Του Νίκου Κιάου
Πριν από 14 χρόνια, το 1999, οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη
Σερβία, πρωτίστως στο Βελιγράδι και το Κοσσυφοπέδιο, επέφεραν το τελικό
πλήγμα στην καταστροφή τής άλλοτε ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, καταστροφή
που είχε ξεκινήσει οκτώ χρόνια νωρίτερα, μεθοδικά και σταδιακά.
Για τους βομβαρδισμούς αυτούς ο Λεωνίδας Κύρκος έλεγε τότε, με πείσμα, πίκρα και παράπονο, ότι τα προηγούμενα χρόνια έγινε η απαραίτητη προπαγάνδα και πλύση εγκεφάλου της κοινής γνώμης, παγκοσμίως αλλά κυρίως στις χώρες της Ευρώπης, ώστε να πειστούν οι λαοί πόσο αναγκαίοι και απαραίτητοι ήταν για να αντιμετωπιστεί το τυραννικό καθεστώς της Γιουγκοσλαβίας, ο εχθρός, ο δυνάστης των λαών της χώρας, πόσο αναγκαίο ήταν να γίνει αυτή η έξωθεν επέμβαση με καταστροφές και νεκρούς πολίτες, ώστε να απελευθερωθεί η χώρα, η οποία θρήνησε τις «παράπλευρες απώλειες», όπως κυνικά τις ονόμασε το ΝΑΤΟ.
Πόσοι και πώς τα θυμούνται αυτά και κυρίως την προπαγάνδα που προηγήθηκε;
Τότε ήταν ένας καθαρά θερμός πόλεμος. Ακολούθησαν κι άλλοι θερμοί πόλεμοι στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, όπως άλλωστε είχαν προηγηθεί και σε άλλες ηπείρους. Σε όλους είχε προηγηθεί η ίδια μέθοδος, με την προπαγάνδα και την απαραίτητη πλύση εγκεφάλου στην κοινή γνώμη, ώστε να θεωρηθούν απαραίτητες, αναγκαίες και «απελευθερωτικές» οι επεμβάσεις και οι βομβαρδισμοί, με την επίκληση και τα προσχήματα πότε της πάταξης της τρομοκρατίας, πότε των (ανύπαρκτων, όπως αποδείχτηκε) όπλων μαζικής καταστροφής, πότε της επιβολής δημοκρατίας και ελευθερίας.
Από τον θερμό πόλεμο περάσαμε στον οικονομικό πόλεμο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, και ειδικότερα στην ευρωζώνη, με την περίφημη κρίση και τα μνημόνια, που επιβλήθηκαν ως «αναγκαία» και «απαραίτητα», παρ’ ότι «οδυνηρά», στους λαούς της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, στη συνέχεια της Ισπανίας και της Ιταλίας -με τη στρατηγική γενικευμένης λιτότητας- και της Κύπρου, τελευταίου σταθμού (όχι έσχατου…) με το νέο είδος επέμβασης-επιβολής στο τραπεζικό-χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η προσφιλής μέθοδος της προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου της κοινής γνώμης φυσικά ακολουθήθηκε και τώρα. Από τους «τεμπέληδες» κ.λπ. Ελληνες και άλλους φτάσαμε στο «ξέπλυμα μαύρου χρήματος» στην Κύπρο, με την ηχηρή και ευεργετική λέξη «βοήθεια» από τους πολίτες των χωρών της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ολλανδίας κ.λπ. στις χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, λέξη η οποία όμως δεν αντιπροσωπεύει συμμετοχή των πολιτών αλλά δάνειο των κυβερνήσεων που επιστρέφεται με κέρδος πολλαπλάσιο.
Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Κύπρου, ως συνέχεια της πολιτικής των μνημονίων, έχουμε τη Γερμανία να επιβάλλεται στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στην ευρωζώνη, μαζί με το ΔΝΤ, και να καθορίζει την πολιτική που χαράσσεται. Κι από ‘κεί, πριν αρχίσει η τοπική προεκλογική περίοδος, ξεκίνησε η προπαγάνδα για να πεισθεί η κοινή γνώμη για τον φορολογικό παράδεισο της Κύπρου, για τους Ρώσους ολιγάρχες, για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος. Στο «παιχνίδι» αυτό δεν παίζουν μόνον οι Χριστιανοδημοκράτες αλλά και οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Πράσινοι, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες. Προβάλλουν την «καθαρότητα» της χώρας τους; Προς τι τώρα όλα αυτά; Τώρα ανακαλύπτουν το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης;
Η Κύπρος είναι πλήρες μέλος της Ε.Ε. από την 1/5/2004 και στην ευρωζώνη εντάχθηκε την 1/1/2008. Ο πρώην πρόεδρος Γ. Βασιλείου, που είχε συμμετάσχει στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, δήλωσε καθαρά ότι η Ε.Ε. είχε εγκρίνει το τραπεζικό και φορολογικό καθεστώς στην Κύπρο.
Αποκαλύφθηκε ακόμη ότι οι κυπριακές τράπεζες αγόρασαν από τις γερμανικές (!) ομόλογα ελληνικά, τα οποία κουρεύτηκαν μετά, και έχασαν δισεκατομμύρια. Οι γερμανικές τράπεζες πρόλαβαν και πούλησαν γιατί ήξεραν ότι έρχεται το κούρεμα…
Η Γαλλία έχει εξαφανιστεί (Σαρκοζί, Ολάντ), οι άλλες χώρες χορεύουν στους σκοπούς της Γερμανίας και όλοι πλέον, ΜΜΕ και δημοσιογράφοι του νέου «συστήματος», αποδέχονται ότι το Βερολίνο είναι η ισχύς, η δύναμη κι αυτό καθορίζει τι γίνεται. Ούτε καν αναφέρονται στους θεσμούς της Ε.Ε.
Οτι «η Μέρκελ κήρυξε τον πόλεμο στην υπόλοιπη Ευρώπη για να εξασφαλίσει οικονομικό ζωτικό χώρο» καταλόγισε στη Γερμανίδα καγκελάριο ο καθηγητής Χουάν Τόρες Λόπες της Σεβίλης, και το άρθρο του αποσύρθηκε από την ιστοσελίδα της «Ελ Παΐς»… επειδή την παραλλήλισε με τον Χίτλερ.
Αλλά ο κ. Σόιμπλε, που δεν είπε βεβαίως τίποτα για το ανάλογο σύστημα καταθέσεων-ξεπλύματος μαύρου χρήματος στην ίδια τη χώρα του, και κυρίως στο Λουξεμβούργο, τη Μάλτα, τη Λετονία, κάλεσε τους «ολιγάρχες» να καταθέσουν τα χρήματά τους στη Γερμανία, όπου είναι σίγουρα (!).
Δεν πρόλαβε να τελειώσει η τελευταία συνεδρίαση στην ευρωζώνη και ο πρόεδρός της, Ολλανδός Γ. Ντάισενμπλουμ, δήλωσε πως το κούρεμα της Κύπρου είναι μοντέλο και για άλλους. Του ξέφυγε; Μάλλον όχι, έστω κι αν προσπάθησε να το ανασκευάσει. Οι προθέσεις είναι αποκαλυπτικές για τις γερμανικές επιδιώξεις.
Βρισκόμαστε μπροστά στον «καπιταλιστικότερο καπιταλισμό στην Ιστορία», όπως έγραψε προχθές στην «Εφ.Συν.» ο Πέτρος Μανταίος. Και αυτό δένει με τον «Καπιταλισμό της καταστροφής», της Ναόμι Κλάιν, στο βιβλίο της «Το δόγμα του σοκ».
Η μέθοδος που ακολουθείται στα οικονομικά της Ε.Ε. είναι α λα καρτ και όχι ενιαία. Αυτό και διευκολύνει τις επιδιώξεις και αποκαλύπτει τις προθέσεις.
Στη φάση αυτή της πορείας του καπιταλισμού παγκοσμίως βλέπουμε τις ΗΠΑ να θέλουν να κλείσουν ανοιχτά μέτωπα (π.χ. σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ για Μέση Ανατολή) και ρίχνουν το βάρος στον Ειρηνικό Ωκεανό μετακινώντας δυνάμεις τους εκεί για να είναι κοντά στην Κίνα, που τις κρατά με χρεόγραφα κ.λπ. Η Ρωσία και η Κίνα κάνουν βήματα συνεννόησης και η Γερμανία επιβάλλεται. Την ίδια ώρα ο συντηρητικός αλλά ευρωπαϊστής Ζ.Κ. Γιούνκερ προειδοποιεί: «Οποιος πιστεύει ότι δεν τίθεται πλέον το αιώνιο ερώτημα περί ειρήνης και πολέμου στην Ευρώπη, μπορεί να πλανάται οικτρά. Οι δαίμονες δεν έχουν φύγει, απλά κοιμούνται».
Και εδώ Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δείχνουν να ανακουφίστηκαν από την απόφαση για την Κύπρο. Δεν αισθάνονται εκτεθειμένοι, άρα ο μονόδρομος ισχύει! Είναι το δείγμα της αντίδρασης των «υπεύθυνων δυνάμεων» στα τεκταινόμενα.
Για τους βομβαρδισμούς αυτούς ο Λεωνίδας Κύρκος έλεγε τότε, με πείσμα, πίκρα και παράπονο, ότι τα προηγούμενα χρόνια έγινε η απαραίτητη προπαγάνδα και πλύση εγκεφάλου της κοινής γνώμης, παγκοσμίως αλλά κυρίως στις χώρες της Ευρώπης, ώστε να πειστούν οι λαοί πόσο αναγκαίοι και απαραίτητοι ήταν για να αντιμετωπιστεί το τυραννικό καθεστώς της Γιουγκοσλαβίας, ο εχθρός, ο δυνάστης των λαών της χώρας, πόσο αναγκαίο ήταν να γίνει αυτή η έξωθεν επέμβαση με καταστροφές και νεκρούς πολίτες, ώστε να απελευθερωθεί η χώρα, η οποία θρήνησε τις «παράπλευρες απώλειες», όπως κυνικά τις ονόμασε το ΝΑΤΟ.
Πόσοι και πώς τα θυμούνται αυτά και κυρίως την προπαγάνδα που προηγήθηκε;
Τότε ήταν ένας καθαρά θερμός πόλεμος. Ακολούθησαν κι άλλοι θερμοί πόλεμοι στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, όπως άλλωστε είχαν προηγηθεί και σε άλλες ηπείρους. Σε όλους είχε προηγηθεί η ίδια μέθοδος, με την προπαγάνδα και την απαραίτητη πλύση εγκεφάλου στην κοινή γνώμη, ώστε να θεωρηθούν απαραίτητες, αναγκαίες και «απελευθερωτικές» οι επεμβάσεις και οι βομβαρδισμοί, με την επίκληση και τα προσχήματα πότε της πάταξης της τρομοκρατίας, πότε των (ανύπαρκτων, όπως αποδείχτηκε) όπλων μαζικής καταστροφής, πότε της επιβολής δημοκρατίας και ελευθερίας.
Από τον θερμό πόλεμο περάσαμε στον οικονομικό πόλεμο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, και ειδικότερα στην ευρωζώνη, με την περίφημη κρίση και τα μνημόνια, που επιβλήθηκαν ως «αναγκαία» και «απαραίτητα», παρ’ ότι «οδυνηρά», στους λαούς της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, στη συνέχεια της Ισπανίας και της Ιταλίας -με τη στρατηγική γενικευμένης λιτότητας- και της Κύπρου, τελευταίου σταθμού (όχι έσχατου…) με το νέο είδος επέμβασης-επιβολής στο τραπεζικό-χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η προσφιλής μέθοδος της προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου της κοινής γνώμης φυσικά ακολουθήθηκε και τώρα. Από τους «τεμπέληδες» κ.λπ. Ελληνες και άλλους φτάσαμε στο «ξέπλυμα μαύρου χρήματος» στην Κύπρο, με την ηχηρή και ευεργετική λέξη «βοήθεια» από τους πολίτες των χωρών της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ολλανδίας κ.λπ. στις χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, λέξη η οποία όμως δεν αντιπροσωπεύει συμμετοχή των πολιτών αλλά δάνειο των κυβερνήσεων που επιστρέφεται με κέρδος πολλαπλάσιο.
Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Κύπρου, ως συνέχεια της πολιτικής των μνημονίων, έχουμε τη Γερμανία να επιβάλλεται στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στην ευρωζώνη, μαζί με το ΔΝΤ, και να καθορίζει την πολιτική που χαράσσεται. Κι από ‘κεί, πριν αρχίσει η τοπική προεκλογική περίοδος, ξεκίνησε η προπαγάνδα για να πεισθεί η κοινή γνώμη για τον φορολογικό παράδεισο της Κύπρου, για τους Ρώσους ολιγάρχες, για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος. Στο «παιχνίδι» αυτό δεν παίζουν μόνον οι Χριστιανοδημοκράτες αλλά και οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Πράσινοι, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες. Προβάλλουν την «καθαρότητα» της χώρας τους; Προς τι τώρα όλα αυτά; Τώρα ανακαλύπτουν το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης;
Η Κύπρος είναι πλήρες μέλος της Ε.Ε. από την 1/5/2004 και στην ευρωζώνη εντάχθηκε την 1/1/2008. Ο πρώην πρόεδρος Γ. Βασιλείου, που είχε συμμετάσχει στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, δήλωσε καθαρά ότι η Ε.Ε. είχε εγκρίνει το τραπεζικό και φορολογικό καθεστώς στην Κύπρο.
Αποκαλύφθηκε ακόμη ότι οι κυπριακές τράπεζες αγόρασαν από τις γερμανικές (!) ομόλογα ελληνικά, τα οποία κουρεύτηκαν μετά, και έχασαν δισεκατομμύρια. Οι γερμανικές τράπεζες πρόλαβαν και πούλησαν γιατί ήξεραν ότι έρχεται το κούρεμα…
Η Γαλλία έχει εξαφανιστεί (Σαρκοζί, Ολάντ), οι άλλες χώρες χορεύουν στους σκοπούς της Γερμανίας και όλοι πλέον, ΜΜΕ και δημοσιογράφοι του νέου «συστήματος», αποδέχονται ότι το Βερολίνο είναι η ισχύς, η δύναμη κι αυτό καθορίζει τι γίνεται. Ούτε καν αναφέρονται στους θεσμούς της Ε.Ε.
Οτι «η Μέρκελ κήρυξε τον πόλεμο στην υπόλοιπη Ευρώπη για να εξασφαλίσει οικονομικό ζωτικό χώρο» καταλόγισε στη Γερμανίδα καγκελάριο ο καθηγητής Χουάν Τόρες Λόπες της Σεβίλης, και το άρθρο του αποσύρθηκε από την ιστοσελίδα της «Ελ Παΐς»… επειδή την παραλλήλισε με τον Χίτλερ.
Αλλά ο κ. Σόιμπλε, που δεν είπε βεβαίως τίποτα για το ανάλογο σύστημα καταθέσεων-ξεπλύματος μαύρου χρήματος στην ίδια τη χώρα του, και κυρίως στο Λουξεμβούργο, τη Μάλτα, τη Λετονία, κάλεσε τους «ολιγάρχες» να καταθέσουν τα χρήματά τους στη Γερμανία, όπου είναι σίγουρα (!).
Δεν πρόλαβε να τελειώσει η τελευταία συνεδρίαση στην ευρωζώνη και ο πρόεδρός της, Ολλανδός Γ. Ντάισενμπλουμ, δήλωσε πως το κούρεμα της Κύπρου είναι μοντέλο και για άλλους. Του ξέφυγε; Μάλλον όχι, έστω κι αν προσπάθησε να το ανασκευάσει. Οι προθέσεις είναι αποκαλυπτικές για τις γερμανικές επιδιώξεις.
Βρισκόμαστε μπροστά στον «καπιταλιστικότερο καπιταλισμό στην Ιστορία», όπως έγραψε προχθές στην «Εφ.Συν.» ο Πέτρος Μανταίος. Και αυτό δένει με τον «Καπιταλισμό της καταστροφής», της Ναόμι Κλάιν, στο βιβλίο της «Το δόγμα του σοκ».
Η μέθοδος που ακολουθείται στα οικονομικά της Ε.Ε. είναι α λα καρτ και όχι ενιαία. Αυτό και διευκολύνει τις επιδιώξεις και αποκαλύπτει τις προθέσεις.
Στη φάση αυτή της πορείας του καπιταλισμού παγκοσμίως βλέπουμε τις ΗΠΑ να θέλουν να κλείσουν ανοιχτά μέτωπα (π.χ. σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ για Μέση Ανατολή) και ρίχνουν το βάρος στον Ειρηνικό Ωκεανό μετακινώντας δυνάμεις τους εκεί για να είναι κοντά στην Κίνα, που τις κρατά με χρεόγραφα κ.λπ. Η Ρωσία και η Κίνα κάνουν βήματα συνεννόησης και η Γερμανία επιβάλλεται. Την ίδια ώρα ο συντηρητικός αλλά ευρωπαϊστής Ζ.Κ. Γιούνκερ προειδοποιεί: «Οποιος πιστεύει ότι δεν τίθεται πλέον το αιώνιο ερώτημα περί ειρήνης και πολέμου στην Ευρώπη, μπορεί να πλανάται οικτρά. Οι δαίμονες δεν έχουν φύγει, απλά κοιμούνται».
Και εδώ Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δείχνουν να ανακουφίστηκαν από την απόφαση για την Κύπρο. Δεν αισθάνονται εκτεθειμένοι, άρα ο μονόδρομος ισχύει! Είναι το δείγμα της αντίδρασης των «υπεύθυνων δυνάμεων» στα τεκταινόμενα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου