ΔΗΜΕΥΣΗ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ; Συζητείται ήδη η επιβολή μίας ανάλογης με την Κύπρο φορολόγησης στην Ισπανία, στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία και στην Ιταλία – όπου με ποσοστό 8,5% θα μπορούσαν να εισπραχθούν συνολικά περισσότερα από 305 δις ευρώ

Αθήνα, 19. Μαρτίου 2013

http://www.casss.gr
Βασίλης Βιλιάρδος 

“Το πρώτο ταμπού (ομόλογα δημοσίου) καταρρίφθηκε στην Ελλάδα με το PSI - το δεύτερο ταμπού (τραπεζικές καταθέσεις) στην Κύπρο. Το τρίτο και το τελευταίο, το ευρώ δηλαδή, μάλλον θα καταρριφθεί από την Ιταλία, εάν δεν αλλάξει πορεία η Ευρωζώνη – εκτός εάν προλάβει η Ισπανία, η Γερμανία ή όλοι μαζί οι Ευρωπαίοι Πολίτες”.

Άρθρο

Σύμφωνα με ορισμένα διεθνή ΜΜΕ, εάν το πείραμα της Κύπρου επιτύχει (άρθρο μας), η «κατάσχεση» των τραπεζικών καταθέσεων θα συνεχισθεί και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης – ενώ η βιασύνη, με την οποία η Γερμανίδα καγκελάριος επιβεβαίωσε επίσημα τις κρατικές εγγυήσεις για το ποσόν των 100.000 €, δημιουργεί πολύ μεγάλες υποψίες.

Ειδικότερα, συζητείται ήδη η επιβολή μίας ανάλογης με την Κύπρο φορολόγησης επί των καταθέσεων στην Ισπανία, στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία και στην Ιταλία – όπου με ποσοστό 8,5% θα μπορούσαν να εισπραχθούν περισσότερα από 305 δις €, με 1% περί τα 35,9 δις €, καθώς επίσης με 0,1% γύρω στα 3,6 δις € (πηγή: Πίνακας).  

 

Ο καινούργιος διευθυντής του Eurogroup, σε σχετική ερώτηση που του τέθηκε, δεν θέλησε να απαντήσει – γεγονός που φαίνεται να σημαίνει ότι, ευρίσκεται ήδη σε επεξεργασία ένα σχέδιο, μέσω του οποίου, αντί να αντιμετωπίζεται η κρίση χρέους με «πακέτα διάσωσης», θα επιδιωχθεί η καταπολέμηση της με τη βοήθεια μίας πανευρωπαϊκής φορολόγησης.

Η αποστολή της πρώτης «αναγνωριστικής βόμβας» στο νέο πειραματόζωο λοιπόν, στην Κύπρο δηλαδή, ήταν απλούστατα ένα τεστ – «ενορχηστρωμένο» με ένα μίγμα πανικού, εκβιασμών, προϋπολογισμένων υποχωρήσεων (όπως ο δήθεν συμβιβασμός που ακούγεται σήμερα, σχετικά με το ποσοστό «δήμευσης» ή το «αφορολόγητο» ποσόν καταθέσεων), καθώς επίσης ψυχρής αντιμετώπισης της όλης κατάστασης εκ μέρους των Βρυξελών (της Γερμανίας δηλαδή).  

Ο απώτερος στόχος: να εξαχθούν τα απαραίτητα συμπεράσματα, σχετικά με τον πλέον κατάλληλο τρόπο εφαρμογής ενός ανάλογου σχεδίου σε άλλες χώρες, στο μέλλον.

Παραστατικά, εάν το τεστ στεφθεί με επιτυχία, εάν δεν αντιδράσουν δηλαδή οι ανόητοι Πολίτες, «αποδεχόμενοι» τελικά τη μοίρα τους (όπως φαίνεται να συμβαίνει δυστυχώς στην Κύπρο) τότε η Κομισιόν θα επιτρέψει ευρέως τη χρήση του συγκεκριμένου «φαρμάκου» - συγκεκριμένα, τη «δήμευση» μέρους των τραπεζικών καταθέσεων, σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η ιδέα είναι ουσιαστικά απλή και σχετικά εύκολη στη διεκπεραίωση της: Μετά τα προβλήματα και τις ατέρμονες συζητήσεις, σε σχέση με τα προγράμματα λιτότητας και την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων ορισμένων χωρών, αποφασίσθηκε να ακολουθηθεί το παράδειγμα της Γερμανίας, μετά την ένωση της.

Ειδικότερα, η επιβολή ενός φόρου, ο οποίος στην αρχή θα «πουληθεί» από τους πολιτικούς (συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων) στους πολίτες ως έκτακτος και για μία μόνο φορά - ενώ στην πραγματικότητα θα διατηρηθεί για πάντα.  

 

Συνεχίζοντας, η Goldman Sachs έκανε τους υπολογισμούς που αναφέρονται στον Πίνακα Ι - ενώ η Boston Consulting Group, το 2011, είχε λειτουργήσει ανάλογα, συντάσσοντας ένα σχέδιο με τον τίτλο «Πίσω στη Μεσοποταμία».

Στα πλαίσια του σεναρίου αυτού, το οποίο έχουμε στη διάθεση μας σε pdf, έγινε προσπάθεια υπολογισμού του ποσοστού, με το οποίο θα έπρεπε να φορολογηθεί η ιδιωτική περιουσία των νοικοκυρών σε κάθε χώρα - έτσι ώστε το δημόσιο χρέος της να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της συμφωνίας του Μάαστριχτ (60% του ΑΕΠ), ή να είναι λίγο υψηλότερο.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη μελέτη, εάν οι Γερμανοί πλήρωναν 11% φόρο επί των τραπεζικών καταθέσεων τους, το δημόσιο χρέος της χώρας τους θα μειωνόταν στο 80% του ΑΕΠ – για τις υπόλοιπες χώρες δε, τα ποσά ήταν κατά πολύ υψηλότερα.

Προφανώς, τέτοιου είδους μελέτες δεν συντάσσονται χωρίς πολιτική εντολή – επειδή αφενός μεν κοστίζουν πολύ μεγάλα ποσά, αφετέρου δε απαιτούνται λεπτομερείς πληροφορίες εκ μέρους κρατικών οργανισμών, όπως της Eurostat.

Επομένως, προετοιμάζεται αναμφίβολα ένα σχέδιο δήμευσης μέρους της ιδιωτικής περιουσίας των ευρωπαίων πολιτών - έτσι ώστε να τραφεί το αχόρταγο χρηματοπιστωτικό κτήνος, ο εργοδότης δηλαδή της πολιτικής, από τους πολίτες-θύματα του.

Ολοκληρώνοντας, αυτού του είδους οι ενέργειες δεν έχουν καμία σχέση με τη Δημοκρατία, ούτε φυσικά με το «προσδοκόμενο» Κράτος Δικαίου – γεγονός που σημαίνει ότι, η περίπτωση της Κύπρου, η οποία παράλληλα χρησιμοποιείται ως ένας «εκπορθητής-κριός» εναντίον της Ρωσίας κυρίως (στα πλαίσια της παγκόσμιας σύρραξης), έχει ιδιαίτερη σημασία. Δεν αφορά λοιπόν σε καμία περίπτωση μόνο την ίδια ή την «ηγεσία» της, αλλά όλους εμάς τους Ευρωπαίους πολίτες - εκτός εάν η πληροφόρηση μας από τα διεθνή ΜΜΕ είναι, όπως ανέλπιδα ευχόμαστε, λανθασμένη.

ΥΓ: «Μπορούμε και μόνοι μας», απάντησαν θαρραλέα οι Κύπριοι Πολίτες, αρνούμενοι να υποταχθούν στα εκβιαστικά διλήμματα της Γερμανίας και της Τρόικας – μη αποδεχόμενοι παράλληλα να μετατραπούν σε πεδίο μάχης ορισμένων από εκείνες τις μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες πολεμούν μανιασμένα για την «πρωτοκαθεδρία» του πλανήτη.

Εάν καταφέρουν δε να παραμείνουν πιστοί και αμετακίνητοι στις αποφάσεις τους, εκδιώκοντας ταυτόχρονα από την Κύπρο τους συνδίκους του διαβόλου (ΔΝΤ), η επιτυχία τους θα είναι μοναδική στην ιστορία.     

Το γεγονός αυτό, η υπερήφανη στάση δηλαδή της Κύπρου, δεν είναι προφανώς εξευτελιστική μόνο για τους πολιτικούς της πατρίδας μας - επειδή η Κύπριοι βουλευτές δεν είναι βέβαια αυτοί που «ύψωσαν το ανάστημα τους» απέναντι στους εισβολείς.

Οι πολιτικοί απλά υποχρεώθηκαν να υποταχθούν στη βούληση των Πολιτών της χώρας τους - οι οποίοι, απαιτητικά και ενεργητικά, μακριά από τη δική μας «σιωπή των αμνών», δεν τους επέτρεψαν καμία άλλη απόφαση.      

Σε κάθε περίπτωση, είναι εντελώς ανόητο να επαινούμε εμείς εδώ τους Κυπρίους -  αφού οι έπαινοι, όσο και αν μας πληγώνει, έχουν τότε μόνο νόημα, όταν προέρχονται από αντίστοιχα υπερήφανους, αξιοπρεπείς και θαρραλέους Πολίτες ή πολιτικούς.

Φυσικά για τους Πολίτες της Κύπρου, η «Οδύσσεια» μόλις άρχισε – επειδή η απόφαση τους ισοδυναμεί με τα «όχι» εκείνων των κρατών, τα οποία στην ιστορία επέλεξαν υπερήφανα τη σύγκρουση με έναν πανίσχυρο εχθρό για την υπεράσπιση των συνόρων της πατρίδας τους, αδιαφορώντας για τις μηδενικές σχεδόν ελπίδες τους να τον νικήσουν (όπως το 1940 η Ελλάδα).

Εν τούτοις, ένα λαός που αποφάσισε να αψηφήσει τον «Εφιάλτη» εντός των τειχών του, όπως κάποτε ο Λεωνίδας με τους τριακοσίους Σπαρτιάτες του, ο κυπριακός δηλαδή, είναι ικανός για πολλά πράγματα – αφού φαίνεται πως διαθέτει αποδεδειγμένα τόσο την αρετή, όσο και την τόλμη που προϋποθέτει η ελευθερία,   

Ολοκληρώνοντας, ο μεγάλος ηττημένος της «μάχης της Κύπρου», δυστυχώς όχι του πολέμου, είναι αναμφίβολα η Γερμανία - τα συμφέροντα δηλαδή που «εξυπηρετεί», αφού το σχεδιαζόμενο πείραμα δεν επέδωσε τα αναμενόμενα (επειδή το νέο «πειραματόζωο», ο υποψήφιος αντικαταστάτης της Ελλάδας, δεν αποδέχθηκε το «ρόλο» του).

Αντίθετα, ο μεγάλος κερδισμένος δεν είναι η Κύπρος, αλλά η υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση - η οποία απόφυγε εν αγνοία της μία τεράστια παγίδα, στημένη αριστοτεχνικά από τους διεθνείς τοκογλύφους, μέσω των πολιτικών-υπηρετών τους.

Προφανώς δε η συνέχεια θα ακολουθήσει πολύ σύντομα, αφού η Δυτική Τρόικα θα έχει σίγουρα έτοιμο ένα «σχέδιο Β» στα συρτάρια της (όπως φαίνεται μέχρι στιγμής και ενώ στην Ισπανία έχει μάλλον ξεκινήσει η «επίθεση εναντίον των τραπεζών», το «σχέδιο» είναι ο περαιτέρω εκβιασμός της Κύπρου -  μέσω της μη χρηματοδότησης των τραπεζών της από την ΕΚΤ και την απειλή χρεοκοπίας τους).

Από την άλλη πλευρά βέβαια, το γεωπολιτικό ρίσκο της Δύσης, τουλάχιστον όσο αφορά τη Ρωσία (η οποία λαμβάνει πλέον ενεργά μέρος στο παιχνίδι της διάσωσης της Κύπρου), δεν είναι καθόλου αμελητέο - όπως έχουμε αναφέρει στην ανάλυση μας "Κύπρος, κρίση και εκβιασμός".                  

 Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.