Catastroika αλά Κυπριακά; (Φιλελεύθερος, 2 Δεκεμβρίου 2012)

Πρόσκαιρη θα αποδειχθεί πολύ σύντομα η ανακούφιση που προκάλεσε η κατ’ αρχήν συμφωνία εξαίρεσης της τηλεπικοινωνιακής εταιρείας CYTA από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που θα περιλαμβάνει το Μνημόνιο της κυβέρνησης με την Τρόικα. Οι εκπρόσωποι των δανειστών ξέρουν καλά ότι ο χρόνος κυλάει με το μέρος τους. Μπορούν δηλαδή να περιμένουν από τη στιγμή που θα επιτευχθεί το σημαντικότερο: Η Κύπρος να υπογράψει το επονείδιστο Μνημόνιο που θα την δέσει χειροπόδαρα στο άρμα των δανειστών. Έτσι δεν είχαν κανέναν λόγο να προκαλέσουν από τώρα οξύνσεις για ένα θέμα που σε πολύ λίγους μήνες θα φαντάζει κάτι παραπάνω από αυτονόητο, σχεδόν σωτηρία για την κυπριακή πολιτική ηγεσία.

Η εμπειρία της Ελλάδας είναι από πολλές πλευρές διδακτική, καθώς η βύθιση της χώρας στην ύφεση που προκάλεσαν τα διαδοχικά Μνημόνια και η αύξηση του δημόσιου χρέους σε πρωτοφανή επίπεδα κατά την διάρκεια της «σωτηρίας» μας (με αποτέλεσμα από 129% του ΑΕΠ το 2009, προ διάσωσης, να φτάσει στο 175% του ΑΕΠ το 2016) έκαμψε και τις τελευταίες αντιστάσεις του πολιτικού κόσμου απέναντι στις εξωφρενικές απαιτήσεις των εκπροσώπων των πιστωτών για ξεπούλημα κάθε ίχνους δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Ως αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή πουλιούνται ακόμη και νησιά. Έδειξαν και κάτι ακόμη τα παθήματα της Ελλάδας. Κατ’ αρχάς ότι η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης που ακολουθείται μέσω της μείωσης μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων και των κοινωνικών δαπανών, προκαλώντας βαθμηδόν μείωση πωλήσεων και κερδών σε όλη την έκταση της οικονομίας, οδηγεί στο ναδίρ την αξία των προς ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων. Πολύ ενδεικτικά και σύμφωνα με πρόσφατη αποκάλυψη μεγάλης εφημερίδας των Αθηνών τα αναμενόμενα κέρδη από την πώληση των δημοσίων επιχειρήσεων της Ελλάδας που πέρυσι εκτιμούνταν σε 50 δισ. τώρα αποτιμώνται – από το ταμείο ξεπουλήματος μάλιστα, το ΤΑΙΠΕΔ – μόλις σε 6,95 δισ. ευρώ. Γιατί λοιπόν η Τρόικα να μην περιμένει αφού ξέρει πολύ καλά ότι σε ένα χρόνο η CYTA θα μπορεί να πουληθεί σε πολύ καλύτερη τιμή; Περιττό δε να ειπωθεί πως η «καλή τιμή» δεν είναι η υψηλότερη που θα φέρει σημαντικά έσοδα στο κυπριακό δημόσιο αλλά η χαμηλότερη που θα δώσει την δυνατότητα στους ανταγωνιστές της CYTA να αποκτήσουν τις προηγμένες και αξιοζήλευτες υποδομές και το δίκτυο πελατών της έναντι πινακίου φακής.

Άλλωστε, αν το ζητούμενο ήταν η στήριξη των δημόσιων οικονομικών και της οικονομίας της Κύπρου το ιδιοκτησιακό καθεστώς της CYTA δεν έπρεπε να θιγεί. Με πλεόνασμα το 2011  64,2 εκ. ευρώ πριν τη φορολογία και 59,8 εκ. ευρώ μετά τη φορολογία κι αναμενόμενο για φέτος πλεόνασμα 71,4 εκ. ευρώ και 65,3 εκ. ευρώ, χώρια της συμβολής που έχει στην απασχόληση, προφέροντας εργασία σε 2.900 άτομα, η CYTA έχει μόνο καθαρή συμβολή στα δημόσια έσοδα! Σε εποχές κρίσης είναι οικονομική αυτοκτονία αλλαγές σαν κι αυτές που θέλει να προωθήσει η Τρόικα, οι οποίες μάλιστα έχουν σίγουρο αρνητικό αποτέλεσμα: πέρα από μια βραχυπρόθεσμη εισροή ρευστού την χρονιά της πώλησης, εξαφάνιση των όποιων πλεονεκτημάτων σε βάθος χρόνου.

Πέραν της οικονομικής πλευράς όμως η συζητούμενη πώληση της CYTA ενδέχεται να αποφέρει ένα συντριπτικό πλήγμα στα κυριαρχικά δικαιώματα και την ίδια την εθνική ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρόκειται δε για διάσταση την οποία ο νεοφιλελευθερισμός θεωρούσε ανέκαθεν παρωχημένη και αστεία ή ότι όφειλε να λυθεί στο πλαίσιο της αγοράς, που σημαίνει να κυριαρχήσει το δίκαιο του ισχυρού. Είτε έτσι είτε αλλιώς η πρόσβαση που μπορεί να αποκτήσουν στα δίκτυα της CYTA εταιρείες και τεχνικοί αγνώστου προέλευσης, σε περίπτωση που πάψει να είναι ημιδημόσια επιχείρηση ενδέχεται να αποβεί καταστροφική, δούρειος ίππος!

Ευρύτερα, τόσο η πρόσφατη ελληνική όσο και διεθνής εμπειρία αποδεικνύουν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις ποτέ δεν έφεραν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Η υιοθέτησή τους συνοδεύτηκε από άνοδο τιμών, υποβάθμιση παρεχόμενων υπηρεσιών, δημιουργία μονοπωλιακών καταστάσεων και εκτεταμένη διαφθορά. Εν ολίγοις …Catastroika. Αυτή μάλιστα είναι η εμπειρία των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Αγγλίας και άλλων ανεπτυγμένων χωρών. Γιατί η Κύπρος να αποτελέσει εξαίρεση;

 Αναρτήθηκε από τον/την leonidasvatikiotis στο 04/12/2012