναι ΠΟΛΥ μεγαλύτερα για τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ, δηλαδή για την ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, διότι καταφέρνουν να διατηρούν το σύστημα πώλησης-διανομής του πετρελαίου υπό τον έλεγχο τους.

Μάλιστα, αυτές τις μέρες παρατήρησα στην Αμερική να γίνεται ντόρος για μια είδηση που εμείς το είχαμε δει και παλιότερα, ότι δηλαδή η Κίνα έχει καταφέρει να πάρει τα περισσότερα συμβόλαια για τις πετρελαιοπηγές του Ιράκ. Πολλοί λένε ότι αυτό είναι ένα δείγμα ότι τελικά η εκστρατεία στο Ιράκ ήταν μια "τεράστια αποτυχία" για την Αμερική, διότι ξόδεψε τόσο χρήμα, στρατιώτες, ιδεολογική ισχύ, κτλ, και στο τέλος το πετρέλαιο το αντλούν...οι Κινέζοι!

Δεν είναι όμως έτσι: Σίγουρα βέβαια η Αμερική είναι σε παρακμή, ενώ η Κίνα ανεβαίνει, και σίγουρα αυτό φαίνεται και με την περίπτωση του πετρελαίου του Ιράκ που το βγάζουν οι Κινέζοι.

ΟΜΩΣ, το πετρέλαιο αυτό, άσχετα με το ποιος το βγάζει, πληρώνεται ΣΕ ΔΟΛΑΡΙΑ. Άρα, παρότι το βγάζουν οι Κινέζοι, ακόμα και αυτοί πρέπει να πληρώσουν...σε δολάρια.

Άρα, θέλοντας και μη...στηρίζουν, προς το παρόν τουλάχιστον, το δολάριο. Βέβαια, κάποια στιγμή θα σταματήσουν να δέχονται δολάρια, τουλάχιστον όχι σε αυτές τις ισοτιμίες αλλά σε άλλες, πολύ χαμηλότερες, αλλά προς το παρόν ΟΛΟΙ μετατρέπουν τα νομίσματα τους σε δολάρια για να αγοράζουν πετρέλαιο. Άρα, τα δολάρια έχουν ζήτηση στην αγορά. Άρα, τα δολάρια έχουν αξία. Άρα, η Αμερική έχει ακόμα πίστωση. Το πόσο ακόμα θα ισχύει αυτό, μένει να το δούμε (μιας και η αριστερά είναι ακόμα ανίκανη να δράσει, οπότε απλά θα παρακολουθήσουμε αυτά τα γεγονότα ως "θεατές", όχι ως διαμορφωτές τους).

Εδώ πάντως βλέπουμε και κάτι θετικό για την Αμερική, καθώς χάρη στο fracking βγάζουν πλέον αρκετό πετρέλαιο από το έδαφος τους και έχουν περιορίσει τις εισαγωγές από τον ΟΠΕΚ (Βέβαια, έχουν ρίξει ένα σωρό χημικά στο υπέδαφος τους, αλλά εντάξει μωρέ, ποιος νοιάζεται για το περιβάλλον; Μάλιστα, για να πείσουν τους ντόπιους να δεχτούν το fracking στη γη τους, οι Αμερικάνοι χρησιμοποιούν μέχρι και ψυχολογικές τακτικές που χρησιμοποιούν στις πολεμικές εκστρατείες τους. Προκειμένου να πάρουν το πετρέλαιο, όλα επιτρέπονται).

Το πρόβλημα βέβαια για την Αμερική είναι αυτό που έχουμε πει και εμείς σε σχετικό μας άρθρο, ότι δηλαδή το πετρέλαιο από το fracking ναι μεν θα βοηθήσει, αλλά όχι απλά θα έχει περιβαλλοντικά κόστη, αλλά δε θα έχει και τόση μεγάλη διάρκεια διότι όσο περισσότερο πετρέλαιο βγάζουν, τόσο θα πέφτει η τιμή του, και άρα τόσο θα γίνεται σύμφορη η [ακριβή] μέθοδος του fracking - εδώ και "φρέσκο" άρθρο των Financial Times με συνέντευξη ενός παράγοντα της αγοράς που λέει το ίδιο πράγμα:

Μεγάλος "γκουρού" της αγοράς πετρελαίου ανατρέπει τον μεγάλο ενθουσιασμό που επικρατεί για την αποκαλούμενη "σχιστολιθική επανάσταση" στις ΗΠΑ, δηλώνοντας ότι τα αποθέματα που αντλούνται με την εν λογω διαδικασία, εξαντλούνται ταχύτατα. 

Ο Andy Hall, που με τα εύστοχα στοιχήματά του στις τιμές του πετρελαίου έπαιρνε μισθό 100 εκατ. δολάρια στην Citigroup στην δεκαετία του 2000, δήλωσε στους επενδυτές ότι η ταχεία μείωση στην παραγωγή που υφίστανται τα πηγάδια σχιστολιθικών κοιτασμάτων «πιθανότατα σημαίνουν ότι η αφθονία της σχιστολιθικής παραγωγής είναι προσωρινή.»

Ας δούμε όμως τώρα και μία άλλη συνέντευξη ενός άλλου παράγοντα της αγοράς, που νομίζω καταλαβαίνει πολύ καλά την πολιτική διάσταση του θέματος, και βάζει το σωστό ερώτημα: "Θα επιτρέψει η Σαουδική Αραβία την άνθιση του fracking στην Αμερική";

Δείτε καταρχήν ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη, και μετά το αναλύουμε: 

Will Saudi Arabia Allow the U.S. Oil Boom? Interview with Chris Faulkner

Can the US really compete with Saudi Arabia in terms of production?

- Sure, just as long as the Saudis will allow it. Don’t forget the Kingdom is still the world’s swing supplier, a role it’s held since the late 1970s. It’s important to remember that the Saudis not only have the largest proved reserves of oil, it’s also the largest repository—by far—of low-cost oil reserves.

Much of Canada’s oil sands and US tight oil requires $75 per barrel or more to be economically viable. Saudi Arabia also needs $75 per barrel, but that’s to support its current domestic budget. The Kingdom’s lifting costs are somewhere around $5 at last report. So Saudi Arabia could easily flood the market, as it did in the early ‘80s, if it lost too much market share, dropping oil prices to $50 or less, and US drilling and production would collapse. Ideally, growing demand from China and other Asian markets will help sustain Saudi production levels and oil prices even as the Americas become self-sufficient in oil.

Με απλά λόγια, ο Chris Faulkner μας εξηγεί ότι αν η Σαουδική Αραβία το αποφασίσει, μπορεί να τελειώσει "εδώ και τώρα" την παραγωγή πετρελαίου μέσω fracking που κάνουν οι ΗΠΑ.

Η παραγωγή αυτή έχει κόστος 75$/βαρέλι, ενώ οι Σαουδάραβες μπορούν να βγάλουν πετρέλαιο με πολύ μικρότερο κόστος, οπότε αν θέλουν μπορούν να 'πλημμυρίσουν την αγορά με πολύ -και φθηνό- πετρέλαιο, έτσι ώστε η τιμή του διεθνώς να πέσει πχ στα 50$/βαρέλι.

Αν γίνει αυτό, τότε θα γίνει οικονομικά ασύμφορο για την Αμερική να βγάζει πετρέλαιο, και όλες οι επιχειρήσεις που κάνουν fracking θα βάλουν λουκέτο.

Βέβαια, και η Σαουδική Αραβία θα χάσει κάποια λεφτά αν το κάνει αυτό, αλλά έχει αποθέματα και μπορεί να το αντέξει, οπότε, σε τελική ανάλυση, η Αμερική εξαρτάται από το πως θα κινηθούν οι Σαουδάραβες. Έχουμε δει βέβαια ότι και αυτοί μαζεύουν χρυσό, και ξέρουν ότι ο χρόνος κυλάει υπέρ τους στην προσπάθεια τους να απαγκιστρωθούν από το σημερινό δολαριακό σύστημα, αλλά είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι αυτοί κρατούν τα κλειδιά στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου, και όχι οι Αμερικάνοι ή οποιοσδήποτε άλλος.

Πάμε τώρα και μια βόλτα στην ευρωζώνη, όπου είχαμε ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ εξελίξεις, και κανονικά θα έπρεπε να αφιερώσω πολλά άρθρα για το θέμα, αλλά...δεν έχω χρόνο, οπότε θα τα δούμε όλα "εν συντομία":

Καταρχήν, μην ψαρώνετε από το παραπάνω διάγραμμα, απλά το βάζω για να παρατηρήσετε ότι η FED έχει τυπώσει ένα σωρό δολάρια και συνεχίζει να τυπώνει, ενώ η ΕΚΤ δεν έχει τυπώσει και τόσα πολλά, και τώρα τελευταία έχει αρχίσει να ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΙΣΩ και αυτά που είχε κάνει όταν πρωτοξέσπασε η κρίση (αν παρατηρήσετε το βαθύ μπλε δείκτη στο διάγραμμα, θα δείτε ότι υπάρχει ΜΕΙΩΣΗ τους τελευταίους μήνες, ενώ πχ η FED ή η τράπεζα της Ιαπωνίας τυπώνουν ολοένα και περισσότερο).

Όπως έχουμε ξαναπεί, η ευρωζώνη (Γερμανία) έχει άλλα σχέδια: Δε θέλει να σώσει τους πάντες απλά τυπώνοντας ευρώ χωρίς σταματημό. Τύπωσε βέβαια και αυτή, και θα ξανατυπώσει αν και όταν χρειαστεί, αλλά μόνο ως τελευταία λύση. Πρώτα θα βάλει χαράτσια, μειώσει μισθών, μετά θα αρπάξει λεφτά από μετόχους, καταθέτες, κτλ, και μόνο όταν όλα αυτά εξαντληθούν θα τυπώσει.

Όλα αυτά γίνονται για να διατηρηθεί η "νομισματική σταθερότητα", έστω και αν χρειαστεί όλα τα υπόλοιπα να ρημαχθούν μέχρι τέλους. Δηλαδή ο κόσμος να χαλάσει, το ευρώ ΔΕΝ πληθωρίζεται, κάνοντας το ελκυστικό σε όσους αναζητούν ένα εναλλακτικό νόμισμα για να αντικαταστήσει το δολάριο (πχ αν εσείς ήσασταν ένας πετρελαιάς, σε τι θα θέλατε να πληρωθείτε: Σε δολάρια που συνεχώς πληθωρίζονται, ή σε ευρώ που δεν πληθωρίζονται, καθώς η ευρωζώνη θυσιάζει τους πάντες ώστε να διασώσει έτσι τις χρεωκοπημένες τράπεζες της ΧΩΡΙΣ να τυπώσει ευρώ;).

«Κούρεμα» ακόμα και σε καταθέσεις κάτω από 100.000 ευρώ

Υποψήφιες για «κούρεμα» (έστω και τελευταίες στην σειρά) είναι οι -μέχρι σήμερα- εγγυημένες καταθέσεις κάτω από 100.000 ευρώ σε τράπεζες που καταρρέουν, σύμφωνα με το τελευταίο προσχέδιο του σχεδίου οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τις «εκ των έσω» διασώσεις τραπεζών (bail-in). Κατά την WSJ, το κείμενο κινείται σε σκληρότερη γραμμή από τα προηγούμενα: Όχι μόνο βάζει τις καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ στην σειρά για haircut (παρά τις διαβεβαιώσεις ότι θα μείνουν στο απυρόβλητο), αλλά και διευρύνει την λίστα των στοιχείων ενεργητικού των τραπεζών που θα «κουρεύονται».

Επίσης, κατηγοριοποιεί και τις καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, επιφυλάσσοντας ευνοϊκότερη μεταχείριση στους ιδιώτες και τις μικρές επιχειρήσεις που θα κουρεύονται μόνο ύστερα από τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους senior ομολογιούχους.

Και για να μη μπορεί μια κυβέρνηση να βάλει κανά βέτο, όπως (τάχα) πήγε να βάλει η Κύπρος:

Bloomberg: Τον έλεγχο της εκκαθάρισης των προβληματικών τραπεζών της Ευρωζώνης επιδιώκει η Ε.Ε.

Από το έγγραφο αυτό, το οποίο είναι σε γνώση του πρακτορείου, προκύπτει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρόκειται να προτείνει την αφαίρεση από τις χώρες-μέλη της αρμοδιότητας λήψης των αποφάσεων για την επιβολή ζημιών στους πιστωτές των τραπεζών τους που έχουν πληγεί από την κρίση καθώς και άλλων μέτρων για την αποφυγή μίας άτακτης κατάρρευσής τους. Το σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία ενός «νέου κεντρικού φορέα για την εκκαθάριση» των τραπεζών, αλλά σημειώνει ότι οι τελικές αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται από την ίδια την Επιτροπή.

Το Συμβούλιο θα αποτελείται κυρίως από μέλη που θα ορίζουν η Επιτροπή και η ΕΚΤ, με μικρό μόνο αριθμό εκπροσώπων από τις χώρες. Οι εκπρόσωποι των εθνικών ρυθμιστικών αρχών θα συμμετέχουν σε ένα ευρύτερο Συμβούλιο —εκτός αυτού για τις καθημερινές αποφάσεις— που θα μπορεί να «επιβλέπει και να αποφασίζει για γενικά θέματα που σχετίζονται με την εσωτερική λειτουργία του φορέα». Ο εκπρόσωπος της εθνικής ρυθμιστικής αρχής μίας προβληματικής τράπεζας θα έχει «κατάλληλη ανάμειξη» στη λήψη των αποφάσεων, «χωρίς ωστόσο να έχουν δικαίωμα βέτο για τις αποφάσεις», αναφέρεται στο έγγραφο.

Άντε να δούμε και λίγο από Ιαπωνία, όπου το γιεν πέφτει, μιας και το κράτος το τυπώνει με τη σέσουλα, και μεταξύ σοβαρού και αστείου, η Apple (αλλά και άλλες εταιρίες) αποφάσισε να αυξήσει την τιμή του Ipad στην Ιαπωνία κατά 16%, μιας και το γιεν πλέον δεν αξίζει και τόσο όσο άξιζε πριν. Ακόμα βέβαια καλά είμαστε, στο μέλλον το γιεν θα αξίζει ΠΟΛΥ λιγότερο.

Προς το παρόν, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεση της...να ληστέψει ακόμα περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων, αρπάζοντας τις εισφορές των εργατών προκειμένου να χρηματοδοτήσει τον κρατικό προϋπολογισμό, σχέδια "ανάπτυξης", το χρηματιστήριο και γενικά να χρηματοδοτήσει τα πάντα ώστε να δώσει μία ακόμα παράταση ζωής και να μην καταρρεύσουν.

Η εκτύπωση γιεν σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ στελέχη της UBS μιλούν ανοιχτά πλέον για το τι θα γίνει αν οι επενδυτές πάψουν να πιστεύουν ότι η Ιαπωνία είναι σε θέση να τους αποπληρώσει και σταματήσουν να επενδύουν σε αυτή. Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας ετοιμάζεται να αρπάξει ότι μπορεί από μια αποίκηση της Αφρικής, ενώ ο λαός της Ιαπωνίας βγήκε μαζικά στους δρόμους ζητώντας να ΜΗΝ ξαναλειτουργήσουν οι πυρηνικοί αντιδραστήρες. Βέβαια, αν δε λειτουργήσουν η Ιαπωνία πού θα βρει λεφτά για να εισάγει πετρέλαιο; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, αν και η Ιαπωνική κυβέρνηση έχει πάρει την ξεκάθαρη απόφαση να τυπώσει γιεν "μέχρι τέλους", και "όσο αντέξει".

Αν δεν έχετε κουραστεί μέχρι τώρα (μάλλον απίθανο πάντως:-) ), σας προτείνω και αυτή την ανάλυση, που είναι λιγάκι τεχνική σε κάποια σημεία, αλλά περιγράφει με στοιχεία την κατάσταση στην Ιαπωνία, και όχι μόνο, και έχει τίτλο "The World's Central Bankers Have Gone Insane — Especially Japan's". Δεν είναι τρελοί βέβαια οι κεντρικοί τραπεζίτες, απλά προσπαθούν να σώσουν τους εαυτούς τους και την τάξη τους, τυπώνοντας χρήμα για τις χρεωκοπημένες τράπεζες, και ρημάζοντας όλους τους υπόλοιπους.

Την ίδια ώρα, για να μην ξεχνιόμαστε, η ζήτηση για χρυσό σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ ο paper gold πλέον ΔΕΝ έχει την ίδια ζήτηση (κάθε άλλο), φανερώνοντας έτσι ότι οι επενδυτές έχουν αρχίζει να τα ξεχωρίζουν αυτά τα δύο - άλλο πράγμα ο πραγματικός χρυσός, άλλο πράγμα η πίστωση χρυσού (paper gold).