Το αμερικανοκίνητο think-tank Stratfor για την Συρία [Αναδημοσίευση]

http://ciaoant1.blogspot.gr

Αναδημοσιεύουμε, μεταφρασμένη στα ελληνικά από το euro2day.gr, μια ανάλυση του Stratfor για τη Συρία.

Το αμερικανοκίνητο αυτό think-tank γράφει -περιληπτικά- τα εξής:

• Οι ΗΠΑ δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να συσπειρώνουν γύρω τους πολλούς και ισχυρούς συμμάχους όπως στο παρελθόν. Μέχρι και η Αγγλία εμφανίζει εμπόδια, μέσω του "ενοχλητικού" πλέον θεσμού του κοινοβουλίου, που απέρριψε την πρόταση του Κάμερον για εισβολή.
• Η δυσκολία των ΗΠΑ να αναπτύξουν στρατιωτική δράση δίνει τη δυνατότητα στη Ρωσία και το Ιράν να απαιτήσουν μεγάλα ανταλλάγματα για να συναινέσουν σε ένα τέτοιο χτύπημα, και μάλιστα χωρίς να χάσουν και μεγάλο μέρος από την επιρροή τους στην περιοχή.
• Αν οι ΗΠΑ δεν επέμβουν στρατιωτικά, θα πρόκειται για μια μεγάλη και εξευτελιστική ήττα, διότι θα φανούν αδύναμες και ο κόσμος δε θα τους παίρνει πλέον και τόσο σοβαρά/με φόβο όταν απειλούν. [εγώ θα συμπλήρωνα ότι αν τελικά δε μπορέσουν να παρουσιάσουν αποδείξεις για χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς Ασαντ, τότε επίσης θα έχουν σοβαρό πρόβλημα, διότι πλέον ΚΑΝΕΝΑΣ δε θα τους πιστεύει, και ούτε θα μπορέσουν να ξαναχρησιμοποιήσουν αυτή τη δικαιολογία]

Εδώ ολόκληρη η ανάλυση του Stratfor:
Stratfor:Οι επιλογές των ΗΠΑ για τη Συρία μειώνονται

Με την πιθανότητα βρετανικής συμμετοχής στην επέμβαση στη Συρία να καταρρέει, ο πρόεδρος Ομπάμα προφανώς δεν έχει τον πολυεθνικό συνασπισμό, που η κυβέρνηση του περίμενε ότι θα μοιραστεί μαζί του το βάρος ενός περιορισμένου χτυπήματος στη Συρία. Οι ΗΠΑ, έχουν την επιλογή να πραγματοποιήσουν ένα μονομερές συμβολικό αλλά αναποτελεσματικό χτύπημα απλά και μόνο για να το κάνουν, να προχωρήσουν σε μια ιδιαίτερα αντιδημοφιλή πολύμηνη αεροπορική επίθεση ή να μην αναλάβουν καθόλου στρατιωτική δράση.

Χωρίς ουσιαστικούς συμμάχους, οι Αμερικάνοι έχουν λίγες επιλογές πέρα από το να εστιάσουν τις προσπάθειες τους στο να επιτύχουν μια δύσκολη αλλά φιλόδοξη διευθέτηση του ζητήματος, με τη Ρωσία και το Ιράν. Ωστόσο, οι μικρές πιθανότητες μιας τέτοιας συμφωνίας, σε συνδυασμό με την περιορισμένη χρησιμότητα ενός μονομερούς χτυπήματος, θα μπορούσαν να οδηγήσουν τις ΗΠΑ να υποχωρήσουν από τις θέσεις τους, εκτός και αν δουν μεταβολή από τις ταλαντευόμενες ακόμα Γαλλία και Τουρκία.

Ανάλυση

Οι μόνες χώρες που έχουν συνεισφέρει στρατιωτικά μέχρι τώρα, σε μια πιθανή επίθεση στη Συρία είναι οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Βρετανία. Μόνο οι ΗΠΑ και η Βρετανία έχουν προσφέρει σκάφη ικανά να εκτοξεύσουν κατευθυνόμενους πυραύλους.

Οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει στην περιοχή πέντε αντιτορπιλικά και άγνωστο αριθμό υποβρυχίων, ενώ η Βρετανία ένα υποβρύχιο. Η Βρετανία έχει αναπτύξει επίσης ένα αμφίβιο πλοίο, δυο φρεγάτες και έξι αεροσκάφη τύπου Typhoon για αεράμυνα στη βάση της στην Κύπρο και η Γαλλία επίσης μια φρεγάτα που μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία αντιαεροπορικής ομπρέλας.

Η κατάσταση του συνασπισμού

Στις 29 Αυγούστου, το βρετανικό κοινοβούλιο ψήφισε ενάντια μιας επίθεσης στη Συρία. Η απώλεια του Λονδίνου ως ένας πιθανός εταίρος είναι κρίσιμη, καθώς η Βρετανία αποτελεί το μόνο σύμμαχο με πραγματική δυνατότητα εξ αποστάσεως χτυπημάτων από τη θάλασσα, μακριά από την άμυνα της Συρίας. Πολλά άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, έχουν τη δυνατότητα να εκτοξεύσουν επιθέσεις εξ αποστάσεως χρησιμοποιώντας κατευθυνόμενους πυραύλους όπως οι Storm Shadow, αλλά τέτοια οπλικά συστήματα έχουν μικρότερη εμβέλεια από τους πυραύλους Tomahawk και θα απαιτήσουν την ανάπτυξη αεροπορικών μονάδων σε βάσεις πιο κοντά στη Συρία. Μια τέτοια εξέλιξη, αυξάνει τον κίνδυνο.

Οι ΗΠΑ, ως τώρα δείχνουν να είναι η μόνη χώρα που θα λάβει στρατιωτική δράση έναντι συριακών στόχων, στην περίπτωση χτυπήματος. Αν το χτύπημα κλιμακωθεί, τότε οι σύμμαχοι που δεν έχουν ακόμα αρνηθεί να συμμετάσχουν, όπως η Γαλλία και η Τουρκία, θα μπορούσαν να συνεισφέρουν με μοίρες μαχητικών, πολεμικά πλοία και άλλον εξοπλισμό. Το Παρίσι έχει ακόμα την επιλογή να χρησιμοποιήσει το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle για να στηρίξει τις επιχειρήσεις. Σημειώνεται ότι ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ δήλωσε ότι η χώρα του θα συμμετάσχει σε μια ενδεχόμενη επίθεση, ακόμα και μετά την αποχώρηση της Βρετανίας.

Ωστόσο, η Γαλλία έχει αποφασίσει να αγοράσει χρόνο, για να αποκτήσει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης στον ΟΗΕ, τις ΗΠΑ και το ίδιο της το κοινοβούλιο πριν προβεί σε επίσημες δεσμεύσεις. Μια συζήτηση στο κοινοβούλιο προβλέπεται να διεξαχθεί στις 4 Σεπτεμβρίου, για να αποφασίσει για τη στρατιωτική εμπλοκή. Ο Γάλλος πρόεδρος δεν χρειάζεται την έγκριση του κοινοβουλίου, αλλά η ήδη πολύ χαμηλή δημοφιλία του θα τον δυσκολέψει να δεσμευτεί για μια επέμβαση, χωρίς την ισχυρή υποστήριξη του κοινοβουλίου.

Λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας, η Τουρκία θα μπορούσε να αποδειχθεί κρίσιμος παράγοντας, αν η επιχείρηση κλιμακωθεί. Αλλά η Τουρκία, είναι ταυτόχρονα το μέλος του ΝΑΤΟ που είναι πιο ευάλωτο σε αντίποινα και παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση της έκανε σκληρές δηλώσεις καλώντας για δράση, η ήδη αποδυναμωμένη κυβέρνηση της Άγκυρας μπορεί να υπολογίσει ότι η συμμετοχή της δεν αξίζει το ρίσκο.

Μια απόπειρα διαπραγμάτευσης

Οι αυξανόμενοι περιορισμοί των στρατιωτικών επιλογών των ΗΠΑ, θα στρέψουν την προσοχή τους σε μια διπλωματική προσπάθεια, με δύσκολους συνομιλητές. Η Ρωσία έχει την ευκαιρία να απαιτήσει την προσοχή των ΗΠΑ, σε ένα αριθμό θεμάτων που σχετίζεται με τον καθορισμό της ρωσικής σφαίρας επιρροής στην περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και να απαιτήσει τον αμερικάνικο σεβασμό των ορίων που θέτει.

Οι ΗΠΑ χρειάζονται μια δημιουργική διπλωματική λύση για τη Συρία και η Ρωσία ίσως μπορεί να την προσφέρει, αν λάβει κανείς υπόψιν και τις σχέσεις της με το καθεστώς του Άσαντ. Είναι πολιτικά δύσκολο να επιτευχθεί μια συμφωνία που θα χορηγούσε αμνηστία στον Άσαντ και το επιτελείο του, ειδικά από τη στιγμή που ο Σύριος πρόεδρος δεν έχει λόγους να εμπιστευτεί μια τέτοια συμφωνία αφού είναι πιθανό να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου.

Υπάρχουν πολλοί εφευρετικοί τρόποι να διευκολύνεις τη διαφυγή του Άσαντ, ώστε να ανοίξεις το δρόμο για το μετά-Άσαντ καθεστώς. Είναι πιθανό να υπάρχουν σε εξέλιξη ρωσικές προσπάθειες για να βρεθεί και να παρουσιαστεί στις ΗΠΑ, το αποτελούμενο από Αλεβίτες, διάδοχο καθεστώς. Όμως, η απομάκρυνση του Άσαντ θα μπορούσε να προκαλέσει ρωγμές στο καθεστώς, να απορριφθεί βίαια από τους Σουνίτες αντάρτες και να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερο χάος στη Δαμασκό.

Επιπλέον, κάθε τέτοια συμφωνία, θα πρέπει να σχεδιαστεί έτσι ώστε να επιτρέψει σε Ιράν και Ρωσία να διατηρήσουν την πολιτική τους επιρροή στη Δαμασκό. Οι ΗΠΑ, θα μπορούσαν να βγουν από τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται, αλλά μακροπρόθεσμα, θα έχουν να ασχοληθούν με τις ενθαρρυμμένες Ιράν και Ρωσία. Ακόμα και αν οι Αμερικάνοι αποφύγουν και τη στρατιωτική επίθεση και τις διαπραγματεύσεις, η Ρωσία και το Ιράν θα είναι σε θέση ισχύος.

Η Ρωσία έχει αυτή τη στιγμή το πάνω χέρι στη Συρία και η Μόσχα σίγουρα δεν θα είχε πρόβλημα να δει τις ΗΠΑ να ξεφτιλίζονται μη λαμβάνοντας στρατιωτική δράση ή ακόμα καλύτερα, να εμπλακούν σε ένα νέο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Ακόμα η Μόσχα, έχει μια σπάνια δυνατότητα να ανοίξει μια ευρεία διαπραγμάτευση για θέματα πολύ πέρα από τη Συρία. Είναι απίθανο να την αφήσει να πάει χαμένη, όμως είναι και πολύ «φιλόδοξη» για την ώρα. Οι ΗΠΑ, έχουν ήδη δει την αξιοπιστία τους - ακόμα και στην περίπτωση ενός περιορισμένου χτυπήματος στη Συρία- να μειώνεται, αλλά δεν είναι πιθανό να κάνουν μια συμφωνία που θα ισχυροποιεί τη Ρωσία και το Ιράν σε μια χώρα που ο εμφύλιος πόλεμος της εξελίσσεται πέρα από τον έλεγχο οποιουδήποτε ξένου παίκτη.

Δεδομένων των περιορισμών, οι ΗΠΑ μπορεί να αρχίσουν να υποχωρούν από τη θέση τους ότι μια στρατιωτική επέμβαση είναι απαραίτητη και να πάρουν – για την ώρα- το ρίσκο να αποκτήσουν τη φήμη ότι δίνουν αμφίβολα τελεσίγραφα.