Η Αριστερά και τα μυστήρια…
(ένα σχόλιο με αφορμή Διαμαντόπουλου)
Παναγιώτης Σωτήρης
Μεγάλη η συζήτηση που ξέσπασε με αφορμή την
αμήχανη στάση του ΣΥΡΙΖΑ (σιωπή στα κομματικά ΜΜΕ, απαράδεκτη ανακοίνωση
του συντονιστή της «Θεματικής Επιτροπής Θρησκευμάτων») απέναντι στην
επίθεση που δέχτηκε ο βουλευτής Β. Διαμαντόπουλος επειδή μεταμφιέστηκε
σε παπά στο πρωτοχρονιάτικο καρναβάλι του Άργους Ορεστικού. Απέναντι σε
αυτό χρειάζεται να ξαναγυρίσουμε στα βασικά:
Η Αριστερά δεν είναι γενικά και αφηρημένα με
το σεβασμό στις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Η Αριστερά είναι με τη
μαχόμενη αθεΐα, την υλιστική φιλοσοφική στάση και την εγκόσμια ηθική της
χειραφέτησης που δεν στηρίζεται σε κανένα μεταφυσικό επέκεινα. Η
Αριστερά, επίσης, δεν διακατέχεται από κανέναν α πριόρι σεβασμό στο τι
σκέφτονται ή πιστεύουν οι άνθρωποι, γιατί πιστεύει ότι οι συνειδήσεις
αλλάζουν μέσα στην πορεία της χειραφέτησης και οι άνθρωποι μπορούν να
απαλλαγούν από ιδεολογικές αυταπάτες.
Η Αριστερά οφείλει να κατανοεί ιστορικά και
υλιστικά το θρησκευτικό φαινόμενο και γι’ αυτό «σέβεται» το γιατί οι
άνθρωποι μπορεί να έχουν θρησκευτική πίστη και βλέπει τις αντιθέσεις και
τα διακυβεύματα γύρω από τα θρησκευτικά ερωτήματα. Και γι’ αυτό δεν
εφαρμόζει την «από τα πάνω» αθεΐα. Πρέπει, όμως, να δίνει το καλό
παράδειγμα
Η Αριστερά καταλαβαίνει ότι είναι άλλο
πράγμα ένας αστυνομικός να προσβάλει το Κοράνι (ή ένας πληρωμένος από τη
CIA δημοσιογράφος να «σατιρίσει» τον Προφήτη) και άλλο πράγμα να
τηρήσει ένας βουλευτής της Αριστεράς ένα πανάρχαιο έθιμο να σατιρίζεται
το παπαδαριό μέσα σε ένα καρναβάλι.
Η Αριστερά δεν ξεχνά ότι η Ορθόδοξη Ελλαδική
Εκκλησία δεν είναι το βασίλειο της πνευματικότητας, αλλά ένας
καθεστωτικός μηχανισμός που έχει υπηρετήσει κάθε λογής αφεντάδες, έχει
σπείρει το σκοταδισμό και γενικά δεν είναι σύμμαχος, ακόμη και εάν όντως
υπήρξαν «φωτισμένοι ιεράρχες». Ως μηχανισμός η Ελλαδική εκκλησία πρέπει
να χτυπηθεί, να περιοριστεί, να χάσει προνόμια και προπαντός περιουσία
και να έρθει στο προσκήνιο η βαθιά διαφθορά του.
Όσοι είναι όντως πιστοί – και μοιράζονται
την υποτιθέμενη αγαπητική διάθεση της Ορθοδοξίας – δεν έχουν πρόβλημα με
τη σάτιρα και το χλευασμό, γιατί κάνουν διάκριση ανάμεσα στην ουσία και
το φαινόμενο. Οι άλλοι είναι ζηλωτές και αντιδραστικοί.
Ο απλός λαός (που ήταν πιστός) αγάπησε τους
κομμουνιστές όχι γιατί πήγαιναν στην εκκλησία αλλά γιατί πήγαιναν στην
εκτέλεση παρότι δεν πίστευαν στη μετά θάνατο ζωή.
Έτσι κατοχυρώνεται η Αριστερά και όχι με το «σεβασμό στα μυστήρια»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου