Μήπως πρέπει να γίνουμε …Βουλγαρία;

Posted: February 23, 2013

 http://prin.gr

του Γιώργου Δελαστίκ

Yποδειγματικός μαθητής της ΕΕ και του ΔΝΤ είναι τα τελευταία χρόνια οι βουλγαρικές κυβερνήσεις. Με αξεπέραστη δουλικότητα εκτελούν πιστά τις εντολές των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον, προκαλώντας αγαλλίαση τόσο στους πολιτικούς ηγέτες όσο και στους τεχνοκράτες των δύο ιμπεριαλιστικών οργανισμών. «Ζηλευτά» τα αποτελέσματα της Βουλγαρίας: Έλλειμμα; Μόνο …1,5% του ΑΕΠ! Δημόσιο χρέος; Μόνο …19,2% –ναι 19,2%!– του ΑΕΠ. Ιδιωτικοποιήσεις; Eξαίσιες επιδόσεις: Την ηλεκτροδότηση π.χ. όχι απλώς την έχουν δώσει 100% σε ιδιωτικές εταιρείες, αλλά οι εταιρείες αυτές είναι ξένες κι από πάνω! Το «ευρωπαϊκό όραμα» της Γερμανίας και της ΕΕ στην πράξη!

Σε αντίθεση λοιπόν με την Ελλάδα, για την οποία τόσο η κυβερνητική όσο και η ευρωπαϊκή προπαγάνδα ορύονται ότι δήθεν δεν εφαρμόζει πιστά και γρήγορα τις εντολές της ευρωζώνης και του ΔΝΤ, ότι δεν προχωράει τις ιδιωτικοποιήσεις, ότι καθυστερεί τις «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» κ.λπ., η Βουλγαρία τα έχει κάνει όλα αυτά στην εντέλεια. Τι έχει κερδίσει λοιπόν η Σόφια, εκτελώντας αμέσως και κατά γράμμα την εντελλόμενη από την ΕΕ πολιτική; Πρώτα πρώτα ήταν, είναι και πιθανόν να παραμείνει εσαεί …τελευταία χώρα στην ΕΕ αναφορικά με το εισόδημα του πληθυσμού της – 27η στους 27! Είναι τόσο ατράχταχτη η πρόσδεσή της στην τελευταία θέση ώστε φέτος που θα μπει και η Κροατία στην ΕΕ, η Βουλγαρία θα κατακτήσει αυτομάτως την 28η θέση τους 28 πλέον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης! Με 150 ευρώ κατώτερο μισθό και 80 ευρώ μέση σύνταξη, συν έναν μέσο μισθό γύρω στα 380 ευρώ, η Βουλγαρία συνιστά την ενσάρκωση του σημερινού «ευρωπαϊκού ιδανικού» της Γερμανίας και των αστικών τάξεων της Ευρώπης. Εξευτελιστικές δηλαδή αποδοχές για τους εργαζόμενους και συντάξεις πείνας για τους ηλικιωμένους των περιφερειακών επαρχιών του Τέταρτου Ράιχ, ενώ παράλληλα οι υπηρεσίες ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, τηλεπικοινωνιών κ.λπ. των κρατών αυτών να βρίσκονται στα χέρια εταιρειών του γερμανικού πυρήνα της ΕΕ, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο.

«Θέλετε να γίνουμε σαν την Βουλγαρία;» είναι το πάγιο σύνθημα εκφοβισμού των Ελλήνων που χρησιμοποιεί η Δεξιά, δεκαετίες τώρα. Της έχει μείνει από την εποχή της αργής κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Φυσικά, η πολιτική αποτελεσματικότητα της απειλής αυτής έγινε πολύ μεγαλύτερη από τότε που έπεσε ο «υπαρκτός» και ιδίως κατά τη διάρκεια των πέντε τελευταίων χρόνων που η Βουλγαρία μπήκε στην ΕΕ. Τώρα το σύνθημα «Προσοχή μη γίνουμε σαν την Βουλγαρία!» το ενστερνίζεται σύσσωμος ο ελληνικός λαός με πρώτους πρώτους τους αριστερούς και τους προοδευτικούς πολίτες, ενώ οι Έλληνες αστοί και κύκλοι της Δεξιάς έχουν αλλάξει γνώμη και χωρίς να το διατυμπανίζουν …καλοβλέπουν την περίπτωση της Βουλγαρίας! Όλα αυτά όμως μέχρι την εβδομάδα που μας πέρασε. Βλέπετε, οι άξεστοι Βούλγαροι αντί να αισθάνονται υπερήφανοι για τον ανεπανάληπτο εξευρωπαϊσμό τους, ξεχύθηκαν την περασμένη Κυριακή κατά εκατοντάδες χιλιάδες σε τριάντα πέντε πόλεις, της Βουλγαρίας, συμπεριλαμβανόμενης φυσικά της Σόφιας, διαμαρτυρόμενοι για την αύξηση κατά 13% της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και απαιτώντας την παραίτηση της βουλγαρικής κυβέρνησης του πρώην μπράβου της νύχτας Μπόικο Μπορίσοφ που έχει πετύχει όλα αυτά τα θαυμαστά για τη Γερμανία και την ΕΕ επιτεύγματα στη βουλγαρική οικονομία.

Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτοί οι …«γυφτο-Βαλκάνιοι» της γειτονικής χώρας όχι μόνο διαδήλωσαν, αλλά και πέτυχαν αυτό που ζητούσαν! Προσπάθησε να διασωθεί ο Μπορίσοφ με όλα τα μέσα. Μέχρι και τον υπέροχο υπουργό Οικονομίας Συμεών Τζάνκοφ καθαίρεσε τη Δευτέρα ο Βούλγαρος πρωθυπουργός και τον πέταξε στο αγριεμένο πλήθος μήπως και κορεστεί η οργή του κόσμου. Μάταιος κόπος. Ο λαός ήθελε το δικό του κεφάλι – και το πήρε. Την Τετάρτη ο Μπορίσοφ παραιτήθηκε, την Παρασκευή η Βουλή της Βουλγαρίας επικύρωσε την παραίτηση της κυβέρνησής του. Έτσι η χώρα οδηγείται σε πρόωρες κατά δύο μήνες εκλογές, αφού έτσι κι αλλιώς βουλευτικές εκλογές θα γίνονταν στις 7 Ιουλίου. Το αν η παραίτηση θα βοηθήσει τον Μπορίσοφ να διασωθεί πολικά, θα το διαπιστώσουμε σε δύο μήνες. Το ουσιώδες όμως είναι ότι ο βουλγαρικός λαός με τις κινητοποιήσεις του ανέτρεψε μια αντιλαϊκή, ευρώδουλη και αμερικανόδουλη ταυτόχρονα κυβέρνηση. Αυτό πρέπει να βάλει σε σκέψεις τους Έλληνες και την ελληνική Αριστερά ειδικότερα. Θέλοντας και μη γεννιέται το ερώτημα: Αναφορικά με την πολιτική, όχι φυσικά την οικονομία, μήπως πρέπει να ρίξουμε το εξωφρενικό σύνθημα «Να γίνουμε όλοι …Βουλγαρία!»;

Πέρα όμως από τα αστεία, το πολιτικό δίδαγμα από τη βουλγαρική κρίση είναι πως καμιά ελπίδα βελτίωσης δεν υπάρχει, αν δεν ανατραπούν οι κυβερνήσεις που υλοποιούν τη γραμμή της Γερμανίας και της ΕΕ. Ακόμη και στην Ιταλία, φτάσαμε στο αδιανόητο σημείο ο κυνικά δεξιός Σίλβιο Μπερλουσκόνι που με τον τρόπο ζωής και δράσης του κατεξευτελίζει και διασύρει τη σοβαροφάνεια του αστικού συστήματος, να γίνεται σύμβολο …εθνικής αντιγερμανικής αξιοπρέπειας των Ιταλών!!! Είναι απίστευτη πολιτική κατάντια να διαπιστώνει κανείς ότι η Μέρκελ, ο πάπας και η ΕΕ προσπαθούν να αναχαιτήσουν τον Μπερλουσκόνι και να κόψουν τον δρόμο του προς την εξουσία, υποστηρίζοντας με όλα τα μέσα τους Ιταλούς πρώην κομμουνιστές ως τέλειους ευρώδουλους και γερμανόδουλους! Σε όλη την Ευρώπη, οι αστοί θεωρούν πλέον ανύπαρκτο τον κίνδυνο της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος και ασχολούνται μόνο με τις εσωτερικές δικές τους έριδες…