ΔΕΥΤΕΡΑ, 7 Ιανουαρίου 2013
Η εργασία δεν είναι δικαίωμα. Η επιλογή της δεν αποτελεί, ούτε καν σε μια... ελεύθερη οικονομία, δυνατότητα του ατόμου ώστε να βελτιώσει την οικονομική και κοινωνική του θέση. Είναι απλώς υποχρεωτική!
Η εργασία δεν είναι δικαίωμα. Η επιλογή της δεν αποτελεί, ούτε καν σε μια... ελεύθερη οικονομία, δυνατότητα του ατόμου ώστε να βελτιώσει την οικονομική και κοινωνική του θέση. Είναι απλώς υποχρεωτική!
Η υποχρεωτική (!) εργασία, μάλιστα, είναι ένα μέσον για
να βελτιωθούν τα οικονομικά του κράτους, αλλά και των επιχειρήσεων, οι
οποίες θα μπορούν να ανακάμψουν εάν διαθέτουν εργάτες ή υπαλλήλους δωρεάν.
Άλλωστε τι είναι προτιμότερο; Να είσαι άνεργος ή να δουλεύεις, έστω και
δωρεάν; Οι αντιλήψεις αυτού του είδους – και οι εκβιασμοί αυτού του
είδους – ταιριάζουν, αναμφισβήτητα, σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Κι όμως, την ιδέα περί δωρεάν υποχρεωτικής εργασίας διατύπωσε αυτές τις μέρες ο κατ’ εξοχήν υπέρμαχος της «ελεύθερης» οικονομίας Πέτρος Δούκας, πρώην υφυπουργός της Ν.Δ. και στέλεχος πολλών και σημαντικών επιχειρήσεων, σε ένα «μανιφέστο» το οποίο δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του με τον «βαρύ» τίτλο: «Get Greece Back to Work. 90+ Προτάσεις για ένα Ελληνικό ΝΕW DEAL II». Στην πρότασή του αυτή ανέφερε, από την αρχή κιόλας:
«ΙΙ. ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "ΔΩΡΕΑΝ" ΕΡΓΑΣΙΑΣ // ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Όλοι οι άνεργοι να κληθούν να δουλέψουν όπου τους χρειάζεται η Πολιτεία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ο Ιδιωτικός Τομέας. Από το να μαζεύουν ελιές (χιλιάδες τόνοι παραμένουν αμάζευτες), ή άλλα αγροτικά προϊόντα, να καθαρίσουν τις παραλίες ή δρόμους, να φυτέψουν δένδρα, να κάνουν βοηθητικές εργασίες σε τεχνικά έργα.
Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες ή υπάλληλοι για 3 μήνες εντελώς δωρεάν! Γιατί λέω εντελώς δωρεάν; Γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες και δεν μπορούν να πληρώσουν! Απ’ την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό οι άνεργοι να ξετριφτούν, να μπούνε σε κάποια δράση, έστω και ταπεινή.
Παράλληλα, θα βγει και κάποιο επωφελές έργο. Το ένα θα ανατροφοδοτεί το άλλο! Η παραγωγή κάποιου έργου θα δημιουργήσει ευκαιρίες και ανάγκη και ζήτηση για περισσότερο έργο!».
Εκπληκτικό, αν μη τι άλλο...
Καταναγκασμός και ολοκληρωτισμός
Το παραπάνω «προσκλητήριο» δεν είναι τίποτε άλλο από μια κατ’ εξοχήν ολοκληρωτική άποψη για την εργασία, την οικονομία και την κοινωνία. Μήπως λοιπόν είναι αντιφατικό να εκφέρεται από έναν εκφραστή της «ελεύθερης» οικονομίας; Ίσως όχι, όπως θα δούμε παρακάτω.
Κατ’ αρχάς ο πρώην υπουργός κάνει λόγο για «ταξιαρχίες εργασίας» προσδίδοντας στρατιωτικό χαρακτήρα στην οργάνωση του εγχειρήματος και παραπέμποντας ευθέως:
● Στα σοβιετικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας ή γκουλάγκ, όνομα το οποίο έλαβαν από την Αρχή που επόπτευε τα εν λόγω στρατόπεδα. Σύμφωνα δε με τη Wikipedia, «Η ρωσική λέξη "ГУЛАГ" είναι αρκτικόλεξο των λέξεων Главное Управление исправительно-трудовых ЛАГерей ОГПУ [Γενική Διεύθυνση Αναμορφωτικών Στρατοπέδων Εργασίας και Αποικιών του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών NKVD]».
● Στην καταναγκαστική εργασία, που αποτέλεσε το πρόσχημα του ναζισμού για το ολοκαύτωμα. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν και... στρατόπεδα εργασίας. Εξ ου και το περίφημο «Arbeit macht frei» («Η εργασία απελευθερώνει») στην είσοδο του Άουσβιτς.
Ή πληρώνεις ή επιστρατεύεσαι!
Ο απολύτως συναφής όρος «τάγματα εργασίας», όμως, δυστυχώς για τον τεχνοκράτη πρώην υπουργό, ο οποίος ευαγγελίστηκε τις «ταξιαρχίες εργασίας», έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από την Τουρκία για να ονομάσει ανάλογες «ταξιαρχίες», τις οποίες χρησιμοποίησε προκειμένου να εξοβελίσει τις μειονότητες που ζούσαν στο έδαφός της. Δηλαδή με στόχο την οικονομική – και εν συνεχεία φυσική – εξόντωση, μεταξύ άλλων, και των Ελλήνων στη «φίλη και γείτονα».
Ας δούμε πώς επιχειρήθηκε αυτό, με οδηγό ένα δημοσίευμα των «Νέων» στις 21 Νοεμβρίου 2011, με τίτλο: «Δεν έχεις να πληρώσεις; Στα τάγματα εργασίας!». Διαβάζουμε στον πρόλογο:
«Χρωστούσες τον φόρο περιουσίας και δεν μπορούσες να τον εξοφλήσεις, ακόμη κι αν ξεπουλούσες όλη την περιουσία σου; Έπαιρνες τον δρόμο για τα βάθη της Ανατολίας, για να ξεπληρώσεις δουλεύοντας σε απάνθρωπες συνθήκες. Μια έρευνα φωτίζει τον τρόπο με τον οποίο εξοβελίστηκαν η ελληνική, η αρμενική και η εβραϊκή αστική τάξη της Πόλης το 1943.
Απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, αδικίες, καταναγκαστικές πορείες, θάνατος, πρόχειροι ενταφιασμοί... Είναι μερικά μόνο από τα γεγονότα που καταγράφει με απόγνωση ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου στις σελίδες του ημερολογίου του».
Και συνεχίζει το δημοσίευμα, στο οποίο μπορεί κάποιος να βρει, εκτός από το είδος του διωγμού μέσω των στρατοπέδων εργασίας, εκπληκτικές αναλογίες με τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα. Από τις «αιτίες» των οικονομικών διώξεων και τα πανομοιότυπα μέτρα έως την ακραία μεροληψία στην επιβολή των φόρων:
«"Πήγαμε και πλυθήκαμε στο προσωρινό χαμάμ που έφτιαξε ο Αγκόπ στους πρόποδες του Κοπ. Το σώμα μας – για πρώτη φορά, ύστερα από επτά μήνες – ερχόταν σε επαφή με το νερό" γράφει στις 29 Ιουνίου του 1943. Λίγες ημέρες ενωρίτερα δε, στις 25 Ιουνίου, δεν κρύβει την πικρία του και σημειώνει: "Στις εφημερίδες που ήρθαν σήμερα, ο Χουσεΐν Τζαχίτ γράφει πως ‘οι μειονοτικοί εξορίστηκαν λόγω έλλειψης χρημάτων, όμως οι οικογένειές τους ζουν σαν μεγιστάνες στα νησιά και τα κέντρα διασκέδασης’. Είθε κι εκείνοι να πάθουν χειρότερα από μας, τότε μόνο θα καταλάβουν».
Ποιες ήταν οι αιτίες όμως που επέβαλαν τον σκληρό αυτόν φόρο στους μειονοτικούς πληθυσμούς;
"Η ανάγκη για εκτουρκισμό της οικονομίας" εξηγεί στο ντοκιμαντέρ – στο οποίο παρουσιάζονται δημοσιεύματα του τουρκικού και ελληνικού Τύπου σχετικά με το θέμα – ο διακεκριμένος τούρκος ιστορικός Ριφάτ Μπαλί. Με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την επίδραση των Ναζί, το αντιμειονοτικό συναίσθημα που καλλιεργείται στην Τουρκία κορυφώνεται. Το 1941 αρχίζει η επιστράτευση των ‘20 ηλικιών’.
Οι μη μουσουλμάνοι άνδρες μεταξύ 25-45 ετών αποστέλλονται στα βάθη της Μικράς Ασίας σε ειδικά στρατόπεδα εργασίας, όπου εργάζονται κάτω από σκληρές συνθήκες για την κατασκευή δημόσιων έργων. Λίγα χρόνια ενωρίτερα – το 1934 – με νόμο όλοι οι πολίτες της χώρας υποχρεούνται να αποκτήσουν τουρκόφωνα επίθετα και επιβάλλεται η αποκλειστική χρήση της τουρκικής γλώσσας στον δημόσιο βίο.
"Η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης και η άνοδος του ναζισμού οδηγούν κυβέρνηση και Τύπο να υιοθετήσουν μια πιο επιθετική στάση απέναντι στις μειονότητες, απόρροια της οποίας είναι ο ληστρικός αυτός φόρος" επισημαίνει η ιστορικός Ειρήνη Σαρίογλου.
"Αρχικός στόχος ήταν ο περιορισμός των ελλειμμάτων και η μείωση του υψηλού πληθωρισμού. Ωστόσο λίγο πριν από την ψήφιση του νόμου η κυβέρνηση διεξάγει εμπιστευτική έρευνα σχετικά με την επιχειρηματική δραστηριότητα των μειονοτικών, με απώτερο σκοπό την ολοκληρωτική εξαφάνισή τους από την αγορά.
Έτσι ο νόμος φόρου περιουσίας εφαρμόζεται με κραυγαλέα μεροληπτικότητα και υπερβολή εις βάρος του μη μουσουλμανικού στοιχείου. Έτσι οι μουσουλμάνοι Τούρκοι πολίτες κατέβαλαν συμβολικό φόρο, την ώρα που οι μειονοτικοί φορολογήθηκαν έως και δέκα φορές παραπάνω από τους αμιγώς τουρκικής - μουσουλμανικής καταγωγής".
"Ο στόχος δεν επιτυγχάνεται. Δεν δημιουργήθηκε τελικά μουσουλμανική αστική τάξη" εκτιμά ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά Αγιάν Ακτάρ, ο οποίος παραδέχεται πως το βαρλίκι ήταν μια κίνηση εθνικιστική "που προκάλεσε αρρωστημένες καταστάσεις".
Αντίθετη γνώμη όμως εκφράζει η Ειρήνη Σαρίογλου, που υποστηρίζει πως "οι Τούρκοι αγόραζαν ολόκληρες εμπορικές στοές σε εξευτελιστικές τιμές. Η οικογένεια Κοτς (σ.σ.: μία από τις πλουσιότερες της Τουρκίας) απέκτησε μεγάλη περιουσία εκείνη την περίοδο.
Η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει τον Σεπτέμβριο του 1943 όταν ο ανταποκριτής των New York Times στην Τουρκία δημοσιεύει μια σειρά άρθρων για τα εργατικά τάγματα. Η διεθνής εικόνα της χώρας αμαυρώνεται. Τον Δεκέμβριο του 1943 επιτρέπεται στους εξόριστους να επιστρέψουν στις εστίες τους – ύστερα από έναν χρόνο κακουχιών – και ο νόμος καταργείται τον Μάρτιο του 1944.
Ωστόσο τουλάχιστον 21 άτομα εικάζεται πως πέθαναν στην εξορία, γεγονός όχι απίθανο, αν σκεφτεί κάποιος όσα γράφει ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου στις 13 Αυγούστου: "Καθώς δουλεύαμε, οι επικεφαλής μας για παραπάνω τυραννία διέταξαν την αποστολή της Ερζουρούμ να πάει για ανεφοδιασμό τροφίμων. Πήγαινε - έλα πέντε ώρες. Πήγαν υπό την επιτήρηση των δεκανέων με τα καμουτσίκια".
Ο νόμος άλλωστε όριζε να μην αποστέλλονται στην εξορία οι άρρωστοι και οι άνω των 55 ετών υπόχρεοι, εντούτοις εκτοπίστηκαν πολλοί από αυτούς χωρίς να είναι γνωστό εάν και πότε θα επέστρεφαν στα σπίτια τους».
Παρεμπιπτόντως, το όνομα Κοτς, της οικογένειας που φέρεται, κατά την ιστορικό Ειρήνη Σαρίογλου στο ανωτέρω δημοσίευμα των «Νέων», να πλούτισε στη διάρκεια του οικονομικού διωγμού των Ελλήνων και των άλλων μειονοτήτων της Τουρκίας, θυμίζει άραγε κάτι στα μέλη της κυβέρνησης Μητσοτάκη και, κατά συνέπεια, στον υφυπουργό Οικονομικών εκείνης της κυβέρνησης; Στο πλαίσιο της πολιτικής περί ελληνοτουρκικής προσέγγισης, εννοείται...
Η σύγχρονη δουλεία
Φυσικά, μετά τη δημοσιοποίηση της «πρότασης» Δούκα, πήραν... φωτιά το Ίντερνετ και τα μέσα διαδικτυακής πληροφόρησης και κοινωνικής δικτύωσης. Στο twitter μάλιστα δημιουργήθηκε πάραυτα λογαριασμός με τίτλο#taksiarxies_ergasias.
Το αποτέλεσμα ήταν ο πρώην υπουργός τριών κυβερνήσεων της Ν.Δ. να
παρέμβει στο αρχικό κείμενό του και να προβεί σε «διευκρινίσεις» -
«διορθώσεις»:
1. Ο τίτλος «Πρόγραμμα "Δωρεάν" Εργασίας // Ταξιαρχίες Εργασίας» έγινε: «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "Εθελοντικής Εργασίας / Δωρεάν" (Για τους εργοδότες) // Πανστρατιά για την Εργασία». Με τον τρόπο αυτόν:
● Η «"δωρεάν" εργασία» μετατράπηκε σε «"εθελοντική εργασία / δωρεάν" (για τους εργοδότες)». Για κάποιον ανεξήγητο λόγο το πρόβλημα της ανεργίας την εποχή των μνημονίων θεωρείται ζήτημα... εθελοντισμού!
● Οι «ταξιαρχίες εργασίας» μετατράπηκαν σε «πανστρατιά για την εργασία». Με τη διαφορά ότι η «πανστρατιά» εξακολουθεί να αφορά αποκλειστικά τον... εθελοντισμό των ανέργων.
2. Στο σημείο όπου προτείνει «όλοι οι άνεργοι να κληθούν να δουλέψουν όπου τους χρειάζεται η Πολιτεία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ο Ιδιωτικός Τομέας. Από το να μαζεύουν ελιές (χιλιάδες τόνοι παραμένουν αμάζευτες), ή άλλα αγροτικά προϊόντα, να καθαρίσουν τις παραλίες ή δρόμους, να φυτέψουν δένδρα, να κάνουν βοηθητικές εργασίες σε τεχνικά έργα», προστίθενται ακόμη «μαγαζιά, συνεργεία, επιχειρήσεις, ανάλογα με την ηλικία, τις δεξιότητες, την έφεση και την όρεξη του καθενός».
Προφανώς, ο Π.Δ. θεωρεί πως με την προσθήκη της «έφεσης» και της «όρεξης του καθενός» αίρεται ο καταναγκασμός και τεκμηριώνονται ο «εθελοντισμός» και η... «πανστρατιά». Φοβερό...
3. Το άλλο επίμαχο απόσπασμα της «πρότασης» έλεγε:
«Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες, ή υπάλληλοι για 3 μήνες εντελώς δωρεάν! Γιατί λέω εντελώς δωρεάν; Γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες και δεν μπορούν να πληρώσουν! Απ’ την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό οι άνεργοι να ξετριφτούν, να μπούνε σε κάποια δράση, έστω και ταπεινή».
Και αυτό διορθώνεται με την προσθήκη «διευκρινίσεων» (με μαύρα στοιχεία):
«Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες, ή υπάλληλοι για 3 μήνες χωρίς επιβάρυνση (για τις επιχειρήσεις, κ.λπ.). Γιατί λέω χωρίς επιπλέον κόστος (για τους εργοδότες) / (Το Δημόσιο, εκτός από το επίδομα ανεργίας θα πληρώνει και ειδικό επιμίσθιο, ανάλογα με τις οικονομικές του δυνατότητες).
Γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες και δεν μπορούν να πληρώσουν! Απ’ την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό οι άνεργοι με την εθελοντική εργασία να ξετριφτούν, να μπούνε σε κάποια δράση, έστω και ταπεινή. Να έρθουν σε επαφή με τους αυριανούς εργοδότες».
Δηλαδή η ουσία της «πρότασης» παραμένει αναλλοίωτη και μετά τις «προσθήκες», «διευκρινίσεις» κ.λπ.:
● Έτσι ή αλλιώς οι άνεργοι πρέπει να κληθούν να δουλέψουν τζάμπα για τους ιδιώτες.
● Το Δημόσιο, το οποίο θα διώξει συνολικά, κατ’ απαίτηση της τρόικας, 150.000 υπαλλήλους του έως το 2015, θα τους αντικαταστήσει με τους ανέργους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα πληρώνοντας επίδομα ανεργίας και... επιμίσθιο, ανάλογα με κάποιες δυνατότητες, τις οποίες υποτίθεται ότι δεν έχει – και γι’ αυτό απολύει δεκάδες χιλιάδες. Εκπληκτικό!
● Και η αποκάλυψη: Οι καταναγκασμένοι «εθελοντές» δεν θα πάνε να δουλέψουν τζάμπα απλώς και μόνο για να αυξήσουν τα κέρδη των όποιων και όσων επιχειρηματιών. Όχι, βρε κουτοί: Θα πάνε να δουλέψουν τζάμπα για «να έρθουν σε επαφή με τους αυριανούς εργοδότες». Διότι τη σήμερον καμιά «επαφή» δεν γίνεται αν δεν δουλέψεις τζάμπα ένα τρίμηνο, ώστε να κριθείς ανεπαρκής, να αντικατασταθείς πριν τελειώσει και ο επόμενος σαν εσένα να πάρει τη θέση σου. Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με την «υπό δοκιμή εργασία».
Μπορεί λοιπόν ο υπουργός να θεωρεί ότι με τις παρεμβάσεις του «διόρθωσε» την πρότασή του, αλλά μάλλον... ατύχησε. Για την πληρέστερη δε κατανόησή της, δεν έχετε παρά να κάνετε «κλικ» και να διαβάσετε τα παρακάτω κείμενα, των οποίων η έκταση δεν επιτρέπει να τα παραθέσουμε, έστω, υπό μορφήν αποσπασμάτων. Αφορούν την εφαρμογή που έχει ήδη βρει στις μέρες μας ο καταναγκασμός σε εργασία σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, παρεμπιπτόντως και αυτή υπό την επιτήρηση του ΔΝΤ, την Ουγγαρία:
● Ουγγαρία (Μέρος Α) και στρατόπεδα για... ανέργους!
● Ουγγαρία (Μέρος Β): Η καταναγκαστική εργασία των Ρομά
● Τα σύγχρονα «γκουλάγκ» στην εποχή του ΔΝΤ
Όσο για την Ελλάδα, μην ανησυχείτε. Με λίγον ακόμη «καλλωπισμό», αυτές οι υπέροχες ιδέες, οι οποίες ήδη διατυπώνονται, θα βρουν και τη θέσμισή τους. Λίγη υπομονή. Άλλωστε πόση πιστεύετε ότι είναι η απόσταση που χωρίζει τα στρατόπεδα εργασίας της Ουγγαρίας από την είδηση ότι το μεγαλύτερο μέρος των προσλήψεων αφορά πλέον μισθούς των 300 ευρώ;
Υπ’ αυτήν την έννοια ίσως η «πρόταση» Δούκα θα πρέπει να εκτιμηθεί με πολύ πιο θετική διάθεση, καθώς... «κόβει δρόμο». Φέρνοντας την κοινωνία στον «πάτο», ύστερα από τον οποίο θα αρχίσει η ανάπτυξη που υπόσχονται η συγκυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, γλιτώνει την Ελλάδα από τζάμπα βάσανα, ίσως και πολλών χρόνων.
Όχι, η τελευταία παρατήρηση δεν αποτελεί ειρωνεία. Απλώς απηχεί το «πνεύμα» και τα επιχειρήματα που κοσμούν τη συνολική «πρότασή» του, την οποία, αν έχετε το κουράγιο, προτείνουμε να διαβάσετε ολόκληρη...
Κι όμως, την ιδέα περί δωρεάν υποχρεωτικής εργασίας διατύπωσε αυτές τις μέρες ο κατ’ εξοχήν υπέρμαχος της «ελεύθερης» οικονομίας Πέτρος Δούκας, πρώην υφυπουργός της Ν.Δ. και στέλεχος πολλών και σημαντικών επιχειρήσεων, σε ένα «μανιφέστο» το οποίο δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του με τον «βαρύ» τίτλο: «Get Greece Back to Work. 90+ Προτάσεις για ένα Ελληνικό ΝΕW DEAL II». Στην πρότασή του αυτή ανέφερε, από την αρχή κιόλας:
«ΙΙ. ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "ΔΩΡΕΑΝ" ΕΡΓΑΣΙΑΣ // ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Όλοι οι άνεργοι να κληθούν να δουλέψουν όπου τους χρειάζεται η Πολιτεία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ο Ιδιωτικός Τομέας. Από το να μαζεύουν ελιές (χιλιάδες τόνοι παραμένουν αμάζευτες), ή άλλα αγροτικά προϊόντα, να καθαρίσουν τις παραλίες ή δρόμους, να φυτέψουν δένδρα, να κάνουν βοηθητικές εργασίες σε τεχνικά έργα.
Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες ή υπάλληλοι για 3 μήνες εντελώς δωρεάν! Γιατί λέω εντελώς δωρεάν; Γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες και δεν μπορούν να πληρώσουν! Απ’ την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό οι άνεργοι να ξετριφτούν, να μπούνε σε κάποια δράση, έστω και ταπεινή.
Παράλληλα, θα βγει και κάποιο επωφελές έργο. Το ένα θα ανατροφοδοτεί το άλλο! Η παραγωγή κάποιου έργου θα δημιουργήσει ευκαιρίες και ανάγκη και ζήτηση για περισσότερο έργο!».
Εκπληκτικό, αν μη τι άλλο...
Καταναγκασμός και ολοκληρωτισμός
Το παραπάνω «προσκλητήριο» δεν είναι τίποτε άλλο από μια κατ’ εξοχήν ολοκληρωτική άποψη για την εργασία, την οικονομία και την κοινωνία. Μήπως λοιπόν είναι αντιφατικό να εκφέρεται από έναν εκφραστή της «ελεύθερης» οικονομίας; Ίσως όχι, όπως θα δούμε παρακάτω.
Κατ’ αρχάς ο πρώην υπουργός κάνει λόγο για «ταξιαρχίες εργασίας» προσδίδοντας στρατιωτικό χαρακτήρα στην οργάνωση του εγχειρήματος και παραπέμποντας ευθέως:
● Στα σοβιετικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας ή γκουλάγκ, όνομα το οποίο έλαβαν από την Αρχή που επόπτευε τα εν λόγω στρατόπεδα. Σύμφωνα δε με τη Wikipedia, «Η ρωσική λέξη "ГУЛАГ" είναι αρκτικόλεξο των λέξεων Главное Управление исправительно-трудовых ЛАГерей ОГПУ [Γενική Διεύθυνση Αναμορφωτικών Στρατοπέδων Εργασίας και Αποικιών του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών NKVD]».
● Στην καταναγκαστική εργασία, που αποτέλεσε το πρόσχημα του ναζισμού για το ολοκαύτωμα. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν και... στρατόπεδα εργασίας. Εξ ου και το περίφημο «Arbeit macht frei» («Η εργασία απελευθερώνει») στην είσοδο του Άουσβιτς.
Ή πληρώνεις ή επιστρατεύεσαι!
Ο απολύτως συναφής όρος «τάγματα εργασίας», όμως, δυστυχώς για τον τεχνοκράτη πρώην υπουργό, ο οποίος ευαγγελίστηκε τις «ταξιαρχίες εργασίας», έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από την Τουρκία για να ονομάσει ανάλογες «ταξιαρχίες», τις οποίες χρησιμοποίησε προκειμένου να εξοβελίσει τις μειονότητες που ζούσαν στο έδαφός της. Δηλαδή με στόχο την οικονομική – και εν συνεχεία φυσική – εξόντωση, μεταξύ άλλων, και των Ελλήνων στη «φίλη και γείτονα».
Ας δούμε πώς επιχειρήθηκε αυτό, με οδηγό ένα δημοσίευμα των «Νέων» στις 21 Νοεμβρίου 2011, με τίτλο: «Δεν έχεις να πληρώσεις; Στα τάγματα εργασίας!». Διαβάζουμε στον πρόλογο:
«Χρωστούσες τον φόρο περιουσίας και δεν μπορούσες να τον εξοφλήσεις, ακόμη κι αν ξεπουλούσες όλη την περιουσία σου; Έπαιρνες τον δρόμο για τα βάθη της Ανατολίας, για να ξεπληρώσεις δουλεύοντας σε απάνθρωπες συνθήκες. Μια έρευνα φωτίζει τον τρόπο με τον οποίο εξοβελίστηκαν η ελληνική, η αρμενική και η εβραϊκή αστική τάξη της Πόλης το 1943.
Απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, αδικίες, καταναγκαστικές πορείες, θάνατος, πρόχειροι ενταφιασμοί... Είναι μερικά μόνο από τα γεγονότα που καταγράφει με απόγνωση ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου στις σελίδες του ημερολογίου του».
Και συνεχίζει το δημοσίευμα, στο οποίο μπορεί κάποιος να βρει, εκτός από το είδος του διωγμού μέσω των στρατοπέδων εργασίας, εκπληκτικές αναλογίες με τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα. Από τις «αιτίες» των οικονομικών διώξεων και τα πανομοιότυπα μέτρα έως την ακραία μεροληψία στην επιβολή των φόρων:
«"Πήγαμε και πλυθήκαμε στο προσωρινό χαμάμ που έφτιαξε ο Αγκόπ στους πρόποδες του Κοπ. Το σώμα μας – για πρώτη φορά, ύστερα από επτά μήνες – ερχόταν σε επαφή με το νερό" γράφει στις 29 Ιουνίου του 1943. Λίγες ημέρες ενωρίτερα δε, στις 25 Ιουνίου, δεν κρύβει την πικρία του και σημειώνει: "Στις εφημερίδες που ήρθαν σήμερα, ο Χουσεΐν Τζαχίτ γράφει πως ‘οι μειονοτικοί εξορίστηκαν λόγω έλλειψης χρημάτων, όμως οι οικογένειές τους ζουν σαν μεγιστάνες στα νησιά και τα κέντρα διασκέδασης’. Είθε κι εκείνοι να πάθουν χειρότερα από μας, τότε μόνο θα καταλάβουν».
Ποιες ήταν οι αιτίες όμως που επέβαλαν τον σκληρό αυτόν φόρο στους μειονοτικούς πληθυσμούς;
"Η ανάγκη για εκτουρκισμό της οικονομίας" εξηγεί στο ντοκιμαντέρ – στο οποίο παρουσιάζονται δημοσιεύματα του τουρκικού και ελληνικού Τύπου σχετικά με το θέμα – ο διακεκριμένος τούρκος ιστορικός Ριφάτ Μπαλί. Με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την επίδραση των Ναζί, το αντιμειονοτικό συναίσθημα που καλλιεργείται στην Τουρκία κορυφώνεται. Το 1941 αρχίζει η επιστράτευση των ‘20 ηλικιών’.
Οι μη μουσουλμάνοι άνδρες μεταξύ 25-45 ετών αποστέλλονται στα βάθη της Μικράς Ασίας σε ειδικά στρατόπεδα εργασίας, όπου εργάζονται κάτω από σκληρές συνθήκες για την κατασκευή δημόσιων έργων. Λίγα χρόνια ενωρίτερα – το 1934 – με νόμο όλοι οι πολίτες της χώρας υποχρεούνται να αποκτήσουν τουρκόφωνα επίθετα και επιβάλλεται η αποκλειστική χρήση της τουρκικής γλώσσας στον δημόσιο βίο.
"Η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης και η άνοδος του ναζισμού οδηγούν κυβέρνηση και Τύπο να υιοθετήσουν μια πιο επιθετική στάση απέναντι στις μειονότητες, απόρροια της οποίας είναι ο ληστρικός αυτός φόρος" επισημαίνει η ιστορικός Ειρήνη Σαρίογλου.
"Αρχικός στόχος ήταν ο περιορισμός των ελλειμμάτων και η μείωση του υψηλού πληθωρισμού. Ωστόσο λίγο πριν από την ψήφιση του νόμου η κυβέρνηση διεξάγει εμπιστευτική έρευνα σχετικά με την επιχειρηματική δραστηριότητα των μειονοτικών, με απώτερο σκοπό την ολοκληρωτική εξαφάνισή τους από την αγορά.
Έτσι ο νόμος φόρου περιουσίας εφαρμόζεται με κραυγαλέα μεροληπτικότητα και υπερβολή εις βάρος του μη μουσουλμανικού στοιχείου. Έτσι οι μουσουλμάνοι Τούρκοι πολίτες κατέβαλαν συμβολικό φόρο, την ώρα που οι μειονοτικοί φορολογήθηκαν έως και δέκα φορές παραπάνω από τους αμιγώς τουρκικής - μουσουλμανικής καταγωγής".
"Ο στόχος δεν επιτυγχάνεται. Δεν δημιουργήθηκε τελικά μουσουλμανική αστική τάξη" εκτιμά ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά Αγιάν Ακτάρ, ο οποίος παραδέχεται πως το βαρλίκι ήταν μια κίνηση εθνικιστική "που προκάλεσε αρρωστημένες καταστάσεις".
Αντίθετη γνώμη όμως εκφράζει η Ειρήνη Σαρίογλου, που υποστηρίζει πως "οι Τούρκοι αγόραζαν ολόκληρες εμπορικές στοές σε εξευτελιστικές τιμές. Η οικογένεια Κοτς (σ.σ.: μία από τις πλουσιότερες της Τουρκίας) απέκτησε μεγάλη περιουσία εκείνη την περίοδο.
Η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει τον Σεπτέμβριο του 1943 όταν ο ανταποκριτής των New York Times στην Τουρκία δημοσιεύει μια σειρά άρθρων για τα εργατικά τάγματα. Η διεθνής εικόνα της χώρας αμαυρώνεται. Τον Δεκέμβριο του 1943 επιτρέπεται στους εξόριστους να επιστρέψουν στις εστίες τους – ύστερα από έναν χρόνο κακουχιών – και ο νόμος καταργείται τον Μάρτιο του 1944.
Ωστόσο τουλάχιστον 21 άτομα εικάζεται πως πέθαναν στην εξορία, γεγονός όχι απίθανο, αν σκεφτεί κάποιος όσα γράφει ο Κωνσταντίνος Κιουρκτσόγλου στις 13 Αυγούστου: "Καθώς δουλεύαμε, οι επικεφαλής μας για παραπάνω τυραννία διέταξαν την αποστολή της Ερζουρούμ να πάει για ανεφοδιασμό τροφίμων. Πήγαινε - έλα πέντε ώρες. Πήγαν υπό την επιτήρηση των δεκανέων με τα καμουτσίκια".
Ο νόμος άλλωστε όριζε να μην αποστέλλονται στην εξορία οι άρρωστοι και οι άνω των 55 ετών υπόχρεοι, εντούτοις εκτοπίστηκαν πολλοί από αυτούς χωρίς να είναι γνωστό εάν και πότε θα επέστρεφαν στα σπίτια τους».
Παρεμπιπτόντως, το όνομα Κοτς, της οικογένειας που φέρεται, κατά την ιστορικό Ειρήνη Σαρίογλου στο ανωτέρω δημοσίευμα των «Νέων», να πλούτισε στη διάρκεια του οικονομικού διωγμού των Ελλήνων και των άλλων μειονοτήτων της Τουρκίας, θυμίζει άραγε κάτι στα μέλη της κυβέρνησης Μητσοτάκη και, κατά συνέπεια, στον υφυπουργό Οικονομικών εκείνης της κυβέρνησης; Στο πλαίσιο της πολιτικής περί ελληνοτουρκικής προσέγγισης, εννοείται...
Η σύγχρονη δουλεία
Φυσικά, μετά τη δημοσιοποίηση της «πρότασης» Δούκα, πήραν... φωτιά το Ίντερνετ και τα μέσα διαδικτυακής πληροφόρησης και κοινωνικής δικτύωσης. Στο twitter μάλιστα δημιουργήθηκε πάραυτα λογαριασμός με τίτλο
1. Ο τίτλος «Πρόγραμμα "Δωρεάν" Εργασίας // Ταξιαρχίες Εργασίας» έγινε: «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "Εθελοντικής Εργασίας / Δωρεάν" (Για τους εργοδότες) // Πανστρατιά για την Εργασία». Με τον τρόπο αυτόν:
● Η «"δωρεάν" εργασία» μετατράπηκε σε «"εθελοντική εργασία / δωρεάν" (για τους εργοδότες)». Για κάποιον ανεξήγητο λόγο το πρόβλημα της ανεργίας την εποχή των μνημονίων θεωρείται ζήτημα... εθελοντισμού!
● Οι «ταξιαρχίες εργασίας» μετατράπηκαν σε «πανστρατιά για την εργασία». Με τη διαφορά ότι η «πανστρατιά» εξακολουθεί να αφορά αποκλειστικά τον... εθελοντισμό των ανέργων.
2. Στο σημείο όπου προτείνει «όλοι οι άνεργοι να κληθούν να δουλέψουν όπου τους χρειάζεται η Πολιτεία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ο Ιδιωτικός Τομέας. Από το να μαζεύουν ελιές (χιλιάδες τόνοι παραμένουν αμάζευτες), ή άλλα αγροτικά προϊόντα, να καθαρίσουν τις παραλίες ή δρόμους, να φυτέψουν δένδρα, να κάνουν βοηθητικές εργασίες σε τεχνικά έργα», προστίθενται ακόμη «μαγαζιά, συνεργεία, επιχειρήσεις, ανάλογα με την ηλικία, τις δεξιότητες, την έφεση και την όρεξη του καθενός».
Προφανώς, ο Π.Δ. θεωρεί πως με την προσθήκη της «έφεσης» και της «όρεξης του καθενός» αίρεται ο καταναγκασμός και τεκμηριώνονται ο «εθελοντισμός» και η... «πανστρατιά». Φοβερό...
3. Το άλλο επίμαχο απόσπασμα της «πρότασης» έλεγε:
«Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες, ή υπάλληλοι για 3 μήνες εντελώς δωρεάν! Γιατί λέω εντελώς δωρεάν; Γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες και δεν μπορούν να πληρώσουν! Απ’ την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό οι άνεργοι να ξετριφτούν, να μπούνε σε κάποια δράση, έστω και ταπεινή».
Και αυτό διορθώνεται με την προσθήκη «διευκρινίσεων» (με μαύρα στοιχεία):
«Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες, ή υπάλληλοι για 3 μήνες χωρίς επιβάρυνση (για τις επιχειρήσεις, κ.λπ.). Γιατί λέω χωρίς επιπλέον κόστος (για τους εργοδότες) / (Το Δημόσιο, εκτός από το επίδομα ανεργίας θα πληρώνει και ειδικό επιμίσθιο, ανάλογα με τις οικονομικές του δυνατότητες).
Γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες και δεν μπορούν να πληρώσουν! Απ’ την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό οι άνεργοι με την εθελοντική εργασία να ξετριφτούν, να μπούνε σε κάποια δράση, έστω και ταπεινή. Να έρθουν σε επαφή με τους αυριανούς εργοδότες».
Δηλαδή η ουσία της «πρότασης» παραμένει αναλλοίωτη και μετά τις «προσθήκες», «διευκρινίσεις» κ.λπ.:
● Έτσι ή αλλιώς οι άνεργοι πρέπει να κληθούν να δουλέψουν τζάμπα για τους ιδιώτες.
● Το Δημόσιο, το οποίο θα διώξει συνολικά, κατ’ απαίτηση της τρόικας, 150.000 υπαλλήλους του έως το 2015, θα τους αντικαταστήσει με τους ανέργους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα πληρώνοντας επίδομα ανεργίας και... επιμίσθιο, ανάλογα με κάποιες δυνατότητες, τις οποίες υποτίθεται ότι δεν έχει – και γι’ αυτό απολύει δεκάδες χιλιάδες. Εκπληκτικό!
● Και η αποκάλυψη: Οι καταναγκασμένοι «εθελοντές» δεν θα πάνε να δουλέψουν τζάμπα απλώς και μόνο για να αυξήσουν τα κέρδη των όποιων και όσων επιχειρηματιών. Όχι, βρε κουτοί: Θα πάνε να δουλέψουν τζάμπα για «να έρθουν σε επαφή με τους αυριανούς εργοδότες». Διότι τη σήμερον καμιά «επαφή» δεν γίνεται αν δεν δουλέψεις τζάμπα ένα τρίμηνο, ώστε να κριθείς ανεπαρκής, να αντικατασταθείς πριν τελειώσει και ο επόμενος σαν εσένα να πάρει τη θέση σου. Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με την «υπό δοκιμή εργασία».
Μπορεί λοιπόν ο υπουργός να θεωρεί ότι με τις παρεμβάσεις του «διόρθωσε» την πρότασή του, αλλά μάλλον... ατύχησε. Για την πληρέστερη δε κατανόησή της, δεν έχετε παρά να κάνετε «κλικ» και να διαβάσετε τα παρακάτω κείμενα, των οποίων η έκταση δεν επιτρέπει να τα παραθέσουμε, έστω, υπό μορφήν αποσπασμάτων. Αφορούν την εφαρμογή που έχει ήδη βρει στις μέρες μας ο καταναγκασμός σε εργασία σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, παρεμπιπτόντως και αυτή υπό την επιτήρηση του ΔΝΤ, την Ουγγαρία:
● Ουγγαρία (Μέρος Α) και στρατόπεδα για... ανέργους!
● Ουγγαρία (Μέρος Β): Η καταναγκαστική εργασία των Ρομά
● Τα σύγχρονα «γκουλάγκ» στην εποχή του ΔΝΤ
Όσο για την Ελλάδα, μην ανησυχείτε. Με λίγον ακόμη «καλλωπισμό», αυτές οι υπέροχες ιδέες, οι οποίες ήδη διατυπώνονται, θα βρουν και τη θέσμισή τους. Λίγη υπομονή. Άλλωστε πόση πιστεύετε ότι είναι η απόσταση που χωρίζει τα στρατόπεδα εργασίας της Ουγγαρίας από την είδηση ότι το μεγαλύτερο μέρος των προσλήψεων αφορά πλέον μισθούς των 300 ευρώ;
Υπ’ αυτήν την έννοια ίσως η «πρόταση» Δούκα θα πρέπει να εκτιμηθεί με πολύ πιο θετική διάθεση, καθώς... «κόβει δρόμο». Φέρνοντας την κοινωνία στον «πάτο», ύστερα από τον οποίο θα αρχίσει η ανάπτυξη που υπόσχονται η συγκυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, γλιτώνει την Ελλάδα από τζάμπα βάσανα, ίσως και πολλών χρόνων.
Όχι, η τελευταία παρατήρηση δεν αποτελεί ειρωνεία. Απλώς απηχεί το «πνεύμα» και τα επιχειρήματα που κοσμούν τη συνολική «πρότασή» του, την οποία, αν έχετε το κουράγιο, προτείνουμε να διαβάσετε ολόκληρη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου