Μετά την επιστράτευση τι;

 

 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 25 Ιανουαρίου 2013
 http://topontiki.gr

Δημήτρης Μηλάκας

Την επιστράτευση των εργαζομένων στα «Μέσα Σταθερής Τροχιάς» μπορεί να την δει  κανείς  με δύο τρόπους. Είτε  ως επίδειξη πυγμής και αποφασιστικότητας  της κυβέρνησης, είτε ως εντατική κατανάλωση  από μέρους της, των απαραίτητων για τη νομιμοποίηση της, αποθεμάτων  κοινωνικής συναίνεσης. Προφανώς, οι κυβερνώντες προτιμούν να προβάλλουν  την πρώτη  εκδοχή. Η πραγματικότητα, ωστόσο, διαμαρτύρεται…

Στην αποτύπωση  της πραγματικότητας συμβάλλουν αποφασιστικά οι μηχανισμοί χειραγώγησης, ωστόσο η διαμόρφωσή της συντελείται αντικειμενικά και προκύπτει από αυτό το οποίο βιώνουν οι άνθρωποι, η κοινωνία.

Με άλλα λόγια το σύνολο των εργαζομένων (και άνεργων) στη χώρα είναι σήμερα κατά πολύ περισσότερο προετοιμασμένο για να αποφύγει τις παγίδες του κοινωνικού αυτοματισμού που τόσο ξεδιάντροπα χρησιμοποιεί η εξουσία στρέφοντας τη μια ομάδα εργαζομένων εναντίον της άλλης. Σήμερα, δυο χρόνια συνεχών αντεργατικών επελάσεων, είναι προφανές ότι το κόλπο του κοινωνικού αυτοματισμού δεν πιάνει. Και πώς να πιάσει; Σήμερα δεν υπάρχει εργαζόμενος που να μην αντιλαμβάνεται ότι αν δεν έχει έρθει, έρχεται η σειρά του…

Καθώς λοιπόν το κόλπο του κοινωνικού αυτοματισμού εξαντλεί την αποτελεσματικότητά του η κυβέρνηση αναγκαστικά οδηγείται σε αυτό που η νεοφιλελεύθερη και (άκρο)δεξιά της νοοτροπία της επιβάλλουν: Την πυγμή!

Όμως στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου_ Κουβέλη μόνο ως καρικατούρα μπορεί να αποτυπωθεί και όχι ως κυβέρνηση με πυγμή. Αν διέθετε πυγμή αυτή θα έπρεπε κατ αρχήν να την αισθανθούν οι τοκογλύφοι δανειστές. Αν διέθεταν πυγμή αυτή θα έπρεπε να γίνει πράξη στην τήρηση των προεκλογικών υποσχέσεων των τριών κομμάτων που κυβερνούν περί επαναδιαπραγμάτευσης και μη επιβολής νέων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις.

Είναι προφανές, ότι οι κυβερνητικοί (συν)εταίροι δεν έχουν πυγμή, αλλά μαλακοί σαν βούτυρο λιώνουν όταν στέκονται μπροστά στον Σόιμπλε, και τους λοιπούς τοκογλύφους δανειστές.

Σκληροί το παίζουν εντός, όπου νομίζουν ότι τους παίρνει. Ξεχνούν όμως ότι η εξουσία τους απορρέει από την λαική ψήφο και όχι από τα χτυπήματα στην πλάτη και τα μπράβο από την  Μέρκελ. Ξεχνούν ότι χωρίς μια ελάχιστη κοινωνική συναίνεση, την εξουσία τους μπορούν να την επιβάλλουν μόνο με διατάγματα, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, επιστρατεύσεις, και , τελικά,  επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης… Αυτό είναι άραγε το επόμενο βήμα της τρικολόρε διακυβέρνησής μας από τους ανθρώπους των δανειστών;