"Κάτι καινούργιο γεννιέται..." Συνέντευξη του Αλ. Aλαβάνου στον Ελ. Τύπο

http://tometopo.gr/ 1.    Μετά από οκτώ μήνες διακυβέρνησης από την τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας πώς αποτιμάτε την πορεία της χώρας; Θεωρείτε ότι διαμορφώνονται συνθήκες σταθεροποίησης με την παραμονή στην ευρωζώνη και πιστεύετε ότι δημιουργούνται προϋποθέσεις ανάκαμψης και σε τι βάθος χρόνου;  Δεν χρειάζεται καν η δική μου γνώμη. Το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναγνωρίζει το αδιέξοδο και το ανέφικτό του προγράμματος και γι’ αυτό έχει θέσει και το θέμα της περικοπής των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα στοιχεία για την συνεχόμενη πτώση του ΑΕΠ και την αλματώδη αύξηση της ανεργίας δείχνουν μια από τις πιο σκληρές υφέσεις σε ανεπτυγμένη χώρα τον τελευταίο αιώνα. Για ανάκαμψη θα έχουμε δικαίωμα να μιλάμε μόνο εκτός Ευρωζώνης. Η προχθεσινή φωτογραφία με τη δωρεάν διανομή τροφίμων έξω από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έκανε το γύρο του κόσμου όπως παλιότερα οι φωτογραφίες από τον λιμό της Αιθιοπίας. Αξίζει κάτι καλύτερο στην Ελλάδα 2.    Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι παρά τα σκληρά μέτρα που λαμβάνει αυτή η κυβέρνηση οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν μια αξιοσημείωτη πολιτική αντοχή, σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης;  Δεν ξέρω πόση σημασία έχουν οι δημοσκοπήσεις. Θυμίζουν λίγο το Στοίχημα του ΟΠΑΠ ,τη στιγμή που η κατάσταση είναι στα άκρα. Τώρα αν δείχνει ανθεκτικότητα η ΝΔ, νομίζω ότι λειτουργούν δύο παράγοντες. Πρώτο η ΝΔ σήμερα είναι ο «όλος» παλιός δικομματισμός. Το ΠΑΣΟΚ είναι κλαδική της ΝΔ. Δυστυχώς κι ένα κόμμα αριστερής καταγωγής, η ΔΗΜΑΡ. Δεύτερο, η ΝΔ έχει επιβάλλει σε όλη σχεδόν την αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένης και της αριστεράς, το πλαίσιο της ευρωζώνης, που είναι η στρατηγική επιλογή της συντηρητικής παράταξης. Έτσι εμφανίζει σχεδόν ως ανέφικτη μια ριζικά διαφορετική λύση. 3. Θεωρείτε ότι αυτή η κυβέρνηση θα μακροημερεύσει ή προβλέπετε πρόωρες εκλογές; Δέστε με ποιο τρόπο υλοποιείται αυτά τα χρόνια το πρόγραμμα της τρόικα. Στην αρχή με την υπαγόρευση νόμων στη Βουλή, ακυρώνοντας τη λαϊκή κυριαρχία. Μετά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, που δεν χρειάζεται καν η ψήφος της Βουλής. Μετά με τους ξυλοδαρμούς της αστυνομίας στις πλατείες. Σήμερα με απανωτές «επιτάξεις» και «επιστρατεύσεις». Αν συνεχισθεί αυτό, αύριο δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς ούτε το πραξικόπημα, παίρνοντας υπόψη την βαθιά απαξίωση του πολιτικού κόσμου. Ο κίνδυνος για τη δημοκρατία είναι ορατός, αν δεν αλλάξουμε δρόμο. 4. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, αποδέχεται ως στρατηγικό στόχο την παραμονή της χώρας στο ευρώ αλλά υποστηρίζει ότι το Μνημόνιο "είναι νεκρό". Υπάρχει, κατά την άποψή σας, πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης αυτή τη στιγμή από τα υπάρχοντα κόμματα; Η χώρα είναι νεκρή. Και το μόνο ζωντανό σε αυτό τον τόπο είναι το Μνημόνιο. Δεν ένα πια ένα χαρτί με διαταγές που θα μπορούσε να το σκίσει κανείς. Είναι η πραγματικότητα μιας ανεργίας που πλησιάζει ποσοστά της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που έφερε τον Χίτλερ, μιας εκτεταμένης φτώχειας ακόμα και πείνας. Δεν έχουν καμία σημασία πια οι εισαγγελικές κορώνες ενάντια στο Μνημόνιο. Αυτό που έχει σημασία είναι το άλλο σχέδιο, το Σχέδιο Β΄ που θα αρχίσει να δημιουργεί θέσεις εργασίας και να ανασυγκροτεί παραγωγικά τον τόπο. 5. Ποια είναι η άποψή σας για τις τελευταίες διεθνείς επαφές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, στη Γερμανία και στις ΗΠΑ; Θεωρείτε ότι ενισχύουν την "κυβερνησιμότητα" αυτού του χώρου; Συμμερίζεστε την κριτική που ασκούν ορισμένοι στον κ. Τσίπρα περί "στροφής" στην πολιτική του έναντι του Μνημονίου;   Εντελώς διαφορετικά πράγματα με απασχολούν για την εξωτερική μας πολιτική. Πως μπορούμε να προμηθευτούμε με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους πετρέλαιο από το Ιράν, όπως κάνει η Τουρκία, η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία, ενώ εμάς μας το απαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση; Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε, από οικονομική άποψη, την αγωνία της Ρωσίας να έχει κάποιες φίλες χώρες στον Μεσογειακό χώρο, όταν χάνει το μόνο στήριγμα που της είχε απομείνει, τη Συρία; Με ποιο τρόπο μπορούμε να κάνουμε την Ελλάδα αυτό που ήταν πριν λίγες δεκαετίες, χώρα εξαγωγής αγροτικών προϊόντων, και έχει ακυρώσει η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ερωτήματα, που οι απαντήσεις τους δεν ευνοούν το ένα ή το άλλο κόμμα, αλλά τον τόπο και τον λαό. 6. Τώρα που ακόμη και κορυφαία στελέχη του ΔΝΤ αναγνωρίζουν το λάθος που έγινε στην συνταγή που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, θεωρείτε ότι υπάρχουν περιθώρια αλλαγής αυτής της πολιτικής, εντός Μνημονίου;  Αν το ΔΝΤ αποκαλεί «λάθος» τη συνταγή του, οι κυβερνήσεις που το εφάρμοσαν έχουν κάνει «έγκλημα». Αυτό δεν ισχύει μόνο για το χθες, αλλά και για το αύριο. Μνημόνιο και Ευρωζώνη δεν είναι απλώς συνώνυμα. Ταυτίζονται. Ούτε επεκτατική νομισματική πολιτική, ούτε ανταγωνιστικό συνάλλαγμα, ούτε φθηνές εξαγωγές, ούτε ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς, ούτε ρευστότητα, ούτε – το πιο σημαντικό- δημιουργία θέσεων εργασίας μπορούμε να δημιουργήσουμε μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης. Δεν είναι τυχαίο ότι με βάση τα στοιχειά του ίδιου του ΔΝΤ, οι ευρωπαϊκές χώρες με τις καλύτερες επιδόσεις στην ανάπτυξη, έχουν το δικό τους νόμισμα: η Πολωνία και η Σουηδία. 7. Έχετε αναφερθεί κατ´ επανάληψη στην ανάγκη εκπόνησης ενός εθνικού σχεδίου για την προετοιμασία της χώρας για έξοδο από το ευρώ. Υπάρχουν σήμερα πολιτικές δυνάμεις, πλην του ΚΚΕ, που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην εκπόνηση ενός τέτοιου σχεδίου;  Κι αν δεν υπάρχουν, πρέπει να βρεθούν. Και θα βρεθούν. Θεωρώ ότι η εκστρατεία φόβου της κυβέρνησης, όπου συμμετέχει δυστυχώς και η αξιωματική αντιπολίτευση, με το αξίωμα «αποχώρηση από το ευρώ σημαίνει εθνική καταστροφή» έχει φτάσει στα όριά της. Νέοι άνθρωποι που δεν έχουν γνωρίζει καν τη δραχμή, το συζητούν. Εργαζόμενοι σε εξαγωγικές επιχειρήσεις ή τον τουρισμό, το συζητούν. Αξιόλογοι πανεπιστημιακοί προχωρούν τις μελέτες τους. Για μια ακόμη φορά η κοινωνία βρίσκεται μπροστά από την πολιτική. 8. Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι το μόνο κόμμα που εμφανίζει σήμερα δυναμική αύξησης των ποσοστών του, με βάση τα γκάλοπ, είναι η Χρυσή Αυγή;  Μια κοινωνία, που χάνει όλες τις βεβαιότητες που είχε, που μένει χωρίς στήριγμα, που δεν έχει προοπτική, που υφίσταται μια αφάνταστη βία, που δεν μπορεί να αντέξει και να επεξεργαστεί άγρια συναισθήματα θα αρχίσει να γεννά τις πιο απεχθείς μορφές βίας, που θα εκφρασθούν και σε πολιτικό επίπεδο. Έχει σημάνει η καμπάνα αλλά δυστυχώς το πολιτικό κατεστημένο έχει «ώτα μη ακούντων». 9. Θα συμφωνούσατε στη συγκρότηση ενός κυβερνητικού μετώπου αντιμνημονιακών δυνάμεων με τη συμμετοχή της Αριστεράς και δυνάμεων του λαϊκού Κέντρου και της Δεξιάς, όπως πρότεινε ο κ. Τσιπρας;  Δέστε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης στη Βουλή. Όλα είναι «αντιμνημονιακά». Και τι έγινε; Αυτό που χρειάζεται σήμερα ο λαός δεν είναι να του πει, «ενάντια σε τι είναι» αλλά «τι πρέπει να δημιουργήσουμε». Εδώ είναι το μεγάλο κενό του πολιτικού συστήματος. Τι να κάνουμε, λοιπόν; Παύση πληρωμών στους δανειστές, όπως πριν λίγα χρόνια η Ρωσία και τόσες άλλες χώρες. Απαλλαγή από το σκληρό νόμισμα, όπως όλες οι χώρες της ύφεσης του 1929 έκαναν με τον χρυσό κανόνα. Ρευστότητα, που απαιτεί εθνικό νόμισμα. Προστασία κεφαλαίων που σημαίνει απελευθέρωση από την ευρωζώνη. Ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς και εξαγωγική ικανότητα, που έχει ως προϋπόθεση ανταγωνιστικό συνάλλαγμα. Πιστώσεις στην οικονομία, που χρειάζεται λαϊκές τράπεζες. Κι όλα αυτά για να δημιουργήσεις με μεγάλη ταχύτητα θέσεις εργασίας και κοινωνικό κράτος. 10. Εσείς προσωπικά, με ποιον τρόπο και από ποιο ρόλο θεωρείτε ότι θα μπορούσατε να φανείτε χρήσιμος στην παράταξή σας και στον τόπο; Σχεδιάζετε το επόμενο βήμα σας και ποιο μπορεί να είναι αυτό;  Θεωρώ, ότι, αργά ίσως και δύσκολα, κάτι καινούριο γεννιέται. Παρά την έλλειψη κοινοβουλευτικής παρουσίας, το Σχέδιο Β’ είναι στα χείλη και τον προβληματισμό όλων. Χάρη σε αυτό ο μονόδρομος στη συνείδηση της κοινωνίας γίνεται σταυροδρόμι. Αρχίζει και ενώνει δυνάμεις, προσγειώνει τη συζήτηση στα πραγματικά διλήμματα, δίνει πνοή σε κόσμο, δημιουργεί εναλλακτικές λύσεις. Ετοιμάζεται για τη συμμετοχή σε κάθε μεγάλη πολιτική και κοινωνική μάχη, συμπεριλαμβανομένης και της εκλογικής.