Οι εξελίξεις στην Κύπρο ανέδειξαν
με τον πιο εμφαντικό τρόπο ότι η πολιτική αντιπαράθεση στην Ελλάδα,
κυρίως αυτή ανάμεσα στην τρικομματική κυβέρνηση και το νέο δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ
- ΑΝΕΛ, ακόμα κι έπειτα από τρία οδυνηρά χρόνια οικονομικής κρίσης,
εξελίσσεται μέσα σε κενό πολιτικής. Αρχικά, η κυβέρνηση λούφαξε, καθώς
έτρεμε μην προκύψει καλύτερη λύση για τη Λευκωσία μετά το «όχι» της
κυπριακής Βουλής, οπότε και θα αντιμετώπιζε από εξαιρετικά δυσχερή θέση
τις συγκρίσεις.
Στο ίδιο χρονικό διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, «καβάλα» στο
άλογο, έβγαιναν στα ΜΜΕ για να στείλουν σαφές μήνυμα στην ελληνική κοινή
γνώμη ότι υπάρχει και η λύση του «όχι» και φταίνε οι «Νενέκοι» της
κυβέρνησης που δεν διαπραγματεύονται και λένε συνέχεια «ναι» στις
εντολές της τρόικας.
Οταν άρχισε να φαίνεται ότι οι Κύπριοι είπαν «όχι» στην αρχική
πρόταση του Eurogroup, αλλά η πολιτική τους ηγεσία -η οποία είχε πει ήδη
«ναι»- δεν είχε σχέδιο για να το υποστηρίξει, τα πράγματα άλλαξαν.
Η τρικομματική κυβέρνηση βγήκε από το καβούκι της, άρχισε να
κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ ότι επιχειρούν να εκμεταλλευτούν
μικροπολιτικά την κυπριακή κρίση, βγάζοντας το συμπέρασμα ότι «μαγκιές»
δεν χωράνε στη συντηρητική Ευρώπη όπου κυριαρχεί η Γερμανία. Για να
στείλει έτσι το δικό της μήνυμα στην ελληνική κοινή γνώμη ότι αν στην
Ελλάδα ήταν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και έκανε αυτά που λέει, τότε θα την
είχαμε πατήσει, όπως την πάτησαν στην Κύπρο.
Επί της ουσίας, και οι δύο πλευρές επιχειρούν να αποκρύψουν με
τους υψηλούς τόνους και τις υπόγειες διαρροές το μεγάλο τους έλλειμμα.
Την απουσία σχεδίου για έξοδο από την κρίση και την αδυναμία να
αντιπαρατεθούν πολιτικά και με πραγματικά επιχειρήματα. Να αποκρύψουν το
λόγο, δηλαδή, που ο βασικός πόλος της κυβέρνησης, που είναι η Ν.Δ., και
η αξιωματική αντιπολίτευση δεν ξεπερνούν το 40% στις δημοσκοπήσεις. Το
χάσμα ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και την κοινή γνώμη ενισχύεται, καθώς
η μικροπολιτική και οι λεκτικές αντιπαραθέσεις είναι καλές για την
τηλεόραση αλλά δεν πείθουν, δεν δίνουν διέξοδο.
Η τρικομματική κυβέρνηση δεν σκληραίνει τη στάση της εναντίον
της τρόικας, διότι δεν έχει εναλλακτική πρόταση ώστε να διεκδικήσει κάτι
παραπάνω από τους δανειστές της. Ο λόγος για τον οποίο ικανοποιήθηκε
από τις εξελίξεις στην Κύπρο είναι επειδή κέρδισε χρόνο, καθώς αν στην
Κύπρο υπήρχε λύση μετά το «όχι», τότε στην Ελλάδα δύσκολα θα μπορούσε να
διαχειριστεί την κατάσταση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ (μαζί και οι ΑΝΕΛ) συνεχίζει στους υψηλούς
αντιμνημονιακούς τόνους, αλλά δεν παρουσιάζει εναλλακτική λύση. Η γραμμή
μέσα στην Ε.Ε. αλλά χωρίς την τρόικα, όσο η Γερμανία επιβάλλει την
πολιτική της στην Ευρωζώνη, δεν είναι ρεαλιστική και γι' αυτό δεν αποκτά
και αρκετούς υποστηρικτές στην ελληνική κοινή γνώμη. Ωστόσο, τόσο η
νίκη όσο και η ήττα σε ένα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό
περιβάλλον, χωρίς πραγματική διέξοδο και προοπτική, έχουν κοντά πόδια.
Οι μεν ας μην επιχαίρουν διότι έχουν μπροστά τους μια δύσκολη
διαπραγμάτευση, όπου η κατάσταση μπορεί και πάλι να γυρίσει, και οι δε
ας προτείνουν σχέδιο ολοκληρωμένο και πειστικό, διότι χωρίς αυτό δύσκολα
θα αλλάξουν οι εσωτερικοί συσχετισμοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου