Νέοι, αγανάκτηση, αντίσταση*

28-2-2013
www.efsyn.gr

«Το θεμέλιο σύνθημα της Αντίστασης ήταν η αγανάκτηση. Εμείς, οι βετεράνοι των κινημάτων της Αντίστασης…, καλούμε τις νέες γενιές να ζωντανέψουν, να μεταβιβάσουν την κληρονομιά της Αντίστασης και των ιδανικών της. Τους λέμε: Πάρτε τη σκυτάλη, αγανακτήστε!».

«Θα ήθελα όλοι -ο καθένας από εμάς- να βρουν τον λόγο τους να αγανακτήσουν. Είναι ένα πολύτιμο δώρο. Οταν κάτι σε κάνει να αγανακτείς, όπως αγανάκτησα εγώ εναντίον του Ναζισμού, γίνεσαι αγωνιστής, σκληρός και στρατευμένος. Γίνεσαι μέρος του μεγάλου ρου της ιστορίας – και αυτός ο ρους μάς οδηγεί προς έναν κόσμο με περισσότερη δικαιοσύνη και περισσότερη ελευθερία, όμως όχι την ανεξέλεγκτη ελευθερία της αλεπούς στο κοτέτσι».

«Οι λόγοι να αγανακτήσει κανείς μπορεί να φαίνονται σήμερα λιγότερο ξεκάθαροι. Ο κόσμος μοιάζει υπερβολικά περίπλοκος. Σε αυτόν τον κόσμο, όμως, υπάρχουν πράγματα που δεν θα έπρεπε να ανεχόμαστε… Λέω στους νέους: Κοιτάξτε λίγο γύρω σας και θα τους βρείτε. Το χειρότερο από όλα είναι η αδιαφορία…».

«Το χειρότερο από όλα είναι η αδιαφορία, να λέει κανείς πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, την ώρα που ξεθεμελιώνονται όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις».

«Ο σημερινός κόσμος είναι γεμάτος κινδύνους για τη νεολαία. Οι αμφισβητήσεις των δικαιωμάτων είναι πολύ πιο δύσκολο να ανιχνευτούν πια. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, τότε που ανήκα κι εγώ στη νεολαία, βρισκόμασταν αντιμέτωποι μ” έναν ορατό εχθρό. Και η επόμενη γενιά είχε να αντιμετωπίσει ορατές αμφισβητήσεις: άρση του αποικιακού καθεστώτος, ολοκληρωτισμός, απαρτχάιντ… Σήμερα ζούμε σ” έναν κόσμο όπου η βία είναι ακόμα παρούσα. Πρέπει, όμως, να λάβουμε υπόψη την απειλή του καπιταλισμού όπως αυτός εφαρμόζεται σήμερα. Η νεολαία πρέπει να αντιληφθεί την αναγκαιότητα που υπάρχει ν” αντισταθεί ενάντια στη φτώχεια, την εκμετάλλευση και την περιφρόνηση των εργαζομένων από τους έχοντες».

«Οι κυβερνήσεις προσπαθούν να επιβάλουν ορισμένες συμπεριφορές, που είναι μάλιστα αντίθετες με τις Διακηρύξεις και τις Συνθήκες των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα φυλετικές, θρησκευτικές ή φτωχές μειονότητες παραμελούνται από την κυβέρνηση στο όνομα της εθνικής ασφάλειας. Αυτή είναι απαράδεκτη συμπεριφορά απέναντι στη νεολαία που έχει γαλουχηθεί με τη Διακήρυξη Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».

«Η αποπολιτικοποίηση της νεολαίας σήμερα είναι ένα τεράστιο σφάλμα. Οι νέοι δεν πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στην πολιτική. Δεν πρέπει να πειστούν ότι η πολιτική είναι άχρηστη. Οποιος εμπλέκεται με την πολιτική -φοιτητικοί σύλλογοι ή κόμματα- δεν σημαίνει ότι ενδιαφέρεται για τα προσωπικά του συμφέροντα και ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει το όραμά του για ένα καλύτερο μέλλον. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι πιο κρίσιμες πολιτικές περίοδοι ήταν εκείνες που οι νέοι και νέες αναλάμβαναν σημαντικές ευθύνες. Μόνο η νεολαία μπορεί να φέρει την ελπίδα. Οι νέοι άνθρωποι που αγωνίζονται σήμερα θα αποτελέσουν τα καλύτερα στοιχεία της αυριανής κοινωνίας».

*Αποσπάσματα από συνεντεύξεις τους Στεφάν Εσέλ, δύο μόλις χρόνια πριν από τον θάνατό του

ΣΤΕΦΑΝ ΕΣΕΛ

Γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1917, σπούδασε στη Γαλλία όπου και έλαβε την γαλλική ιθαγένεια πριν παρουσιαστεί στον στρατό. Συνελήφθη από τη Γκεστάπο, μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Μπούχενβαλντ, από το οποίο δραπέτευσε. Συνελήφθη ξανά και εγκλείστηκε στο στρατόπεδο Ντόρα, από το οποίο προσπάθησε χωρίς επιτυχία να δραπετεύσει. Τα κατάφερε λίγο αργότερα να δραπετεύσει καθώς μεταφερόταν στο Μπέγκεν Μπέλσεν. Μετά τον πόλεμο ασχολήθηκε με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ίδρυσε ένα Σύνδεσμο βοήθειας προς την Αφρική και την Μαδαγασκάρη, ενεργοποιήθηκε στο «Συνασπισμό για τη Δεκαετία, για έναν πολιτισμό με ειρήνη και χωρίς βία», όπως και σε άλλους οργανισμούς. Είχε τιμηθεί πολλές φορές για τη δράση του. Ήταν Πρέσβης της Γαλλίας και αξιωματούχος της Λεγεώνας της Τιµής!

Πέθανε χθες τη νύχτα, στα 95 του χρόνια.