Αρπαχτοδρομίες και υδατοδρόμια

 

 Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

  Ελευθεροτυπία  

 

Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΡΝΕΛΛΟ

 

Η ζωή τής υπό σύσταση εταιρείας, Αττικό Παράκτιο Μέτωπο, σύμφωνα με το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο θα διαρκέσει μέχρι το 2112. Η βερμπαλιστική και ανέξοδη χρονική πρόβλεψη προσφέρει 99 χρόνια για να γεννήσει το νοτιοδυτικό τόξο του Σαρωνικού τα χρυσά αβγά που θα θρέψουν το νέο λεκανοπέδιο της φτώχειας. 

Από την Καστέλα μέχρι το Σούνιο, πλην ολίγων ζουμερών εξαιρέσεων, που θα ενταχθούν σε άλλα πακέτα... ανάπτυξης, η διαχείριση της δημόσιας και ιδιωτικής γης, που ενδεχομένως παραχωρηθεί, δωρηθεί ή πουληθεί, θα περιέλθει στην εταιρεία. Αν βεβαίως πολύ σύντομα αυτό το σχέδιο, ως πιθανό αρπαχτοδρόμιο, δεν γίνει τόμος ανακυκλώσιμου χαρτιού, ένα σκουπίδι σαν τους τόνους που κατακλύζουν όλη την Αττική. 

Εχει και πολλές άλλες ευφάνταστες προβλέψεις αυτός ο νόμος, πάνω στον οποίο στηρίζει η κυβέρνηση τις προσδοκίες για ανάκαμψη της οικονομίας και παραγωγή κάποιων νέων θέσεων εργασίας. Θέσεις για τις οποίες θα γίνονται μάχες σώμα με σώμα τα προσεχή έτη και γύρω τους θα αναπτυχθεί το εξελιγμένο πελατειακό σύστημα κατάληψής τους. 

Μια τέτοια πρόβλεψη είναι η σύνταξη νομικού πλαισίου για τη δημιουργία υδατοδρομίων, ώστε να μπουν στις μεταφορές τα υδροπλάνα. Το έτος 2013 η κατ'εξοχήν ενδεδειγμένη χώρα για την ανάπτυξη αερομεταφορών με υδροπλάνα επιχειρεί το αυτονόητο. Αφού το κρατικό μονοπώλιο της Ολυμπιακής και οι πελατειακές πριμοδοτήσεις των λεγόμενων άγονων ακτοπλοϊκών γραμμών έπαιξαν το ρόλο που τους αναλογεί στην οικονομική διάλυση της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες, έρχονται τα υδροπλάνα. 

Κι όμως, τέτοια υπήρχαν και εκτελούσαν κρατικές αποστολές, όταν στην Αθήνα κυριαρχούσαν οι καράμαξες και τα αυτοκίνητα μετριούνταν στα χέρια. Πριν από 85 χρόνια, τουλάχιστον, καθώς όπως εξιστορεί ο Γ. Σεφέρης, στις 8 Μαρτίου του 1928, επί οικουμενικής κυβέρνησης Ζαΐμη, πέταξε για πρώτη φορά και ήταν με υδροπλάνο. Από την παραλία Φαλήρου για την Πόλη, ως έκτακτος διπλωματικός ταχυδρόμος. 

Κράτησε πάνω από πέντε ώρες η πτήση. Μέχρι τη Βάρκιζα μισή και αυτό που το νομοσχέδιο ονομάζει τώρα «παράκτιο αττικό μέτωπο» περιγράφεται ώς το Σούνιο, μοναδικά, όπως και η εμπειρία της αποθαλάσσωσης. Ποιος να το φανταζόταν ότι το 2013, επί συνθηκών χρεοκοπίας ένεκα υπερδανεισμού για διαφθορά και κατανάλωση, θα ανακαλύπταμε τα υδροπλάνα. 

Ομως αν δεν αμβλυνθούν οι βαθιές διαχωριστικές τού κοινωνικού κατακερματισμού και αν δεν υποχωρήσει η δικαιολογημένη πολιτική προκατάληψη και καχυποψία, είναι βέβαιο πως τα σχέδια για τη σωτηρία και την ανάπτυξη θα μοιάζουν με το μηχανισμό των κυμάτων, όπως τον περιέγραφε ο Γ. Σεφέρης, από αέρος το 1928. Ως «...απλές φουσκάλες που τις ξανακαταπίνει η θάλασσα». 

g.marnellos@eleftherotypia.net