Το... λάθος

 

 ΤΡΙΤΗ, 5 Φεβρουαρίου 2013

 http://topontiki.gr

Δημήτρης Μηλάκας

Γίνονται τέτοια λάθη; Λάθη που τινάζουν στον αέρα χώρες και λαούς; Γίνονται λάθη τέτοιου είδους με τόσο δραματικές επιπτώσεις από διεθνείς «θεσμούς», οι οποίοι είναι στυλοβάτες του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος; Απ’ ό,τι φαίνεται, γίνονται! Ή μήπως τελικά αυτό που γίνεται δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται;

 Στην προκειμένη περίπτωση προκαλεί εντύπωση η ομαδική αυτοκριτική διάθεση, η οποία προέκυψε στα κορυφαία κλιμάκια του ΔΝΤ σχετικά με τους υπολογισμούς για τη διαμόρφωση του ελληνικού προγράμματος «διάσωσης».Τελικά ομολογήθηκε ο λάθος υπολογισμός σε κάποιον πολλαπλασιαστή μιας εξίσωσης, η οποία τελικά τύφλωσε τους φωστήρες σε τέτοιον βαθμό ώστε να μην είναι σε θέση να δουν αυτό που και μια απλή νοικοκυρά είδε από την πρώτη στιγμή που ανέτειλε η κυβέρνηση των μνημονίων: το «πρόγραμμα» δεν βγαίνει, δεν διασώζει, καταστρέφει.

Ας πιστέψουμε, λοιπόν, τους ανιδιοτελείς διασώστες μας από το ΔΝΤ και ας πούμε «άνθρωποι είναι, ένα λάθος έκαναν». Ταυτόχρονα, όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να σκεφτούμε και ποιες ακριβώς συνθήκες, ποια νέα δεδομένα προσθέτει αυτή η ομολογία ανικανότητας. Και πάνω απ’ όλα επιβάλλεται να σκεφτούμε ποια ακριβώς στιγμή διατυπώνεται αυτή η ομολογία.

Προφανώς, δεν περνά απαρατήρητο το ότι η ομολογία των στελεχών του ΔΝΤ για τη λάθος συνταγή που εφαρμόζεται στην Ελλάδα συμπίπτει με τη διάσταση απόψεων μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας για τη συνολικότερη αντιμετώπιση της κρίσης.Επίσης το λάθος του ΔΝΤ ομολογείται κατά τη στιγμή που έχει προκύψει η νέα αμερικανική κυβέρνηση με την επανεκλογή του Ομπάμα και ενώ η Γερμανία εισέρχεται σε προεκλογική περίοδο.

Με πιο απλά λόγια η ομολογία του λάθους από το ΔΝΤ διατυπώνεται σε μια περίοδο που οι Αμερικανοί ζητούν «λύση τώρα» στην Ευρωζώνη και οι Γερμανοί ζητούν χρόνο για να κάνουν τις εκλογές τους.

Συμπέρασμα: Στην πλάτη του ελληνικού πειραματόζωου εξελίσσεται αυτήν την περίοδο ένα ακόμη παιχνίδι πίεσης των ισχυρών. Η ομολογία του λάθους από το ΔΝΤ
● πολλαπλασιάζει τις δυσκολίες για την εφαρμογή του «προγράμματος» στην Ελλάδα,
● πολλαπλασιάζει τις δυσκολίες διαχείρισης της ελληνικής κοινωνίας από την κυβέρνηση,
● πολλαπλασιάζει τις δυσκολίες της Γερμανίας να κρατήσει ζωντανή την κυβέρνηση των τριών ανδρεικέλων της και να περιορίσει τις πιθανότητες επέκτασης της φωτιάς στον ευρωπαϊκό Νότο.

Κατά τα λοιπά, αν δει κανείς το πρόγραμμα της ελληνικής δημοσιονομικής προσαρμογής σαν έναν μοχλό πίεσης που οι μεγάλες δυνάμεις χρησιμοποιούν στο μεταξύ τους μεγάλο παιχνίδι, αντιλαμβάνεται ότι κανένα λάθος δεν έγινε. Διότι στόχος του προγράμματος ουδέποτε υπήρξε η διάσωση. Στόχος ήταν η καταστροφή η οποία συντελείται...