ΑΓΟΡΑΣΑΝ ΜΕ 12, ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΜΕ 34, ΑΡΑ… «ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ»!

Του Ν.ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Από τις αρχές του 2010 μέχρι και τον Ιούλιο του 2011 - δηλαδή στον ένα χρόνο εφαρμογής του πρώτου Μνημονίου – οι κυβερνώντες, σε συνεργασία με τους εταίρους τους σε ΕΕ και ΔΝΤ, πρόσφεραν όλον τον απαραίτητο χρόνο που χρειάζονταν οι ντόπιοι και ξένοι δανειστές και τοκογλύφοι, ώστε να πετάξουν από πάνω τους απαξιωμένα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που ανέρχονταν στα περίπου 40 δισ. ευρώ.

Αρα:

Η «πατριωτική» αυτή περίοδος, η περίοδος του πρώτου Μνημονίου, είχε ως αποτέλεσμα ο ελληνικός λαός να συνεχίσει να πληρώνει τόκους και οι τοκογλύφοι να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν, ενώ ταυτόχρονα «ξεφορτώνονταν» ομόλογα και έπαιζαν πάνω σε ένα χρέος που υποτίθεται ότι «μειωνόταν».

*

Από την Ανοιξη του 2012 και μετά από τα περίφημα PSI, τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου διαπραγματεύονταν στη δευτερογενή αγορά σε μέσες τιμές μεταξύ 12 έως 18 λεπτών του ευρώ με ανώτερη τιμή τα 25 λεπτά. Μετά όμως από την πρόσφατη απόφαση του Γιούρογκρουπ τον Νοέμβρη του 2012 για τη μείωση του χρέους μέσω της επαναγοράς ομολόγων, και σύμφωνα με την ανακοίνωση που εκδόθηκε χτες από την κυβέρνηση, προκύπτει ότι: η μέση τιμή με την οποία έγινε αυτή η επαναγορά ανήλθε στα 34 λεπτά του ευρώ.

Αρα:

 

Η νέα «πατριωτική» περίοδος, η περίοδος του τρίτου Μνημονίου, έχει ήδη σαν αποτέλεσμα οι τοκογλύφοι, συμμετέχοντας στην επαναγορά, να εισπράττουν κερδοσκοπικά και τοκογλυφικά οφέλη, πουλώντας τα ομόλογα σε τιμές που ανέρχονται δύο και τρεις φορές πάνω από τις τιμές που τα είχαν αγοράσει μόλις πριν από μερικούς μήνες.

*

Στα προηγούμενα «πατριωτικά» θα πρέπει φυσικά να προστεθούν και οι συνέπειες που είχαν για το λαό και τη χώρα οι αποφάσεις του δεύτερου Μνημονίου.

Το «κούρεμα» που έγινε τότε, στο όνομα της μείωσης του χρέους, αφενός οδήγησε λίγους μήνες αργότερα σε χρέος υψηλότερο από τα επίπεδα που βρισκόταν πριν το «κούρεμα», αφετέρου αποτέλεσε όχημα λεηλασίας Ασφαλιστικών Ταμείων, Πανεπιστημίων, Νοσοκομείων, που τα αποθεματικά τους όχι μόνο «κουρεύτηκαν», αλλά «αποκεφαλίστηκαν».

Φυσικά, αυτή η – εξόχως διδακτική περί «πατριωτισμού» – ιστορία, συνεχίζεται…

ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΙ ΩΣ ΠΟΥ

Αν η εργασία έχει πάψει να είναι δικαίωμα

- και προφανώς η πολιτική που έχει οδηγήσει στην ανεργία και στη μισοανεργία τον μισό οικονομικά ενεργό πληθυσμό της χώρας δεν την θεωρεί την εργασία δικαίωμα -

τότε,

από πού κι ως πού, με τι θράσος, οι φορείς της εργατοκτόνας πολιτικής, ανεβαίνουν στα βάθρα που είναι στημένα πάνω στις εργατικές και εργασιακές εκατόμβες, μας βγάζουν λόγους και μας εκφωνούν δεκάρικους, για να μας πουν ότι η πληρωμή χαρατσιών και φόρων είναι «καθήκον»;

*Δημοσιεύθηκε στον “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” την Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012