Eπέμβαση των Γαλλο-γερμανών στο Μαλί

tometopo                                                          Της Αριάδνης Αλαβάνου                          Η ειδυλλιακή εικόνα μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιδιώκει ισχυρή διεθνή παρουσία με την οικονομική ευημερία έχει θρυμματιστεί εδώ και δεκαετίες, τουλάχιστον από τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία και μετά. Στην επιθετική δραστηριότητα των ευρωπαϊκών δυνάμεων, από κοινού με τους Αμερικανούς, στην Ασία, τη Μ. Ανατολή και την Αφρική, προστίθεται ένας νέος πόλεμος, αυτή τη φορά στο Μαλί, της Δυτικής Αφρικής, όπου από την περασμένη Παρασκευή έχουν αναπτυχθεί γαλλικά στρατεύματα και αεροπλάνα πλήττουν στόχους ισλαμιστών ανταρτών. Ο Φ. Ολάντ από το Ντουμπάι έθεσε το πλαίσιο μιας μακροχρόνιας στρατιωτικής εκστρατείας, κομμένης και ραμμένης στα μέτρα της χειμαζόμενης από την κρίση γαλλικής βιομηχανίας. Έτοιμοι να συμμετάσχουν πλήρως είναι και οι Γερμανοί, ίσως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το έδαφος έχει προετοιμαστεί και με σχετικές εκθέσεις του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εντάσσουν στο πολεμικό παιχνίδι όλη την Ε.Ε. Στην εποχή μας αφελείς είναι μόνο όσοι θέλουν να είναι και αρνούνται, σκόπιμα ή μη, να κάνουν μερικούς απλούς συνειρμούς. Ακούει κανείς τον Γάλλο πρόεδρο να λέει ότι στέλνει στρατό στο Μαλί για να εμποδίσει τους ισλαμιστές αντάρτες να καταλάβουν την πρωτεύουσα, ενώ ο ίδιος υποστηρίζει ομοϊδεάτες τους φανατικούς ισλαμιστές στη Συρία ακριβώς για να καταλάβουν την πρωτεύουσα. Ακούει να λέει ότι μάχεται για τη δημοκρατία στο Μαλί, αλλά στέλνει στρατό για να στηρίξει μια δικτατορία. Τα προσχήματα πάντα παίζουν ρόλο σε έναν πόλεμο – δίνουν τροφή στα δελτία ειδήσεων και αποτελούν τη βάση για την πλύση εγκεφάλου. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Το πρόσφατο πρόβλημα στο Μαλί έχει να κάνει με τις επιπτώσεις της νατοϊκής επέμβασης στη Λιβύη, το 2011. Η αποσύνθεση της χώρας διατάραξε τη συνολική ισορροπία στην περιοχή. Hδη από το 2011, οι κυβερνήσεις των γειτονικών χωρών είχαν προειδοποιήσει ότι οι ένοπλες ομάδες οι οποίες είχαν σχηματιστεί στη Λιβύη –ως επί το πλείστον με δυτική υποστήριξη-- και τα χιλιάδες όπλα που βρέθηκαν στα χέρια τους θα διαχέονταν, επηρεάζοντας την ευρύτερη πολιτική και στρατιωτική κατάσταση. Το βόρειο Μαλί, από την άλλη, μια εκτεταμένη περιοχή  αποτελούμενη από βουνά και τμήματα της ερήμου Σαχάρας, πάντα είχε αυτονομία από την κεντρική κυβέρνηση στο Μπαμάκο. Είναι ιδανικός τόπος για βάση επιχειρήσεων ενός συνασπισμού στρατιωτών Τουαρέγκ, που είχαν πολεμήσει με τον Καντάφι και έφυγαν μετά την πτώση του, και φανατικών ισλαμιστών που είχαν υπηρετήσει ως η κύρια δύναμη του ΝΑΤΟ μέσα στη Λιβύη και προμηθεύονται όπλα χτυπώντας εγκαταλελειμμένες λιβυκές αποθήκες. Αυτή η εξέλιξη έδωσε το πρόσχημα στο στρατό του Μαλί να ανατρέψει, τον Μάρτιο του 2012,την κυβέρνηση και να εγκαθιδρύσει δικτατορία. Έκτοτε υποτίθεται ότι έχει αποχωρήσει από την εξουσία, αλλά στην πράξη ανεβοκατεβάζει πρωθυπουργούς. Υποτίθεται ότι η Γαλλία, το πρώην αποικιακό αφεντικό της περιοχής, επιθυμεί σφοδρά να αποκαταστήσει την εδαφική ακεραιότητα του Μαλί, να πολεμήσει την τρομοκρατία και να εδραιώσει τη δημοκρατία. Στην πραγματικότητα, η τρέχουσα κατάσταση δίνει άλλη μια μεγάλη ευκαιρία να διεξαχθεί ένας νέος πόλεμος, να δαπανηθούν πολλά χρήματα των κρατικών προϋπολογισμών σε όπλα, να πουληθούν εξοπλισμοί σε γειτονικές χώρες και να εδραιώσουν περαιτέρω την παρουσία τους οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι ΗΠΑ σε μια περιοχή με πλούσιους πόρους, όπου τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί ως ισχυροί παίκτες η Κίνα και η Βραζιλία. Η γερμανική υποκρισία Είναι μεγάλη υποκρισία να δημοσιεύει το Der Spiegel online (16/1) άρθρο με τίτλο “Ο πόλεμος του Ολάντ”, για την επέμβαση γαλλικών στρατευμάτων στο Μαλί. Διότι, πρώτον η Γερμανία εξοπλίζει στρατιωτικά το Μαλί από το 2007 (όπως και την Γκάνα, την Υεμένη, τη Ναμίμπια και την Τανζανία) και από το 2009 έχει εγκαταστήσει στο Μαλί κέντρα εκπαίδευσης για μηχανικούς του στρατού και άλλες ειδικότητες (πηγή: infowar ). Δεύτερον, αρκετοί από τους αξιωματικούς που θα διοικούν τους στρατιώτες της αφρικανικής δύναμης που προβλέπεται να αναλάβει τη στήριξη του στρατού του Μαλί έναντι των ισλαμιστών ανταρτών έχουν εκπαιδευθεί και διατηρούν στενές επαφές με τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις, στο πλαίσιο ειδικού προγράμματος εξοπλισμού ξένων στρατευμάτων με την ονομασία AH-P (πηγή: ό.π.).Τρίτον, ΗΠΑ, Γαλλία και Γερμανία καταστρώνουν εδώ και μήνες σχέδια εισβολής σε αυτή την αφρικανική χώρα, με τη Γαλλία να έχει την πρωτοκαθεδρία. Προς το παρόν, εκτός από τις αεροπορικές επιδρομές, έχει στείλει 750 στρατιώτες, που θα ανέλθουν στις 2.500 τις αμέσως επόμενες ημέρες, καθώς και τεθωρακισμένα οχήματα. Αμερικανοί προσφέρουν στον τομέα των πληροφοριών,  Άγγλοι στη μεταφορά στρατευμάτων και εξοπλισμού. Στο σχεδιασμό περιλαμβάνεται επίσης η συγκρότηση δύναμης 3.300 στρατιωτών από την Μπουρκίνα Φάσο, τον Νίγηρα, τη Σενεγάλη, το Μπενίν, το Τόνγκο και την Ακτή Ελεφαντοστού που θα λειτουργούν ως “πληρεξούσιοι” των μεγάλων δυνάμεων και ως “φύλλο συκής”, εφόσον το σχετικό ψήφισμα του ΟΗΕ ορίζει ότι οι Αφρικανοί έχουν την ευθύνη των επιχειρήσεων. Στο Βερολίνο, πίσω από τις προσχηματικές αποστάσεις ή και το φόβο ότι η κυβέρνηση Ολάντ βάζει “ψηλά τον πήχη” και δημιουργεί ένα νέο Αφγανιστάν, όλες οι δυνάμεις συμφωνούν, ουσιαστικά, στην άμεση εμπλοκή της Γερμανίας στον πόλεμο του Μαλί. Γίνεται λόγος για την προετοιμασία ενός “μακροχρόνιου και δύσκολου πολέμου” (Der Spiegel online 16/1). Όπως γράφει το ίδιο περιοδικό, το Μαλί ήταν στην ατζέντα της Γερμανίας επί μήνες. Τον περασμένο Οκτώβριο η Α. Μέρκελ δήλωσε ότι θα υποστηρίξει μια κοινή ευρωπαϊκή αποστολή για την εκπαίδευση του στρατού. (Οι πάντες γνωρίζουν ότι όλες οι στρατιωτικές επεμβάσεις παρουσιάζονται αρχικά με τη μορφή αποστολής “εκπαιδευτών και συμβούλων”.) Ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Γκ. Βέστερβέλε , σύμφωνα πάλι με το Spiegel,δεν θέλει να επαναληφθεί η στάση που κράτησε η Γερμανία στη Λιβύη το 2011, όταν “δίστασε να συμμετάσχει ολόθυμα στις νατοϊκές επιχειρήσεις και περιθωριοποιήθηκε”. Ο εκπρόσωπος του Βέστερβέλε δήλωσε τη Δευτέρα (14/1) ότι η Γερμανία δεν θα “αφήσει τη Γαλλία μόνη της σ' αυτή τη δύσκολη κατάσταση”. Παρόλο που τονίζεται ότι οι Γερμανοί δεν επιθυμούν να στείλουν στρατό, οι δηλώσεις αφήνουν να εννοηθεί ότι δεν το αποκλείουν καθόλου. Ο Φ. Μίσφελντερ, υπεύθυνος επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής του κόμματος της Μέρκελ στην Μπούντεσταγκ, ανέφερε: “Η Γαλλία έχει την πολιτική μας υποστήριξη, αλλά πρέπει να ζυγίσουμε πολύ προσεκτικά τους κινδύνους που συνεπάγεται η ανάπτυξη δυνάμεων του στρατού”. Η κοινή γνώμη προετοιμάζεται προσεκτικά γι' αυτό το ενδεχόμενο. “Πόσο μακριά θα φτάσει η λογιστική υποστήριξη της Γερμανίας;” ρωτά το Spiegel. “Θα χρησιμοποιηθούν γερμανικά μεταγωγικά αεροσκάφη Transall για να μεταφέρουν αφρικανικά στρατεύματα ” ; Για να μη μείνουμε με την απορία, το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων μας πληροφορεί ότι, ναι, το Βερολίνο σχεδιάζει να προμηθεύσει τέσσερα Transall και ένα Airbus για να μεταφερθούν στρατιώτες αφρικανικών χωρών στο Μαλί. Η γερμανική αντιπολίτευση, από την άλλη, αφήνει το πεδίο πολεμικής εμπλοκής ανοιχτό. Ο Ρ. Μίτσενιχ, υπεύθυνος εξωτερικής πολιτικής του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, δεν αναφέρθηκε στις κινήσεις των στρατευμάτων, παρά μόνο ζήτησε να “αποσαφηνίσει η κυβέρνηση τις προθέσεις της, τις δυνατότητές της και τα αιτήματα που έχει δεχθεί”, προσθέτοντας ότι υπάρχουν ερωτήματα που άπτονται του διεθνούς δικαίου και πρέπει να απαντηθούν. Οι Πράσινοι, διά του κοινοβουλευτικού τους εκπροσώπου, υποστήριξαν τη γαλλική επέμβαση (πηγή: ό.π.) Παράλληλα, με δύο εκθέσεις που ψηφίστηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο στις 23/11/2012, η Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζεται έτοιμη να επεκτείνει τις στρατιωτικέςεπεμβάσεις της. Στην έκθεση με τίτλο «Εφαρμογή της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας» ζητείται αύξηση των στρατιωτικών αποστολών και επιχειρήσεων και η χρηματοδότησή τους από το Ταμείο Σταθερότητας και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης. Έμφαση δίνεται στα Δυτικά Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στο Κέρας της Αφρικής, στη Σομαλία, στο Νότιο Σουδάν και το Μαλί. Τα προσχήματα που θα επικαλεστούν αφορούν την «τρομοκρατία», τις «φυσικές ή ανθρωπογενείςκαταστροφές», τις «επιθέσεις στον κυβερνοχώρο», ακόμη και «πανδημίες» ή «ενεργειακές ελλείψεις», ενώ ζητείται η υποχρεωτική συμμετοχή όλων των κρατών - μελών (πηγή: 902.gr). 17-1-2013